KİSS HEALS•TAEKOOK+18

5/Hayalim

İlk öpücüğümdü. Ben öpüşmeyi bilmiyordum. Sadece durdum. Eliyle yanağımı okşadı. Dilini ağzımın içine sokup dil darbelerini yaptı. Dilimle buluştuğu an tenim karıncalandı. Öyle iştahla öpüyordu ki beni.. Anlatamam..

Nefes almam için geri çekildi. Bu çok güzeldi.. Bunu hakediyormuydum bilmiyorum...

Avak aval gözlerine bakıyordum. Dudakları ıslak olduğu için çok daha parlaktı. Gözleri de parlak ve arzu doluydu. Vay canına o fazlasıyla yakışıklıydı. Neden onca yakışıklı, güzel insan varken beni seçmişti?

"Neden bir şey demiyorsun?" Dediğinde sanki uyuyordum da uyanmışım gibi hissettim. "B-ben..ş-sey.." dediğimde kıkırdadı. "Çok tatlısın garip çocuk" dedi ve yanağımı okşadı. "Kahraman bey.." dediğimde beni dikkatle izledi. "B-ben de.." dedim ve duraksadım. Cesaret alamıyordum. "Ben de ne garip çocuk?" Dediğinde derinden nefes aldım. Cesaretlendim!

"B-ben de..seni seviyorum.." dediğimde gözleri sevinçten ışıldadı. "O zaman sevgilim olur musun?" Bunu birden dediği için biraz afallamıştım. Aptallaşmıştım..

"Ah üzgünüm zamanı değil.." dediğinde gülüşünün solduğunu fark ettim. "Olurum.." dediğimde ağzını açtı. Şok olmuştu. Ayağa kalkıp yatakta hopladığında onun bu haline kıkırdadım. Kahraman bey çocuk gibiydi.. Çok tatlı.

Üstüme hopladığında ağzımdan tiz bir ses çıktı. Ellerini iki yana koymuştu. Şınav çeker gibi üstüme eğildi. Dudaklarımızı buluşturdu. Kısa süre sonra ayırdı.

Yanıma yığıldı ve beni kendine çekti. Çok mutluydu. O mutluysa bende mutluydum.

***********
Taehyung işi var diyip gitmişti. Bana evin gibi hisset demişti. Ben ona yük olmak istemiyordum. Para kazanmam gerek. Hem artık yaralarım yok kusursuz olduğum için işe alırlar beni.

Evden çıktım. İş bulmak zor olur ama ben başarırım. Yanımdan geçen kişilerden iş varmı diye soruyordum. Çoğu bilmiyorum diyip gidiyordu. Çoğuysa zamanım yok diyordu.

Bir tane erkek yanımdan geçerken önüne geçtim. "Afedersiniz, iş var mı?" Dediğimde başını telefonundan kaldırıp bana baktı. "Jungkook?" Dediğinde ağzım açık kaldı. Adımı nereden biliyordu?

Kahakaha attığını duydum. "Şu yaralı Jeon Jungkook sensin değil mi?" Dedi ve arsızca güldü. "Ha-hayır karıştırmış ola bilirsiniz" dediğimde kıkırdadı. "Demek sen o değilsin.." dediğinde yanından geçeceğim sırada bileğimden tutup gitmeme izin vermedi.

Göğsünden sertçe ittiğinde yere düştüm. Kalçam acıttı. Acı içerisinde inledim. Yanıma gelip bana üstten baktı. "Hadi göster, yaran yoksa Jungkook değilsin" dediğinde dudaklarımı kemirdim.

"Her kes düşerken yaralanıyor!" Çıkıştığımda kahakaha attı. "Yaran geçmez ki senin sürtük!" Bağırdığında gözlerimin dolu olduğunu fark ettim. Beni tanıyordu. Bu çok kötü..

"Seni kızartsak bike o kızartı geçmiyor. Çünkü sen ucubesin!" Dedi ve kahakaha attı. "Ne-neden bana bu-bunu yapıyorsun?" Dediğimde gözyaşlarımın aktığını anladım. Kalbim sızlıyordu. Kalçamın acısını unuttum bile.

"Sen bunun için yaratılmışsın ucube!" Dediğinde ayağa fırlayıp koştum. Bacaklarım beni tutamadı ve ben yere düştüm. İnsanların kahkaha seslerini duydum. Yağmur yağmaya başlamıştı. Sırılsıklam oldum, lakin bunu umursamadım. Ayağa kalkmaya çalıştım. Başardım. Dizim kanıyordu.

Hava kararmaya başlamıştı. Yürüyerek, ağlayarak yağmurun altında geziyordum. Eve gitmeliydim. Taehyung bana kıza bilir ama benim hatam değildi!

***
Eve geldim. Kapıdan içeriye girdim. Taehyung'un odasına geldiğimde yatakta oturduğunu gördüm. Beni gördüğü an gözleri kocaman şekilde açıldı. "Jungkook?" Dediğinde hıçkırdım. Ayağa kalkıp yanıma geldiğinde elimle önünü kestim. "Yaklaşma!" Dediğimde bir adım geriledi.