KİSS HEALS•TAEKOOK+18

4/Seni seviyorum

Ağzım dolu oluyordu hamburgerle. Üstünden meyve suyumu içiyordum. Taehyung hamburgerini bitirmişti. Hamburgerimi bitirdiğimde gülümsedim. Taehyung peçete verdi bana. "Dudağında ketçap var" dediğinde elinden peçeteyi alıp dudağımı sildiğimde meyve suyunu içti.

Peçeteyi masaya koyup onu izledim. Bana baktığı an bakışlarımı kaçırdım. Ama ne yazık ki artık yakalanmıştım. "Bir şey mi istiyorsun garip çocuk?" Dediğinde başımı iki yana salladım. İstediğim tek şey yanımda olman.. Garip bir şekilde hoşuma gidiyor. Ama bunu dile getirmeye hiç cesaretim yok.

"Emin misin?" Dediğinde dudaklarımı yalayıp konuşmaya başladım. "Eminim.." dedim kısık sesle. Gülümsedi ve masanın üstüne eğildi. Bana alttan baktığında yutkundum. "İstediğin her şeyi söyleye bilirsin" dedi ve göz kırptı. Ah yapma her göz kırptığın zaman garip bir şekilde kalbim ağzımda atıyor.... "Ta-tamam" dedim ve gözlerimi ondan ayırdım.

***
Taehyung'la biraz kafede oturduktan sonra çıkmaya karar verdik. O önden gidiyordu. Ben onu takip ediyordum arkadan. Başımı önüme eğip yere bakıyordum. Işık gördüm. Elimle yüzümü kapattım. Korna sesini duyduğum an kulaklarım çınladı. Kamyon... Fark edemedim!..

Sonra bir an yere düştüğümü hissettim. Gözlerimi kırpıştırarak araladım. Taehyung bana sarılarak gözlerini sımsıkı yummuştu. Çekinceyle başımı çevirip ona taraf baktım. Taehyung iç geçirdi ve gözlerini açtı. "Şükürler olsun.." dedi öyle içten dedi ki.. Ayağa kalkıp üstünü temizlemeden bana elini uzattı.

Elini tutup ayağa kalktım. Benim üstümü temizledi. "Gerek yok kendim yapa-" Birden konuşmaya başladı ki sözlerime devam edemedim. "Garip çocuk! Neden önüne arkana bakmıyorsun!? Ne kadar korktum biliyor musun!?" Üstüme bağırdığında sessizliğimi bozum özür diledim..

"Seni kaybettim diye çok korktum. Sana söylemeden ölseydin..ben..ne yapardım bilemiyorum.." dediğinde kafamı kurcalayan soruyu cesaret ederek ona sordum. "Neyi söylemeden?" Dediğimde iç geçirdi. "Şey..ben.." diye başlamıştı ki ofladı. "Neyse boş ver gidelim" dedi ve ellerimizi kenetledi. Şok içerisinde hem ona hem ellerimize baktığında yutkundum. Bu da neyin nesi...

***
Eve vardık. Taehyung eve kadar elimi bırakmadı. Bütün yol sessizliğimi korudum. Yine bağırır diye.. O an titredim...

Eve salıp beni kapıyı kilitledi. "Öz-özür dilerim T-Taehyung.." dediğimde bana baktı. Bir şey demeden yanımdan geçip odasına gitti. Suçlu hissederek arkasından gittim. Yatakta oturup yere baktı. Ben parmaklarımla oynayarak kapının ağzında durup suçlu hissederek üzgün suratı yaptım.

"Asıl ben üzgünüm" dedi sessizliğimizi bozdu. "B-ben sadece çok korktum. Sana bir şey olacak diye" dediğinde başımı salladım. "Ne-neden?" Dediğimde bana baktığında gözlerimiz orta yolda buluştu. "Çünkü benim için çok özelsin garip çocuk.." dedj ve iç geçirdi. Ben özel miydim? Gerçekten mi??

"Te-teşekkür ederim.." dediğimde gülümsedi. "Teşekkür etmen için demedim" dedi ve ayağa kalktı. Yanıma geliyordu....

"Garip bir şekilde seni korumak istiyorum sonsuzadek" dediğinde yutkundum. Bu sözler içime işledi. Garip bir his vardı.... Kalbimin böyle hızlı atması normal mi??

Duvara sinip kaldım. Bir eli cebinde, diğer elini başımın yanına duvara yasladı. Ağzım açık, gözlerim onun gözlerinde kenetli aptalca ona bakıyordum. Başını yüzüme eğdi. Tehlikeli şekilde yakındı. Ah siktir kalbim ağzımda atıyordu. Ya da götümde.. Aptallaştım..

Bakışları dudaklarıma kayınca iç geçirdi. Yeniden gözlerime bakınca seslice yutkundum. Terliyordum....

"Garip çocuk..ben.." diye başlamıştı ki telefonu çaldı. Okkalı küfürler saldı. Geri çekildi ve cebinden telefonunu çıkarttı. Ben havaya soluk saldım. Garip şekilde nefesimi tutmuştum. Neden!? Aklım almıyordu..