Ashamed Book 2 (SPG) GIRLxGIRL

CHAPTER 29 -Finale na thiiis-

authors  note: Sorry kung natagalan. Yung kamay ko kasi nahulugan ng Katam. hehe xD

Anne POV

Palihim na may nilagay sa may kamay ko si Brix bago siya kinuha ni Russel. Nilagay niya sa may likuran ko.

Pagkaalis nila ay tiningnan ko. Cellphone pala to.

naghanap ako ng pwedeng tawagan. una kong nakita ay si Sandra. tinawagan ko sya habang naka tali yung kamay ko kaya niloud speaker ko. Sinabi ko sa kanya kung ano yung nakikita ko at kung ano yung narinig ko kung nasaan kami.

Pagkatapos kay sandra ay nakita ko ang pangalan ni Raine kaya tinawagan ko sya.

Sasabihin ko palang kung nasaan kami nang biglang bumukas ang pinto at lumabas doon ang isang lalaki habang hawak si Brix.

Inagaw nya sakin ang cellphone at saka ito tinapon sa labas kaya nagka pira piraso ito.

Pero mas nagulat kami nang makarinig kami ng putok ng baril sa labas.

Lahat kami ay napatingin kung saan nanggaling ang tunog.

Dahil hindi nakatingin yung lalaking nasa tabi ni Brix ay bigla itong sinipa ni Brix sa may sensitive part nito kaya napadaing ito sa sakit. At doon ko napansin na natanggal na pala ni Brix ang nakatali sa kamay nya.

Tinulungan ako ni Brix na makawala ako sa pagkakatali ko.

Agad kaming tumakbo palabas ng kwarto na yun.

Nagkaroon ng palitan ng putok nang baril.

Palabas na sana kami nang lugar na yun nang biglang may pumalo sa may sa likuran Brix.

Nabitawan nya ang kamay ko at napahiga sya. at saka ko sya nakitang namilipit sa sakit.

"Brix! Oh no!" sabi ko.

Lumapit ako kay Brix. Pero palapit palang ako nang bigla akong hilahin ni Russel.

"San ka pupunta?" tanong nya sakin.

Nagpupumiglas ako pero hindi ko kaya si Russel. Masyadong malakas sakin.

"Russel! bitawan mo ako." sabi ko sa kanya.

"No Anne! hindi ko hahayaan na masira lahat ng plano ko. Hindi ko hahayaan na maging masaya si Raine." sagot ni Russel.

Pinipilit akong hilahin ni Russel palabas na pasilyong yun. nang biglang bumukas ang pinto ng isang kwarto dun.

Napalingon kami pareho nang bumukas ang pinto.

"Raine?" sabi ko.

"Anne?" sabi ni Raine.

Tatakbo sana sya papunta sakin ng bigla akong tinutukan ng baril ni Russel sa may bandang sintido ko.

Nagulat ako sa ginawa ni Russel kaya hindi ako nakagalaw. Nanigas ang mga katawan ko. At pakiramdam ko pigil na pigil na yung hininga ko. Lumakas ang kabog ng dibdib.

Nagflashback sa utak ko ang nangyari sakin dati. Yung muntik ko ng ikamatay. dahil dun ay naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko.

"Please! Russel wag!" pakiusap ko kay Russel.

Hindi makalapit si Raine sa amin dahil sa ginawa ni Russel.

"Russel pag usapan natin to!" sabi ni Raine.

"Wala tayong dapat pag usapan Raine. Mas masaya pa to kesa sa inakala ko. Tingnan mo tong babaeng pinaka mamahal mo. Magpaalam kana sa kanya Raine." sabi ni Russel at saka ito tumingin sakin "Any last word my dear Anne?"

Naiyak nalang ako. Bakit nangyayari ang ganito?

"Look  Russel. ako nalang please! wag na si Anne. wag mong idamay si Anne sa problema natin. Wag mong sasaktan ang girlfriend ko." pag mamaka awa ni Raine kay Russel.

"Alam mo mabilis naman kausap. Sige. ikaw nalang!" sabi ni Russel.

Inalis nya ang pagkatutok ng baril sakin at saka ito itinutok kay Raine.

"Wag!" sabi ko habang tumutulo yung luha ko. "Russel please! wag!" sabi ko.

Pero puno ng galit ang puso ni Russel. wala syang pinakikinggan kundi ang sarili nya. Kundi ang galit na bumabalot sa pagkatao nya.

Wala akong magawa kundi ang umiyak. Napapikit ako ng biglang kalabitin ni Russel ang hawak nyang baril na nakatutok kay Raine.

Pagkatapos ng putok na yun ay natakot akong imulat yung mata ko. Natatakot ako na makita ang bagay na hindi ko kayang tanggapin. Natatakot ako sa bagay na malalaman ko.

Narinig ko ang mga bakas ng paa. Napaupo ako sa sahig nang biglang may sumalo sakin.

"Anne?"

napamulat ako ng marinig ko ang boses na yun.

"Sandra?"

Napayakap ako kay Sandra at ayoko pa rin tumingin sa direksyon kung nasaan si Raine. Umiyak ako ng umiyak.

"Anne. Kailangan ka nila." sabi ni Sandra.

Napilitan akong lumingon kung nasaan si Raine.

Nanlaki ang mga mata ko at napatakip ako ng bibig ko. Isang katawan na nakahandusay doon.

Tumakbo kami palapit ni Sandra.

"Hindi to pwedeng mangyari. Hindi!" sabi ni Sandra. " Brix? Gumising ka please! Wag mukong iwan Brix. I need you." sabi ni Sandra.

Napaiyak ako habang nasa harap ko ang duguang katawan ni Brix. Nanginig yung mga katawan ko takot. Nakikita ko kung pano umiyak si Sandra ngayon.

Umiiyak ako nang maramdaman ko ang pagyakap sakin. Napalingon ako. Si Raine pala. Niyakap ko sya ng sobrang higpit. At saka umiyak ng umiyak.

Bakit kailangan may madamay na inosenteng tao? Bakit?

May mga dumating na ambulance para agad na madala sa hospital si Brix.

Kritikal yung lagay nya dahil malapit sa puso yung tama ng bala.

Agad namang ginamot si Brix.

After 3months ..

"Kailangan nyo pumunta sa wedding namin ni Raine kung hindi magtatampo kami sainyo" sabi ko kay Sandra.

"Oo naman. Pupunta kami ni Brix. Diba babe?" sabi naman ni Sandra.

Ngumiti nalang sila.

Pagkatapos ng nangyari. one week din na nanatili sa hospital si Brix. Ang lagi nyang karamay ang babaeng lihim na nagmamahal sa kanya. sino pa ba? Si Sandra. At ang balita ko ay naging sila na.

Naging maayos na din ang lahat. Nagkapatawaran na din si Russel at si Raine. Pero tinanggap ni Russel na kailangan nyang pagbayaran ang mga kasalanan na nagawa nya.

At kami ni Raine. Itutuloy na namin ang wedding. No one can stop us now. Sa dami ng pinagdaanan namin. I think ito na yung tamang panahon para sumaya kami at hindi na maghiwalay pa. True Love do exist. Pinaghiwalay man kami. Pero ito parin pinagtagpo pa rin kami. Sabi nga nila kung kayo. kayo talaga. Tingnan nyo kami ngayon. Masaya na parang walang nangyari. Lahat ng nangyari sa buhay namin ay pagsubok na pinilit naming lagpasan ng magkasama. Madaming trials pero nanatili kami sa isat isa. Ang puso namin ay tumitibok na parang isa. We love each other. At alam ko na may magkakaron kami ng happy ending. :)