İLACI OLMAYAN AĞRI | texting

1.3

İyi okumalar.

Bölüm Şarkısı : Sena Şeker - Porselen Kalbim

♧

Zeynep'ten :

Pişmanlıklar.

Geri dönüşü olmayan pişmanlıklar.

Gönül yarası ile kaldığımız hatalarımız.

Leke olarak kalır hayatımızda.

Bitiyordum, tükeniyordum ve hepsini hak etmiştim.

Bakışlarım Çağrı'nın boş sırasına takıldığında gözlerimin dolmasını engelleyememiştim.

Üç günlük uzaklaştırmasının bugün son günüydü ve ben üç gündür onu göremiyordum.

Arap, baktığım yeri fark ettiğinde pişmanlıkla gözlerime değdirdi gözlerini.

"Her şeyi berbat ettik değil mi ?"

Dolu gözlerimden akan yaşlar benden bağımsız akmaya başladığında boğazımdaki yumru izin vermiyordu ama zorlukla da olsa sesimi çıkarmıştım.

"Arap ben bitiyorum Çağrı'yı her gördüğümde. Nasıl yaptık, nasıl kıydım ben ona ‽" Bir hıçkırık koptu dudaklarımdan, kahroluşumun habercisiydi.

Ali, sınıfa girdiğinde benim hâlimi görmüş ve yanıma gelip önüme eğilmişti.

"Zeyno ?"

"Zeyno yok oluyor Ali." Bir hıçkırık daha, Çağrı'sız geçen günler içindi.

Ağlamam şiddetlenince Arap sıkıca sarılmıştı.

Beni sarmasını istediğim kollar farklıydı.

"Geçecek Kara Bela, çözeceğiz.  Affettireceğiz kendimizi."

"Geçmiyor Arap! Duymuyor, görmüyor, dinlemiyor. Yok sayıyor, yok oluyorum."

Ali, içmem için su uzattı ama suya değil, Çağrı'ya ihtiyacım vardı.

"Dayanamıyorum." Ali ve Arap ne yapacağını şaşırmışlardı çünkü ilk defa bu kadar ağlıyordum. Hıçkırıklarım durmuyordu.

Üçümüzde suçluyduk fakat idam sehpasına çıkan bendim, vicdanım ise halatı boynuna geçirmişti.

Kapıya doğru döndüğümde kapı pervazına yaslanmış, bizi izliyordu.

Gözleri, ağlamaktan kızaran gözlerime değdiğinde sınıfa girmeden geri çıkmıştı.

Bizimkilere bir şey demeden peşinden gitmiştim.

"Çağrı!" Yüksek sesle söylediğim için çoğu kişinin odak noktası biz olmuştuk.

Çağrı, duraksamış olsa bile yine bana bakma girişiminde bulunmamıştı.