KİSS HEALS•TAEKOOK+18

6/Sana ihtiyacım var

"Benim hayalim gerçek oldu Jungkook" dediğinde sakince onu dinledim. "Gerçekten mutluyum.." dedi ve bana sıkıca sarıldı. Çenemi omzuna yaslayıp gözlerimi kapattım. Sen mutluysan ben de mutluyum....

***
Taehyung'un işi çıktı. Gitmek istemese de onu ikna ettim ve gitti. Dikkatli olmasını da uyandım. Artık o da benim gibi ve ikimizin de dikkatli olması gerekiyor. Akşam benimle zaman geçireceğine söz verdi.

Kek yapa bilirim. Hem canım çekti, hem Taehyung'la yiyeriz diye yapmayı çok istiyorum. Tarifini yutuptan baka bilirim. Çikolatalı kek mmhh. Benim telefonum yoktu.. Taehyung kendi telefonunu götürmüştü. İşte şimdi hayal kırıklığına uğradım.

Televizyonu açtım. Taehyung'un televizyonunda yutup vardı. Yaşasın! Yutupa girip 'Çikolatalı kek' yazdım ve videoya girdim. Videoya bakarak yapmaya çalıştım. İlk defa yapıyordum ama başaracağıma inanıyordum.

***
Televizyonda BTS bakıyordum. Burnuma garip bir koku geldi. Ah hayır kek! Ayağa fırladığım gibi mutfağa koştum. Keki çıkartacağım sırada elim yandı. Elimi üfledim, kızardı. Kek yanıyordu. Kapatma tuşuna basıyordum, kapatılmıyordu! İş başıma bela oldu yaaa! Keki çıkaracağım sırada birden alev oluştu. Keki alamadım.

Kek alevin içinde kaldı. Koşarak bardak alıp su doldurdum. Kekin üstüne döktüm. İşe yaramadı. Hassiktir! Alev yere geldi. Geri çekilip kapıya koştum. Taehyung kilitlemiş gitmişti. Telefonum da yoktu arayamıyordum. Pencereyi açıp bağırdım. "Yardım edin!! Yardım edin!!" Bağırdım ki duyan duydu.

Ağlamaya başladım. Alevler artmıştı. Ev yanıyordu. Tanrım! Naptım ben yaa! Duman, koku çok kötü oldu. Ben sanki ölümüme susamıştım! Kahretsin!

"Lütfen yardım edim ev yanıyor ölüyo-" öksürmeye başladığım için devam edemedim. Beni kaç kişi gördü. Kapıya koştular kapıyı yumrukladılar. İşe yaramıyordu. Tek seçenek ölmekti. Öksürme krizine giriyordum. Ay nefes alamıyordum. Yere düşüp öksürdüm, gözlerim kapandı. Karanlığa teslim oldum.

Taehyung:
Evime ulaşınca kapıma toplaşan insanları gördüm. Pencereden evin yandığını gördüğüm an gözlerim irileşti. Eve koştum. "Jungkook!" Bağırdım ve insanları itekleyerek kapıya geldim. Kilidi çıkarıp kapıyı açtım. Öksürerek içeri girdim. İtfaiye çağırdıklarını duydum. "Jungkook! Jungkook neredesin!?" Bağırdım ve öksürmeye devam ettim.

Yerde olduğunu gördüm. Yanına koşup yüzünü avuçlarım arasına aldım. Duman yüzünü ele geçirmiş.. "Jungkook! Uyan!!" Bağırdım, öksürdüğümde ağlamaya başladım. Kıpırdayamıyordu..

Onu yerden kaldırıp kucağıma aldım. Öksürdüğüm an boğazım acıdı. Dışarı çıktık. Ev umrumda değildi. Sevgilim, sevdiğim adam ölmemeli! İnsanlar yanımıza geldiklerinde bağırdım. "Defolun! Böyle işi sikeyim!" Bağırdığımds insanlar yerlerinde titredi. Uzaklaştılar. İtfaiye evimi söndürdükleri an ben Jungkook'u yere koyup yüzünü avuçlarım arasına aldım.

"Jungkook, lütfen gitme beni yalnız bırakma! Sana ihtiyacım var! Garip çocuğuma ihtiyacım var!" Bağırdım ve gözyaşlarımla yüzünü ıslattım. "Uyan!" Dediğimde hıçkırarak ağladım. Ona sıkıca sarılıp yüksek sesle ağladım. "Jungkooook!"

***
Jungkook:
Gözlerimi kırpıştırarak araladığımds hastanede olduğumu gördüm. Taehyung yanımda başı göğsümde ağlıyordu. Konuşmaya çalıştım. Ama zordu bu iş. "T-Taehyung.." dedim kısık sesle. Taehyung burnunu çekip başını kaldırdı. Gözleri şişmiş ve kızarmıştı.

"Jungkook!" Bağırdı ve bana sıkıca sarıldı. Acıtsa da sustum. Asıl acı kalbimizdeydi. "Garip çocuk, iyisin!" Dediğinde gülümsedim. Öksürdüm ve dudaklarımı konuşmak adına araladım. "Ka-kahraman bey.." dediğimde ağlayarak güldü. "Affet b-benin.." dediğimde elini saçlarıma koyup okşadı. "Bunu unut, önemli olan sensin!" Dediğinde iç geçirdim.

"Evini yaktım ama.." dediğimde başını salladı. "Evsiz kala bilirim, sen olmasan evi napayım??" Dediğinde elimi güçlükle kaldırıp onun elinin üstüne koydum. "Gülümsedi ve dudaklarıma kaçamak bir öpücük kondurdu.

