Louis Tomlinson pov
"Louis, zou ik je je kamer laten zien? Dan kan je je koffer uit pakken Enzo." stelt Lauren voor, ik knik en loop haar achterna de trap op.
"Zo, hier is je kamer. Het is niet veel maar hopelijk genoeg. Als er iets is, ik ben beneden." Lauren loopt weer naar beneden.
Ik open mijn koffer en begin met alles in te ruimen, daarna loop ik naar de badkamer, ik zet de kraan aan en maak mijn gezicht nat. Om even alles te verwerken.
Daarna pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak en tik het nummer van commandant Blaze in. ''Blaze, met wie spreek ik?'' hoor ik aan de andere lijn. ''Hey commandant, met Louis.'' Zeg ik. ''Hey Louis! Ben je al aangekomen?'' vraagt commandant Blaze. ''Euh ja, daar wou ik het even over hebben. Ik wist niet dat u met het woord 'beveiliging' babyzitten bedoelde.'' zeg ik. ''Owh, ja, dat had ik misschien even moeten vertellen, maar je kunt nu echt niet meer terug.''
''Dat snap ik ma-'' ''Louis, ik moet gaan. Succes!'' Commandant Blaze hangt op. Ik zucht en leg mijn telefoon weer weg.
Ik loop mijn kamer weer in. Zachte muziek vult mijn gehoorgang.
''No, one knows what it's like?
Behind these eyes.
Behind this mask.
I wish we could rewind.
And turn back time to correct the past." Ik volg het prachtige geluid. Het komt uit een kamer, de deur staat op een kiertje. Stiekem kijk ik naar binnen.
Faith staat achter een keyboard. "Wow, ze kan echt goed zingen." mompel ik.
"Oh! Baby I wish I could tell you, how I feel but I can't cause I'm scared to.
Oh! Boy I Wish I could say, that underneath It all"
Langzaam en zachtjes loop ik de kamer binnen.
Faith lijkt niks door te hebben en gaat gewoon door met zingen.
"I'm still the one you love, still the one you dreaming of.
Underneath It All, I'm missing you so much baby let's not give it up."
Ik begin te klappen. Faith kijkt verschrikt op. "Wat doe jij hier?" vraagt ze. "Ik was naar je aan het luisteren, je zingt echt prachtig." antwoord ik, ik loop naar haar toe.
"Van zingen word ik meestal blij, als ik zing dan verdwijnen alle zorgen." zegt Faith, ik knik.
"Ik snap wat je bedoelt." ik glimlach naar haar. "Echt?" vraagt Faith, ik knik. "Ja, ik zing meestal ook om alle zorgen even te laten verdwijnen."
"Wil je misschien iets voor me zingen?" vraagt Faith. "De volgende keer, okay?"
"Okay, maar wel echt doen he." zegt Faith. "Komt goed, maar ik maar eens kijken of ik je moeder kan helpen." Faith zucht.
"Whats up?" vragend kijk ik haar aan. "Ik heb de laatste tijd best vaak ruzie met mijn moeder. Ze denkt altijd dat ik nog een klein meisje ben." vertelt Faith.
Ik glimlach. "Voor je moeder zou je altijd haar kleine meisje blijven. Ze moet gewoon nog even wennen aan het idee dat je haar steeds minder nodig hebt." zeg ik en loop naar de deur.
"Louis?" ik draai me om. "Bedankt." glimlacht Faith. "Geen probleem." ik draai me om en loop de kamer uit.
