Hikaye Gezgini

Okul

  Sabah gözlerimi araladığımda etrafın hala karanlık olduğunu gördüm.

"Keşke bende kitaplarda ki gibi gün ışığı ile uyanabilsem!"

  Fakat maalesef ki gün ışığını bırak, ışık bile yoktu! Gece gibiydi hala. Aynı zamanda da soğuk. Yataktan çıkasım gelmiyordu!

  Sağıma baktığımda Lulu'yu gördüm. Yastığımda hala uyuyordu. Hayat ona güzel be!

  Kapımın çalınması ile bakışlarımı oraya yönelttim.

"Gel!"

  İçeriye Gizem girmişti.

"Asra Hanım, anneniz kalkıp okul için hazırlanmanız gerektiğini söyledi."

"Tamam Gizem. Çıkabilirsin."

  Gizem kafasını sallayıp odamdan çıktı. Bende sıcak yatağımdan kalkıp odanın ışığını açtım. Gözüm kamaştığı için gözlerimi kısarak dolabıma yöneldim. Hızlıca kapağını açıp içinden okul formasını çıkardım.

  Daha sonrada elimde okul forması ile banyoya yöneldim. İçeriye girip kapıyı arkamdan kapattım. Hızlıca yüzümü yıkayıp siyah nokta maskesini burnuma yapıştırdım.

  Geceliklerimi çıkartıp önce beyaz gömleği sonrada siyah, kumaş pantolonu üstüme geçirdim. Forma değil de daha çok şirketine giden bir iş kadını gibi duruyordu. Her formayı giydiğimde aklıma bu geliyordu ve gelmekten de vazgeçmeyecekti.

  Tarağımı alıp kumral saçlarımı taradım. Acaba salık mı bıraksam yoksa toplasam mı?

"Rahatsız ederse toplarım."

  Bileğime siyah tokamı geçirip burnumda ki maskeyi çıkardım. Son kez yüzümü yıkayıp nemlendirdikten sonra da banyodan çıktım.

  Geceliklerimi dolabıma koyduğumda gözüm Lulu'ya çarptı. Hala uyuyordu.

"İçimizden biri uyuyabilsin bari."

  Önüme dönüp montumu alıp giydim. Daha sonrada komedinin üstündeki telefonu mu da alıp çantama doğru ilerledim. Çantamı omzuma takıp telefonu mu da cebime attıktan sonra odadan çıktım.

  Merdivenlerden aşağıya doğru indim. Büyük holden geçip kapının oraya geldim.

"Asra Hanım!"

  Arkamı döndüm. Gizem ve Hasan bana doğru geliyordu. Bana seslenen kişi ise Gizem idi.

"Asra Hanım, anneniz sizi sofraya çağırıyor."

"Aç olmadığımı söylersin."

"Çok ısrar ettiğini söyledi."

"Benimde çok ısrar ettiğimi söyle."

  Deyip başka bir şey demesine izin vermeden evden çıktım. Aklıma dün gece gelmişti. Şerefsiz herif! Aklıma geldikçe sinirleniyordum. O herifle bırak aynı masa da oturmayı aynı şehirde bile yaşamazdım istesem!

"Asra Hanım!"

  Hasan yanıma geldiğinde evin bahçesinden çıkmak üzereydim.

"Efendim?"

"Sizi bugün ben mi bırakacağım yoksa kendiniz mi gideceksiniz?"

  Yüzümü soğuk hava çarpar iken olduğum yerde titredim. Evden ilk çıktığımda fark etmemiştim fakat şimdi anlıyordum ki hava normalden daha soğuktu. Bu havada yürüyüp kendime eziyet edemezdim.

"Arabayla gidelim."

"Buyurun Asra Hanım."

  Kapıyı açıp geçmem için geri çekildi. Bende kapıdan geçip beyaz limuzinin önüne geldim. Tam kapıyı açacak iken Hasan benden önce davranıp kapıyı açtı.