BERCESTE

4 ↬ büyük insan

Bölüm Şarkısı:

Büyük İnsan|Gökhan Türkmen

...

Berceste|Büyük İnsan

Korhan' dan

İnsanlar doğarlar, büyürler, hayatlarını şekillendirecek çok önemli kararlar verirler ve sonraki yaşamlarını aldığı kararlar doğrultusunda yaşarlar. Ben de doğdum, büyüdüm ama asla kendi kararlarımı kendim veremedim. Hayatımı kendim şekillendiremedim. Öyle ki üniversiteye gidip, okuduğum bölüme bile babam karar vermişti.

Benim için kötülük düşündüğü için mi? Tabi ki hayır. Benim için çok daha iyi olacağını düşündüğü için. Evet cevap buydu. Benim için en güzelinin olmasını istediği için.

Peki ben öyle mi istiyordum? Benim için en iyisi, bana fikrimin sorulmadan geleceğimin yönlendirilmesi miydi? Ben bunu mu istiyordum? Buna da cevabım hayır.

Tam 27 yaşıma kadar hayatım benim elimde olmayan bir şekilde yönlendirildi. Ta ki evleneceğim kıza karar verilene kadar. Eşim Ömür Dide Arkuz.

O harika bir kadın.

Çok güzel, alımlı bir kadın. Kariyer sahibi. Tam babamın istediği gibi. Onu tanıdığımda çalışmıyordu, babasının şirketine bile uğramıyordu ama o kadar pratik bir zekaya sahipti ki, o halde bile kariyer sahibiydi. Şirketler peşinden koşuyordu çünkü harika bir üniversiteden dereceyle mezun olmuştu.

Tam anlamıyla harika bir kadındı.

Bize fikrimiz sorulmadan nişanlandık önce. O zamanlar güzeldi. Her şeyden önce bana iyi bir arkadaş olmuştu. Bütün bu olanların sonunda evleneceğimizi biliyordum ama kesinlikle istemiyordum. Çünkü ben Dide' yi sevmiyordum ve onu eşim olarak görmek istemiyordum. Şirketimizin durumu düzeldikten sonra ayrılabileceğimiz fikri hep içime su serpiyordu. Biliyordum o beni seviyordu ama ben onu sevmiyordum ve asla sevmeyecektim.

Her şey normal ilerlerken evlendik. Sevgilim tarafından terkedildim. Dide' yle nişanlı olduğum dönemlerde hayatımda bütün enerjisi ve muhteşemliğiyle bulunan sevgilimden ayrılmadım, ilişkimizi sürdürdüm. Ona aşıktım, hala aşığım. Evlendiğimi öğrendiğinde beni terketti. Ailesi tarafından psikolojik açıdan beni etkileyecek şeylerden hep korunan biri olarak yaşadığım en büyük hayal kırıklığımdı. Nişanlı olduğumu bilmiyordu çünkü aile arasında sıradan bir tören yapmıştık. Tabi ki bunu saklamayı anlı şanlı düğünümüze kadar sürdürebildim.

Evlendiğimiz gece... Babamın varımızı yoğumuzu kayınbabam olacak o adama verdiğini de o gece öğrendim.

Hiçbir şeyim kalmamıştı.

Ve bu şekilde Dide' ye görünmeyen zincirlerle bağlanmış oldum.

Ondan bu esip gürlemelerim, ortalığı yıkmalarım. Elimde olmadan Dide' ye yüklenmelerim. İyi değildim. Her açıdan...

Fakat tek suçsuz Dide' ydi. Bana asla katlanmak zorunda olmadığı halde hala içinde bir ümit taşıyor ve evliliğimizi sürdürmeye çalışıyordu. Onun da sabrının tükendiğinin farkındayım ama elimden bir şey gelmiyor. Ailemin hayatı için bu evliliği sürdürmek zorundayım. Yoksa ortada çöpsüz üzüm olarak kalacağız.

Evet ben bu kadar zavallı bir adamım...

Evliyken hala eski sevgilisinin, aşık olduğu kadının hayaliyle yaşayan, sırf zenginliğini ve para saadetini sürdürebilmek için hiçbir suçu olmayan bir kadının günahına giren zavallı bir adam.

