Louis Tomlinson pov
"Goed mannen, jullie hebben jullie opdracht goed volbracht. Ik ben heel erg trots op jullie. Het gebied is nu helemaal veilig en hopelijk blijft dat voorlopig ook zo." zegt Meneer Queen, de nieuwe generaal.
"Over een paar minuten zullen we in Londen arriveren, waar de meeste van jullie heen moeten." voegt hij er nog aan toe voordat hij weer gaat zitten op zijn plek.
Ik heb Faith al zo lang niet meer gezien, het lijkt haast wel eeuwen. Ik kijk uit het raam, naar de wereld die zo klein lijkt vanaf hier.
Ik mis haar. De oorlog duurde een jaar ongeveer. Daarna zijn we nog zo'n drie maanden daar gebleven om er zeker van te zijn dat het er veilig is wat nu dus ook echt zo is.
Ik had wel contact op kunnen nemen met Faith, alleen het bereik was daar heel slecht en ik was zo slim mijn telefoon te verliezen.
"We gaan zo meteen landen op airport Londen. Ik verzoek jullie te blijven zitten totdat we zijn geland ende deuren van het vliegtuig open zijn." zegt de piloot.
Wanneer het vliegtuig is geland en de deuren open zijn sta ik op en pak mijn spul. Ik neem afscheid van iedereen, want dit is de laatste keer dat ik ze zou zien en stap dan het vliegtuig uit.
Als ik het vliegveld uitgelopen ben houd ik een taxi aan en vertel de chauffeur het adres van de Grammars.
Na een rit van ongeveer een uur komt de bekende buurt in het zicht en even later ook het huis dat ik zo heb gemist. Nou ja eerder de mensen die er wonen.
De taxi stopt voor het huis van de Grammars, ik stap uit, betaal de chauffeur en loop de oprit op.
Ik druk op de deurbel en wacht netjes tot er open word gedaan.
Net zoals de eerste dag dat ik hier was wordt er opengedaan door Jenny, die in een jaartje flink wat gegroeid is.
"LOUIS!" roept ze en ze slaat haar armpjes om me heen, ik til haar op en knuffel haar terug. "Hey, hoe is het met je?" vraag ik. "Heel goed, ik moet je heel veel vertellen." zegt Jenny, ik zet haar weer neer op de grond en glimlach naar haar.
Lauren komt met Brad op haar arm de gang ingelopen. "Louis, hey!" ze geeft me voor zover het mogelijk is een knuffel.
Ze laat me binnen en even later zitten we in de woonkamer.
"Louis ik moet je iets vertellen." zegt Jenny. Ik glimlach. "Vertel."
"Ik heb een vriendje. Hij is heel leuk en heet Kevin." vertelt Jenny. "Wow Jen. Ik ben zo blij voor je!" zeg ik en geef haar nog een knuffel.
"Jenny, ik wil niet storen maar ben je klaar? Ik breng je naar Kevin." zegt Lauren die de autosleutels in haar hand heeft. "Ja ik kom!" zegt Jenny.
"Tot straks Louis." groet Jenny me voordat ze met Lauren weggaat.
"Ma- Hey Louis!" Shawn komt de woonkamer ingelopen. "Hey Shawn!" ik sta op van de bank en geef hem een mannelijke knuffel.
"Hoe gaat het nu met je voetbal carrière?" vraag ik aan Shawn. "Goed, we hebben zaterdag een wedstrijd en dan kunnen we kampioen worden." antwoordt Shawn.
"Wat goed, zal ik komen kijken?" vraag ik. "Graag!" antwoordt Shawn blij. Ik glimlach.
"Zou ik Faith voor je halen?" vraagt Shawn. "Als je dat zou willen." antwoord ik. Shawn staat op En loopt de woonkamer uit.
Ik ga staan en kijk uit het raam naar buiten.
"LOUIS!" hoor ik de bekende stem opeens achter me roepen. Ik draai me om en zie Faith staan, ze komt op me af rennen en vliegt me om mijn nek.
"Faith." zeg ik wanneer ik mijn armen om haar heen geslagen heb.
"Ooh, ik heb je zo gemist." zegt Faith. "Ik jou ook."
"Ik ben zo blij dat je terug bent." zegt Faith, we gaan op de bank zitten. "Maar waarom heb je niks van je laten horen?" vraagt Faith.
"Ik wou je verrassen en ik was mijn telefoon kwijt geraakt dus ik had ook niet zoveel keuze." bij dat laatste moet ik zacht grinniken.
"Ik dacht even dat je me vergeten was..." mompelt Faith waarbij haar wangen rood kleuren. "Hoe kan ik jou nou vergeten. Ik dacht juist de hele dag aan je." zeg ik voor ik mijn lippen op de hare druk.
"Louis, hoe lang blijf je bij ons?" vraagt Jenny, we zitten met zijn allen aan tafel voor het avondeten.
"Nou, ik heb een belangrijke beslissing genomen." begin ik, iedereen kijkt me afwachtend aan.
"Omdat ik zoveel van jullie houd, vooral van jou Faith. Heb ik besloten om met het leger te stoppen, zodat ik bij jullie kan zijn wanneer jullie me nodig hebben." vertel ik verder.
"Omg Louis echt?" vraagt Faith, ik knik. "Weet je het wel zeker? Je moet niet stoppen om ons hoor." zegt Faith.
"Ik heb er lang over nagedacht en ben er honderd procent zeker van." antwoord ik en glimlach naar ze.
"Louis, ik houd zoveel van je." zegt Faith voor ze haar lippen op de mijne druk.
Dit was het dan. Het laatste hoofdstuk van dit verhaal.
Vinden jullie het een goed einde? Of hadden jullie liever een ander einde gehad?
Eigenlijk had ik gisteren willen updaten alleen in ben weer zo stom om alles niet opteslaan en dus weer opnieuw te moeten beginnen, zucht.
Maar ach het is nu af en ik hoop dat jullie het goed vinden.
Als jullie dit een leuk boek vonden zouden jullie dan misschien een kijkje op mijn andere boek willen nemen, het is best slacht vind ik zelf maar ik wil het wel graag af schrijven.
Alvast bedankt!
Ook bedankt voor het lezen van dit boek!
XxxJenny
