Rescue me [Taekook]

Episode 3

Bölüm nasıl oldu hiçbir fikrim yok, elimden geldiğince önceki yazım ve kurguya ters giden yerleri düzeltiyorum umarım başarılı da oluyorumdur...

İyi okumalar.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ©

"Yine mi gelmiyor bu?" jimin yüzünü buruşturmuş, öylece kapının açılmasını bekliyordu.

"Nereden bileyim aptal, bayan Kim açar şimdi kapıyı." Hoseok ise Jimin'in sorularından bıkmış durumdaydı.

Kapıyı açan kadına döndüklerinde ikisi de telaş yapmış, kadının önünde saygıyla eğilmişlerdi.
"Bayan Kim, Taehyung bugün okula geliyor mu?" diye sormuştu Jimin.

Kadın ise gülümsemiş "Evet, hazırlanıyor şu an, dışarıda durmayın içeriye geçin çocuklar." demişti.

Jimin ile Hoseok birbirine bakmış korkuyla girmişlerdi içeriye, fotoğrafta gördükleri varlıktan ötürü fena hâlde etkilenmiş durumdalardı.

İçeriye geçtiklerinde ise her ikisininde ağzı bir karış açılmış, hayran bir şekilde evi süzmeye başlamışlardı.

Şarap kızılı rengindeki koltuklara ilerleyip oturmuşlardı, yumuşak zeminden ötürü her ikisi mayışmaya başlamıştı.

Bekledikleri süre boyunca, Bayan Kim onlarla birlikte oturmuş yalnızca gülümsemişti.

Jimin 'Ne tuhaf kadın' diye geçirmişti içinden.

Merdivenlerden gelen adım sesleriyle başını oraya çevirmişti ikisi de, Taehyung görüş açılarına girdiğinde ikisi de rahatlamış derhal gitmek istemişlerdi.

"Çok bekletmedim değil mi? Uyuyakalmışım bugün." demişti kalın boğuk sesiyle.

Ayaklanıp Taehyung'un yanına gitmişlerdi hemen, Jimin sorduğu soruya karşılık olarak gözlerini devirmiş "Her zaman uyuyakalıyorsun sen Taehyung." demişti.

Üçlü bayan Kim ile vedalaşmış okula doğru ilerlemeye başlamışlardı.

Kaldıkları yer ormanlık bir alandı ve bu fazlasıyla korkunçtu, en azından jimin ve Hoseok için öyleydi.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀©

"Taehyung cidden nasıl yaşıyorsun burada?" demişti Hoseok.

"Ayrıca sizin evde hayalet var Taehyung." demişti jimin, Hoseok'un hemen ardından.

Hayalet dediğinde Jimin'e aniden dönmüş ve "Hayalet mi?"diyerek karşılık vermiştim.

Kimseye Jungkooktan bahsetmemiştim.

Merak içerisinde bana bakan ikiliye dönmüş ve kahkaha atmaya başlamıştım yapmacık bir şekilde.

Eninde sonunda öğreneceklerdi ne de olsa değil mi? Fakat şimdi zamanı değildi, bazı şeyler yalnız başına halledilmeliydi.

"Saçmalamayın çocuklar, öyle bir şeyin olması size mümkün geliyor mu gerçekten? Hayalet diye bir şey yoktur?"demiş geçiştirmiştim bir şekilde.