İstemeyerek de olsa başka bir şehire gelmiştim.Tüm anılarımı, benliğimi, sevdiklerimi bırakıp hiç istemediğim bir yerdeydim şimdi.
Tek isteğim liseyi bir an önce bitirip ait olduğum yere geri dönmekti ama bu okulda geçireceğim iki senenin tüm hayatı...
Dolu Kadehi Ters Tut - Hiç İyi Değilim Emir Can İğrek - Kor Sufle - Pus
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"insan, her şeyi anlatamaz. zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez." • cemile | cengiz aytmatov
🌵
Boşluk hissi.
Etrafımı garip bir ürperti esir alırken karnım sanki yumruk yemişim gibi kasıldı.
Babamın bakışları karşısında elini ilk çeken ben olmalıydım.Ancak öyle olmamış, Pars Acar elini elimden çekerek bedenime soğuk havanın girmesine sebebiyet vermişti.
Üzerimize doğrulan silahlar kalbimin atışını daha da hızlandırırken Pars Acar'ın biraz daha önümde durduğunu hissettim.
Elini elimden çekse de silahların hedefi tek başına olmak istemişti.
Babamın bakışları tamamen üzerime yoğunlaşmıştı.Yüzündeki hayal kırıklığı dolu ifadenin yanında şaşkındı.Şaşırmak sonuna kadar hakkıydı.
Kim kızını bir operasyonun ortasında bulurken normal bir tepki verebilirdi ki?
''Sizin burada ne işiniz var?''
İlk konuşan Alparslan Soyhanlı olmuştu.Onun bakışları babamın aksine daha normaldi.Yani en azından Pars Acar'ı gördüğü için şaşırmış durmuyordu.
"Ne senin derdin?" Diye bağırdı Pars babasına doğru.
Onu babasına karşı hiç bu kadar öfkeli görmemiştim.Alparslan Soyhanlı hafif bir soluk aldı.Bu karşılaşma onu şaşırtmasa da memnun etmemişti.Acar eliyle babamı gösterip tükürürmüş gibi konuştu. "Bu adamla mı iş birliği yapacaksın?"
Onun bu suçlayıcı tavrı karşısında gözlerimde hafif bir çatılma oluştu.
Benim babam kötü biri değildi ve Pars Acar onunla böyle konuşunca sinirimin bozulmasına engel olamıyordum.