Yatak odasının soğuk zemininde yine kara kara düşünüyordum. Dide de muhtemelen balkonda ağlıyordu. Buna tabi ki ben sebep oldum her zamanki gibi. Duygusal bir buhran içindeyim, nerdeyse iki yıldır ve çıkamıyorum. Kimse bunun farkında değil Dide de dahil.

Bu şekilde olmak istemiyorum ama buna engel olamıyorum. Anlık sinir krizleri, gereksiz problem çıkarmalar istediğim dışında gerçekleşiyor. Bir şeyi biliyorum: Bütün öfkem kendime. Hayatımda tutamadığım, aşık olduğum kadın ve hayatımdan çıkaramadığım hiçbir duygu besleyemediğim eşim arasında kaldığımdan.

Az önce onu çok kırdım. Yine...

İçimi yine en nefret ettiğim duygu kapladı. Vicdan.

Ona hakaret ediyorum, o hala benimle yaşamaya devam ediyor. Ona şiddet gösteriyorum hem psikolojik hem fiziksel. Ben gösterdiği sabrın bir gramını bile haketmiyorum. İğrenç bir adamım.

İkimizi de bu durumun içinden kurtarmak için bir çözüm arıyorum, bulamıyorum. Bir süre daha bulamayacağım gibi duruyor.

Yalpalayarak ayağa kalktım adımlarım balkona doğru yönlendi. Tam da tahmin ettiğim gibi burada, ağlıyor. Yanına çömeldim. "Ben boşanmak istiyorum."

Ne?

Gözüm döndü bir anda. Eğer öyle olursa düşeceğim, ailemin düşeceği durumu düşündüm. Ne yaptığımın farkına bile varmadan.

Ona vurdum. Yine.

Affedilir tek bir tarafım yok.

O an ruhsal destek almam gerektiği tokat gibi çarptı yüzüme. Bir kere daha.

"Sen ne saçmalıyorsun. Sana bugün anlattım değil mi? Tek bir çöpüm bile yok Dide. Anlıyor musun? Tek bir çöp. Bu varlığın içinden çıkıp, bütün bu şaşaalı yaşamı ailemdeki insanlara nasıl sunabilirim? Söyle bana. Baban vaktinde babamın teklifini saçma sapan bir şart sunup kabul etmeseydi bu halde olmayacaktık."

Gözünü bile kırpmadan bana bakıyordu. Nefretle. "Bana ne? Benim suçum ne? Tam iki yıldır senin şımarık hareketlerine katlanıyorum. Neden Korhan? Sırf senin ailen şaşaalı hayatını bırakmasın diye mi?" Haklıydı. Hiçbir şey diyemedim. Hırsla içeri girip önce tabloları attım yere, sonra ne bulursam. O sırada balkondan görünen parkta bir ses yükseldi. Ne olduğunu anlayamadım. Sonra zil çaldı.

Yavaş yavaş kapıya adımladım, açtım. Kimse yoktu. Kimdi şimdi bu lavuk. Balkona çıkıp aşağı baktığımda kimse yoktu görünürde. "Kimmiş?" diyen Dide' ye baktım. Yüzünde geçen günden kalan morluk vardı ve az önce eklenen tokadın kızarıklığı. Kendimden bir kere daha nefret ettim.

O tüm bunların acısını çıkaracak. Gerçekten. Çok güçlü ve bir gün bu yaptıklarımın hepsini misliyle bana ödetecek. Biliyorum.

Bir an aklıma gelenle beynimden vurulmuşa döndüm. Yaklaşık 1 dakikadır Dide' ye bakarak düşünüyordum. Aylin. Biricik sevgilim. Bu yaptıklarımı bilse, beni doğduğum güne pişman eder. Dide' yi çeker alır bu cehennemden. Büyük insan.

Evleneceğim günün sabahı. Bana attığı son mesajı anımsadım. Hatta anımsamak az kalır. Hiç aklımdan çıkmıyor.

"Onu üzmeyeceğini biliyorum. Hep mutlu olun."

Yıllardır sevdiği adamın başka bir kadınla evlendiği günün sabahında böyle bir mesaj atan biri... Onun büyüklüğü altında küçücük kalmıştım o sabah. Onu çok özlüyorum ama artık kimsenin sevgisini hakedecek biri değilim.

...

yeni bölüm geldi.
okumayı arttırmam lazımm.
yazıyorum bu ara sürekli bakalım.
umarım verdiğim emeğe değer ;)
oy ve yorumlarınıza ihtiyacım var
sizi seviyorum
<3