BİZİM DÜNYAMIZ

~6~

«iyi okumlar🤍»

Sabah hızla yerimden kalktım, çağrı erkenden gitmişti. Daha doğrusu gitmesini ben istedim, çünkü Önder Amca'ya bende kalacağını söylememiştik. Büyük ihtimalle erken gitmisine rağmen azar yiyordu. Telefonuma gelen bildirim sesi ile, telefonu elime aldım

Çağrı:Babam, haber vermedim diye ağzıma sıçtı!

Ege:jdksks haber verseydin sende?

Çağrı:Bakmak zorunda olduğum hasta bir çocuk vardı, nasıl haber vereyim?

Ege:Sen bana çocuk mu dedin?  Ayrıca bana bunu sen mi diyorsun? Çocuk gibi ne görse heyecanlanan ve kızaran sensin:)

Çağrı:Yo, hiçte bile! Hadi çıksana sen evden.

Ege:Hemende utanıp, konuyu değiştir Kxnksks

Ege: Ben çıktım bile,sen çıktın mı?

Çağrı: Utanmadım! Çıktım bilee,sen çok tembelsin.

Ege: Tembel değil, hastayım

Çağrı: Gelmeden ateşine baktım,ilk defa bu kadar çabuk düştü ateşin. Benim sayemde. Pardon ilaç sayesinde Jaajkalwla

Ege: okulun önündeyim.

Çağrı:Yaa ne güzel,ne güzel. Benim gidiyorum byee.

Ege: Kaç bakalım, sonunda yan yana oturacağız.
(Görüldü)

Telefonu kapatıp, cebime koydum ve okula girdim.Gözlerim Çağrıyı arıyordu,nereye kaybolmuştu yine? Utangaç olması  hoşuma gidiyordu. Ve sonunda gözlerim aradığım kişiyi bulmuştu.

Aha yine esmer yavşak çağırya bakıyordu, gözleriyle yedi resmen!

"Çağrı"

Arkasına döndü ve beni görünce, yanıma gelmeye başladı.

"Sonunda geldiniz,prensim"

Bu dediğine güldüm.

"Ya geldim geldim"

"Ateşini ölçtün mü?"

"Evet" hayır.

"Yalancı!"

"Yalan değil ya, ölçtüm"

"Yürü, babamın yanına"

"Şu esmer yavşak neden sana bakıp duruyor?"

"Ne?"

Siktir ben bunu sesli mi söylemiştim...

"Yok bir şey"

"Öyle diyorsan, peki"

İyiki üstelememişti. Önder hoca bizi içeri almıştı, çağrı çoktan beni şikayet etmeye başlamıştı bile.

"Al, ateş ölçer ile ateşini ölç"

Ben almadan, çağrı almıştı.

"O beceremez,ben yaparım."

"Ateşi yok " dedi, gülerek.

"İyi o zaman,bir şey olursa buraya gelin. Ege, çağrı kavga yok?"

"Umarım olmaz hocam"

Beraber sınıfa doğru yürümeye başladık,haydaa bu esmer yavşak benden dayak istiyordu kesin. Yoksa ne diye inatla, yanımda çağrıya bakıp dursun?!

"Ege,sana diyorum lan!"

"Ha? Ne oldu?"

" Berkler ortada yok, kaç gündür sesleri de gelmiyor. Sence ne oldu?"

"Ne olacak,kesin saçma sapan planlar peşindedir"

"Sen niye daldın gittin?"

"Dalmadım"

"Yalan söyleme"

"Çağrı... Neyse boşver"

"Söylesene ne oldu?"

O esmer yavşak hazır buraya bakmıyorken, söylesem iyi olurdu.

"Şu esmer" diyerek karşıyı gösterdim.

"Ee ne olmuş ona?"

"Bir kaç kere sana bakarken gördüm, Tanıyor musun?"

"Tanıyorum, Onun adı Ozan. Pek sohbetimiz yok,eh o kadar yakışıklı olunca herkesin dikkatini çekiyorum demek ki" diyip güldüğünde sinirlerime hakim olamayarak, omzuna elimi yumruk yapıp,geçirdim.

"Ah! Acıdı"

"Sende düzgün konuş lan"

"Ne dedim sanki? Ne bu sinir?"

Harbi bananeydi amk ben neden bu kadar sinirlenmiştim.

"Ağzını yaya yaya konuşma"

"İyi, tamam"

Sınıfa geçince berklerin yerinde olmadığını farkettim,harbi bunlar nerdeydi? Ya yine çağrıya zarar verme peşine düşerlerse?  Hocanın içeri girmesi ile dikkatimi derse vermeye çalıştım, çalıştım diyorum çünkü yanımdaki bedene gözüm kayıp duruyordu.

Bana ne oluyordu... Kaç yıllık arkadaşım, kardeşim dediğim insana karşı son zamanlarda, her ne kadar söylemeye çekinsem de bir şeyler hissediyordum sanırım.

Yoksa bu kadar kıskançlığın, üstüne düşmenin başka bir nedeni olabilir miydi?

Ben bu konuyu kiminle konuşacaktım ki... Kimse yoktu.Dersin bitimini haberder eden zil ile düşüncelerimden sıyrılarak ayağa kalktım.

Kantine ilerleyip bir şeyler aldıktan sonra sınıfa doğru çıkmaya başladım, sınıfın olduğu koridor'a gelince kantin de aldığım şeylere baktım.

Hassiktir lan! Bunlar çağrının en sevdiği atıştırmalıklardı,ben bunları mı almıştım?Aklım nerdeydi benim...

Neyse en azından bunlar sayesinde aramız düzelirdi.Omzuna vurduktan sonra,bana sinirlenmişti.

"Çağrıı"

"Hm?"

Lan ik dakika yoktum,ne oldu da bu çocuğun moralli bozulmuştu. Yanına oturdum.

"Ne oldu?"

"Şunlara bak" diyerek Alileri gösterdi.

"Ee baktım,ne var bunda?"

"Hiç dağılmadılar diyorum,bir de bize bak..."

"Sen ciddi olmazsın, hiç biri gerçek arkadaşımız değildi. Onlar yüzünden ne hâle geldiğini unutma. Cemre de zaten kendi halinde, kafasına göre bir geliyor bir gidiyor."

"Sen nasıl bu kadar güçlü olabiliyorsun Ege?"

"Bilmem" Dayanağım olarak seni görüyorum diyemedim..

"Keşke senin gibi olsam"

"Boşver lan,biz bize yeteriz." Diyerek sarıldım

Evet ona olan duygularımı kabul etmiştim... Sanırım.

•

•

•

Hiç içime sinmedi... Yine de atıyorum<3

Kendinize iyi bakın

Yeni bölümde görüşmek üzere 🧋🤍