Faith Grammar pov
''Lou alsjeblieft, ga niet weg.'' zeg ik. Wee staan met zijn allen te wachten op Louis' vliegtuig.
"Faith, wanneer ik vrij ben kom ik zo snel mogelijk naar je toe. Dat weer je." zegt Louis die me recht aan kijkt. "Ja, maar hoe lang gaat dat dan duren?" vraag ik. Geloof me als ik zeg dat ik deze jongen echt niet langer dan een week kan missen.
"Faith?" vraagt Louis. "Ja sorry. Wat was er?" vraag ik. Louis moet lachen. "Niks, maar je staarde wat doelloos voor je uit. In plaats van dat je je in mijn armen stortte." grinnikt Louis.
Ik glimlach en sla mijn armen om Louis zijn nek en begraaf mijn gezicht in zijn shirt.
Louis slaat zijn armen stevig om mijn middel, zijn kin rust op mijn haren.
"Jenny, Brad en ik laten jullie wel even met rust." zegt Shawn die de twee kleine bij de hand pakt en iets verder op, op een bankje gaat zitten.
"Vlugt B-12 vertrekt over vijftien minuten, wij verzoeken de reizigers van deze Vlugt binnen nu en vijf minuten in te stappen." wordt er omgeroepen.
Louis en ik laten elkaar los.
"Dat is jouw vlugt." zeg ik, Louis knikt.
"Nou dan..." voor ik mijn zin af kan maken word ik onderbroken door de zachte lippen van Louis. Ik glimlach en zoen hem terug.
"Faith ik houd zoveel van je. Ik beloof dat ik terug kom, zo snel als ik kan." zegt Louis en geeft me een knuffel.
"Ik weet het. Ik houd ook heel veel van jou en ik wacht op je, tot je weer terug bent." Louis drukt een kus op mijn voorhoofd.
Louis wenkt de anderen die er aankomen gerend.
Hij tilt Jenny op en draait een rondje met haar. "Ik ga je missen kleine meid." zegt hij en zet haar weer terug op de grond. "Ik jou ook Louis." zegt Jenny die daarna naar mij toeloopt en zich vastklampt aan mijn benen. Afscheid heeft ze altijd al moeilijk gevonden, vooral als ze afscheid moet nemen van iemand waar ze veel van houd.
Louis geeft ook Brad en Shawn een knuffel, dan richt hij zich weer op mij.
''Doei Faith.'' Zegt Louis. ''Ik zal je niet vergeten en ik bel je zodra ik kan.'' Louis geeft me een laatste knuffel en hij drukt voor de laatste keer zijn lippen op de mijne.
''Bye Lou.'' fluister ik. Met zijn vieren zwaaien we hem uit. Louis pakt zijn koffer en tas en loopt dan richting zijn vliegtuig. Hij draait zich voor de laatste keer om en zwaait nog even. Dan verdwijnt hij.
Niet veel later verdwijnt ook het vliegtuig en is hij echt weg.
Het enige positieve is dat mijn moeder zo weer terug komt.
We gaan bij het gedeelte staan waar de mensen van het vliegtuig waar mijn moeder straks uitkomt staan. Over vijf minuten zou ze er zijn.
De tijd vliegt voorbij en de eerste mensen komen al weer terug. En zo ook mijn moeder.
''Kinderen!'' roept ze en ze rent naar ons toe.
''Owh, wat heb ik jullie toch gemist.'' Zegt ze wanneer ze ons alle vier in haar armen heeft genomen.
Zooooooooooo sorry voor het lange niet updaten. Meer dan twee weken echt sorry daarvoor. Maar heb het echt heel druk en zo. Weet het slap excuus, maar goed.
Nogmaals sorry, hopelijk vinden jullie het wat
Xxx Jenny
