Anka UMUT SERİSİ

Ankanın Yükselişi

"Ben umutsuz bir kızdım, ama Ankaydım bu da ankanın yükselişi."

Hikayenin başında düşüşümü tüm acılarımı anlatmıştım sizlere. Şimdi ise o Ankanın kanatlarının nasıl açılacağını, birinin sihirli dokunuşuyla , nasıl her şeyi değiştirdiğini anlatacağım. Ayvazı nefesim yettiği kadar içimde taşıyacağım. Sonunda o sıcak aile ortamına kavuşmuştum. Ve yeni güzel bir haber bugün Ayvazı oradan almaya gideceğim. Artık tamamen birbirimizle mutlu olabilirdik. Özgürdüm artık tıpkı bir anka gibi, Kapı çaldığında koşarak açtım. Ayvaz tüm güzelliğiyle karşımda duruyordu. Sanırım babası onu hastaneden çoktan çıkarmıştı. Ona konum atmıştım. Gülümsedi bana. Artık caddeler sokaklar her yer bizimdi. Hikaye tam da burada başlıyordu.

"Nasılsın anka." Annem bize doğru döndü şaşkınlıkla baktı.

"Onun ismi Gece oğlum."

"Ona böyle demeyi seviyorum aramızda bir şey." Bazı şeyler değişmez asla eskimezdi. Tıpkı ona karşı duyduğum aşk gibi. Her şey daha anlamlıydı artık siyahlarım beyaza dönmüş, bıraktığım boşluklar dolmuştu. Hayatta her şey sevgiyle olmalıydı. Mesela bir erkek en az Ayvaz gibi çocuk olmalıydı. Çocukların ruhları ölmezdi çünkü. Onların ruhlarını birileri öldürür, sonra kenara çekilirlerdi. İşte ben o ruhu tekrar hayata döndürmüştüm. O hastaneden çıkarken dokunmuştu, bana sarılmıştı. Şu an olduğu gibi. Hayatta her şey yenilebilirdi. En zor dediğimiz konular bile bir gün çözülürdü. Ayvaz ayakkabılarını çıkarıp evime geldi. Düşünün bunun güzelliğini benim evime.

"Kendimi harika hissediyorum özgürüm, ve sevdiğim insanlara dokunabilirim. Teşekkür ederim anka hayatımı böyle iyileştirdiğin için." Gülümsedim böyle düşünmesi ne güzeldi. Sen ne kadar güzel bir adamsın böyle.

"Sen harika birisin geç otur Ayvaz." Dedim o da oturdu. Annemle babam bizi yalnız bırakıp gitmişlerdi evde yalnızdık. Yine her zamanki gibi o ve ben. Ayvaz bana doğru yaklaştı bir dakika dudaklarıma mı yaklaşıyordu o. Şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Dudakları dudaklarımı buldu. Sadece deydirip çekmişti. Utanıyor olmalıydı.

"Bu çok güzeldi. Artık baba olabileceksin en çok buna seviniyorum."

"Bende Sonunda Anka'mın yükselişine seviniyorum."

"Babanla görüştün mü? Dedim ona önce düşüncelere daldı.

"Evet. O benim için her şeyi yaptı. Sonuna kadar onun arkasındayım."

Ayvaz koltuktan kalkıp benimde kalkmamı istediğinde anlamamıştım ne yaptığını. Sonra ayaklarımın dibine oturdu. Düşündüğüm şeyi mi yapıyordu.

"Benimle evlenir misin? Anka'm." Kalbim duracak gibi çarparken yerinden çıkacağını hissettim. Elindeki küçük kutuyu açtı.

"Bu yüzük senin için." Yüzüğün üzerinde kuş vardı.

"Bu kuş bunun bir anlamı var değil mi? Evet evet ve yine evet." Deyip ona sarıldım. Hemen Seleni aradım.

"Selen kızım sonunda hayallerim gerçekleşti."

"Sevindim darısı bizim başımıza artık." Kıkırdadım. Umarım dedim içimden umarım.

"Harika olacaksın kanatların çıkacak benim ruhumda ve ben onları asla kırmayacağım." Ağlıyordum ama sadece sevinçten. Gideceğimiz çok yol vardı. Ama yine de tüm yollarımın ona çıkması benim hayal edebileceğim gibi değildi. Şaşkındım ve aynı zamanda mutlu.