BİZİM DÜNYAMIZ

~7~

«İyi okumlar 🤍 »

<Yeni kitap kapağı nasıl olmuş?>

Sabah okulun olmamasının verdiği mutlulukla geç kalkmıştım. istemeden olsa da Aliye yazmaya karar verdim.Artık bazı şeyleri açığa kavuşturma zamanı gelmişti.

Ege:Ali,ben Ege konuşmamız lazım.(10.20)
(Görüldü)

Ali yazıyor...

Ali:Ne hakkında?

Ege:Berk hakkında

Ali:Ben neden sana güvenip, geleyim ki? Sen o itin arkadaşı değil misin?

Ege: Artık değil, Çağrı ve benim onlarla bir bağlantımız kalmadı.

Ali:Neden inanayım?

Ege: İstersen benimle konuşmaya, tüm mahalleyi toplayarak gel?

Ali:Tamam geleceğim,tek başıma.

Ege: Güzel,o zaman sana atacağım konumda buluşuyoruz?

Ali: Tamam.

Ege:📌 Konum 📌saat 12.00 uygun mu?

Ali:Uygun.

Ege:iyi güzel
(Görüldü)

Ben çoktan çıkıp kafede Ali'yi beklemeye başladım. Tek konuşma nedenim çağrıydı, bazen Arap'ın çağıraya olan sevgi dolu(!) bakışlarını görüyordum. Çağrı daha yeni iyi olmuşken bir kavgaya gerek yoktu.

Sonunda Ali geldiğin de tek kelime etmeden, karşıma geçti.

"Konuş dinliyorum"

"O arkadaşına, Arap 'a söyle çağrıdan bakışlarını çeksin."

"Haydaa! Ben niye sana güvenip geldiysem,hani konu berkti?"

"Evet,o da var. Ama önce o arkadaşın bakışlarına sahip çıksın, Çağrıya sanki suçlu oymuş gibi bakmaya hakkı yok."

"Sen, direk konuya gel!"

"Onunla konuşacağına söz ver önce "

"Tamam lan , söz!"

İstediğim cevabı alınca konşumaya başladım.

"Berk ortalarda yok,Kenan amca rahat durmayacağını önceden tahmin etmiş,onu yurt dışına göndermiş. Artık rahatsınız yani "

Bunu da evine, ağzını burnunu kırmak için gittiğim zaman, bizzat Kenan amcadan öğrenmiştim.

"Harbi mi lan? Of be! Ne güzel uğraşıcaktık,hedef başkaları artık da ben sana neden inanayım?"

"Ali ,sen anlamıyor musun? Bizim onunla bir bağımız yok artık! Rahat bırakın bizi. Eğer çok istiyorsan da bizzat evlerine gidip,sende öğrenebilirsin! Koca adam'a yalan söyleyecek Halim yok!"

"Yalansa önce o çağrıyla sonra seninle işimizi bitiririz."

Eğer susaydı, aklıma gelen fotoları gösterecektim. Yine konuşacak gibi olunca sinirle cebimdeki telefonu çıkarttım ve  "Lan al!" Diyerek elimde berkin pasaport kopyalarının olduğu fotoğrafı gösterdim.

"Tamam,ama çağrı ve senle işim bitmedi."

"Biliyor musun? Ben sizi gördükçe insanların hangi mahalleden geldiğinin bir önemi olmadığını, insanı insan yapanın kendisi olduğunu düşünürdüm. Ama yanılmışım!"

"Ne diyorsun oğlum sen?"

"Önder hoca size o kadar yardım etti! Çağrı sizden kaç kere özür diledi saymadım bile. Ama siz inatla onun hayatına burununuzu sokmaya çalışıyorsunuz! Ben de pişmanım. Yalnış insanlara güvendim, güvendik. Bunun bedelini de ödedik. Neyse ne, ben gelip doğru düzgün komşumak istedim, anlaşılan öyle bir şey olmayacak! Hadi eyvallah "