لبه صخره که می ایستی
پاهایت می‌لرزد
ارتفاع حالت را بد میکند
میخواهی مدام به پشتت نگاه کنی شاید کسی منتظر تو باشد
لبه صخره که می ایستی
باد خنک صورتت را نوازش میکند
نفس کشیدن راحت تر میشود
ترسی نیست
فقط شوق پرواز است
لبه صخره که می ایستی لبخند میزنی
مهم نیست که گونه هایت خیس است
لبخند آن ثانیه های تو هیچ تفاوتی با خنده های یک نوزاد ندارد
در آن ثانیه
چیزی تو را به زندگی بند نمیکند
اهرم فشاری تو را مجبور نمیکند
وقتی لبه صخره می ایستی تازه میتوانی بدون آنکه کسی یا چیزی روی تفکراتت تاثیر بگذارد فکر کنی این زندگی را میخواهی یا نه!
لبه صخره که می ایستی
تازه میفهمی برای زندگی باید دلیلی داشته باشی
هرچند کوچک هر چند ناچیز
وقتی دلیلت را از دست بدهی باید پرواز کنی
پروازی به سوی زمین
پروازی بدون اوج گرفتن های بلند
لبه صخره که می ایستی ........
YOU ARE READING
my land
Randomجاییه که دلم میخواد حرف بزنیم شماها سوال بپرسید من دل نوشته بذارم شاید هم و بیشتر بشناسیم ، نمی‌دونم فقط حس کردم همچین جایی باید باشه
