Anka UMUT SERİSİ

Final Kanatlarım ve o

"Her şey tek bir umutla başlar ve biter."

3 yıl sonra

Gece bir yazar olmuştu. Kocası ise bir kütüphane açmıştı. Her şey daha yeni başlıyordu.

Gece şimdi önünde kızı Masalla arabada oturuyordu. Kızının saçlarını ördü. Ve onlara dokundu. Öyle mutluydu ki. Artık tüm yaraları iyileşmişti. Kızının tiyatro gösterisi vardı. Bir kelebek olacaktı. O da onu gururla izleyecek, annesinin vermediği her şeyi ona verecekti.

"Heyecanlı mısın küçük civcivim." Ona saçlarının sarılığından dolayı böyle diyordu. Gözleri ise yemyeşildi. Kime benzediğini henüz çözemiyordu. Ama kalbi onu düzenleyebilir, daha iyi bir insan olmasını sağlayabilirdi. Ayvaz kızını arabadan indirdi ve kucağına aldı onu.

"Ayvaz onu yere bırak yürüyebiliyor tembelliğe alışmasın." Diyordu gülerek Ayvaz ise ona şöyle dedi.

"Ona dokunmak hoşuma gidiyor Anka bizden bir parça." Dedi ve anlını öptü. Tiyatro salonuna geldiklerinde, kızının yanına gitti Gece önce saçlarını taradı sonra da saçlarını tıpkı bir kelebeğin güzel görünmesi gerekirdi, aynı o şekilde güzel bir şekilde saçını yaptılar. Örmüş ve toplamışlardı. Gece duygulandı ve ağladı.

"Allahım inanamıyorum bir çocuğum var." Dedi umutla. İşte bu yüzden asla pes etmeyin çünkü hayatın size ne getireceğini bilmiyordunuz. Tiyatro salonunda yerine geçti Gece Ayvazda onun yanına oturdu.

"İnanamıyorum bende." Diyordu Ayvaz hem gülüyor hem de ağlıyordu. Karısının elini sıkıca tutuyordu. O ağaç çoktan yeşermiş, o el çoktan tutulmuştu. Artık hiç bir güç onları ayıramazdı. O görünmez ip Gecenin boynuna değil,ruhuna dolanmıştı. Kızlarının gösterisi bittiğinde ikiside alkışlamışlardı onu. Ve ona ikisi birden sarılmıştı.

"Anne ben kardeş istiyorum."

"Ne niye?" Dedi Gece gülerek. Aynı zamanda Ayvaz da gülmüştü.

"Aslında olabilir." Dedi Ayvaz gülerek Gece ise onu dürttü.

"Onu sen taşımıyorsun küçük bey."

Ayvaz bu sefer kıkırdadı.

"Bunu daha sonra konuşuruz."

"Şaka yapıyorum aydınlık adam tabiki de olabilir." Dediğinde Gece güldü ve kızı da aynı zamanda gülümsedi.

"Yani bu olabilir demek."

"Hadi bakalım küçük hanım gidiyoruz. Eve." Arabayı eve doğru sürdüler. Eve geldiklerinde bir aile olmuşlardı. Umut dolu güzel bir aile. Kanatlarım çıkmıştı ruhumda kanatlarım ve o. Unutma her şey bir umutla başlar ve biter.