***
Taehyung'la hastaneden çıkıp otele geldik. Taehyung evini tamir edeceğini söyledi. 'Zaten tamir etmek istiyordum' demişti. Bir kaç gün otelde kalacaktık. Taehyung hastaneden otele kadar elimden tutmuştu. Şimdi daha iyiydim. Bir daha hiç bir şey yapmayacağım..

Otelde odanın anahtarını alıp odamıza geçtik. Çok yumuşak yatakları vardı. Taehyung yanıma geldi. "Gezelim istemiştim ama bu gün dinlensek iyi olur" dediğinde gülümsedim. "Özür dilerim.." dediğimde ofladı. "Bunu konuşmuştuk, önemli değil. Sen yazmasan ben de yaşayamam garip çocuk" dedi ve yanıma oturdu.

"Biliyorum, ama suçlu hissediyorum.." dediğimde elini elimin üstüne koydu. "Hissetme, mutlu ol, sen mutlu olunca bende mutlu oluyorum" dediğinde gülümsedim. "Seni seviyorum kahraman bey" dediğimde gülümsedi. "Ben de seni seviyorum garip çocuk" dedi ve dudaklarıma yapıştı.

**********
Taehyung beni uyandırmış gitmeliyiz demişti. Nereye dememişti. Elimden tutuyordu bu çok güzeldi. Mağazaya gelmiştik. "Taehyung.." dediğimde "şhh" diyip içeriye girdi. "İyi günler Kim Taehyung" dedi bir erkek. Onu tanıyordular. "Merhaba Kim Seokjin, bizim için en iyi telefonu göster" dediğinde ağzım şokla açıldı.

"Tabi ki efendim" dedi ve ilerledi. "Bu yeni model, bunu size tavsiye ederim" dediğinde Taehyung ıslık çaldı. "Bu benim için değil, sevgilim için" dediğinde ona irleşen gözlerle baktım.

"Sevgilim, bunu beğendin mi?" Dediğinde dudaklarımı konuşmak adına araladım. "T-Taehyung gerek yok buna.." dediğimde başını salladı. "Bunu alıyoruz" dediğinde ağzım açık kaldı. "Ama Taehyung.." işaret parmağını dudaklarıma koyup bebi susturdu. Kim Seokjin pakete koyup bana verdi. "Hayırlı olsun" dediğinde elinden aldım.

Taehyung teşekkür edip benimle dışarıya çıktı. "Teşekkür ederim..." Dediğimde gülümsedi. "Ne demek" dedi ve saçlarımı karıştırdı. "İkk bebim numaramı kaydedersin" dediğinde başımı onu onaylarcasına salladım. "Zaten tek sen varsın..." Dediğimde yüzü asıldı. Üzüldü sanki..

Beni çekiştirdi ve ilerledi. Koşar adımlarla. "Nereye gidiyoruz?" Dediğimde 'görürsün' dedi ve bir daha konuşmadı. Bara geldik. "Neden buraya geldik ki?" Dediğimde kapıyı benim için açtı. "Arkadaşlarımla tanıştıracağım" dediğinde gözlerim doldu. Arkadaş edine bilmem için.. Çok iyi kalpli...

Barda masada dört kişi vardı. Onlara yaklaştık. "Çocuklar, bu size bahsettiğim çocuk" dediğinde onlara bakıp gülümsedim. "Aşırı tatlııı!" Dedi sarı saçlı erkek. "Ben Jimin" dediğinde yanındakı erkekler de kendilerini tanıttılar. Namjoon, Hosoek, Yoongi ve Jimin. İyi birilerine benziyordular. Acaba garip olduğum hakta bir şey biliyorlar mı? Taehyung oturduğunda yanındakı sandalyeyi çekip oturmam için işaret verdi.

Oturdum ve çocuklar bana baktı. "Taehyung, uzun zamandır gelmiyorsun" dedi Namjoon. Taehyung başını salladı. "Zamanım olmadı" dediğinde Jimin araya girdi. "Bu çocuk neyin oluyor?" Dedi ve kıkırdadı. Kızarmaya başladım galibaa..

Yoongi Jimin'i dürtükledi. "Sana ne onlardan" dediğinde Hoseok kıkırdadı. "Sevgilim oluyor" dediğinde beşimiz de ona baktık. Söyleyeceğini düşünmemiştim....

Jimin ıslık çaldı. "Adın ne?" Dediğinde "Jungkook" dediğimde Taehyung gülümsedi. Taehyung elini omzuma atacağı sırada kolunu yanlışlıkla masaya vurdu. Yüzünü buruşturdu. Namjoon kıkırdadı. "Ne zamandan beri hassaslaşmışsın?" Dediğinde Taehyung'a baktım. Dirseğini tutmuştu. Ah hayır yara...

Çocukların gözleri büyüdü. "Taehyung.. yavaş vurdun yara nasıl oluştu??" Hosoek telaşla sorduğunda çocuklar bir birjne baktı. Taehyung bana baktığında gözlerimiz orta yolda buluştu. Korkuyordum. Benim maskem açılırsa çocuklar benimle alay edecekler. Hem benim yüzünden Taehyung böyle olduğu için benden nefret edecekler.

Taehyung'la bir birimize bakıyorduk. Ben ona korkmuş gözlerle bakıyordum. Bunun sonu iyi olması için mucize gerekir, ve ya gerçekten en iyi arkadaşlarsa sorun olmaz. Ne diyeceğini hepimiz merak içinde bekliyorduk. Doğrusu ben kormu içinde....

**
İşte yeni bölüm. Yaşıyormusunuz? Sormam gerek, ben yazarken bile korktum doğrusu. 😅 Ama çok güzel oldu. Bu günlük bu kadar görüşürüz Xx

-Zeynep