Louis Tomlinson pov
Ik kijk voor de zekerheid nog een keer op het briefje, het adres klopt.
Ik loop het pad op naar de voordeur. Ik druk op de bel en wacht geduldig tot de deur open gedaan word.
Er staat een klein meisje, ik gok rond de zeven, in de deuropening.
"Hallo, zou ik je moeder even mogen spreken?" vraag ik. Het meisje knikt zachtjes. "Mama, er staat een onbekende man voor de deur. Hij wil je spreken!" roept ze. "Jenny, hoe vaak moet ik zeggen dat je de deur niet zomaar open mag doen." roept een vrouwen stem, ik hoor voetstappen dichterbij komen.
"Maar mama deed de deur niet open." het meisje staat op het punt te huilen. "Het is al goed. Ga maar even naar boven." het meisje rent de trap op. De vrouw loopt naar me toe.
"Hallo mevrouw ik ben Louis Tomlinson. Gestuurd door commandant blaze.'' Zeg ik.
''Ah, jij bent de nieuwe babysitter!'' zegt de vrouw. Babysitter?
''Ik ben Lauren Grammar, maar noem me maar gewoon Lauren.'' Zegt de vrouw en geeft me een knipoog. ''Kom binnen.'' Ze zet een stap opzij, ik loop het huis binnen. ''Ik zou de kids even roepen. KINDEREN NAAR BENEDEN!!'' roept ze vanaf de trap.
Ik hoor wat gestommel van boven en vervolgens komen er drie kinderen de trap af. ''Waar is jullie zus?'' Vraagt Lauren. ''Kom al.'' Een meisje, rond de 19, komt de trap afgelopen.
Ze is prachtig. Ik schud even mijn hoofd en richt me dan weer op Lauren. ''Goed Louis, dit zijn Brad, Jenny, Shawn en Faith.'' Stelt ze de kinderen voor.
''Kids, dit is jullie nieuwe babysitter, mama gaat morgen namelijk weg, voor zes weken.'' vertelt Lauren de kinderen. ''Mam, ik ben 19!'' Roept Faith. ''Ik weet het ma-'' Lauren kan haar zin niet afmaken want Faith rent de trap op naar boven. Lauren zucht.
''Hallo, ik ben Brad, ik ben al vijf jaar.'' Zegt het jongentje, ik ga op mijn hurken zitten, zodat ik hem recht in de ogen kan kijken. ''Wow, dat is al oud zeg. Ik ben Louis tweeëntwintig jaar oud.'' stel ik mezelf voor. ''Wow, dat is oud!'' Roept Brad, ik moet zacht lachen. ''I-Ik ben Jenny.'' Stelt het meisje, die ook de deur open deed, zich voor. ''Zeven jaar.'' voegt ze er aan toe.
"Wow, ook al zo oud." zeg ik en glimlach naar haar. "Maar nog niet zo oud als jij!" zegt ze, ik moet zacht lachen.
"Shawn, 14 jaar." stelt de jongen zich voor, ik ga weer recht op staan. "Louis." stel ik mezelf voor. "Wacht, ik ken jou..." Shawn kijkt me met gespleten ogen aan. "Jij hebt gespeeld bij Doncaster Rovers!" roept hij uit. Ik moet lachen. "Ja, klopt voor een jaartje." zeg ik.
"Cool!"
Hopelijkvindenjulliehetiets. Ikdenkdatditverhaalnietheellanggaatworden, tegende 20 hoofdstukkendenkik. Maarikdoemijnbestenikhoopdatjulliehetleukvinden!!
(Reactiesenvoteszijnaltijdwelkom!)
XxxJenny
