Όταν η αυλαία πέσει.

27. Φωτιά.

~Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.~

•Λα Ροσφουκώ, 1613-1680, Γάλλος συγγραφέας.

Τριτοπρόσωπη αφήγηση.

Η Βάλερι σε κατάσταση πανικού, χτυπά την πόρτα της καλύτερης της φίλης με δύναμη. Τόση δύναμη που νιώθει το χέρι της να πονάει ήδη. Μόλις εκείνη ανοίξει σχεδόν σαστισμένη, πέφτει με φόρα στην αγκαλιά της. Η κοπέλα με το ζόρι προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει ποια είναι η κοπέλα που εισέβαλε έτσι στο σπίτι της.

«Είναι έγκυος, Στέισι! Θα κάνει το παιδί του!» μουρμουρίζει συγχυσμένη. H Στέισι την αγκαλιάζει πίσω με ένα μπερδεμένο βλέμμα.

«Ποια;»

«Η Γκαλένα!» η Στέισι την απομακρύνει απότομα. Τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα από το σοκ.

«Τι;» κουνάει το κεφάλι θετικά. Της κάνει νόημα να μπει μέσα και την ακολουθεί, κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Η Βάλερι κάθεται στον καναπέ, κρύβοντας το πρόσωπο της στα χέρια της. Τα πόδια της τρέμουν από την σύγχυση και η καρδιά της χτυπάει τόσο χαμηλά που ίσα που την καταλαβαίνει.
«Δεν καταλαβαίνω, πώς γίνεται; Πόσο καιρό έχει που χώρισαν; Εσύ, βασικά, πώς το έμαθες;» κάθεται δίπλα της αργά, η απορία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της όσο ρίχνει τη μια ερώτηση πίσω από την άλλη. Η φίλη της κατεβάζει το βλέμμα.

«Μαζί ήμασταν.» παραδέχεται σιγανά, παίζοντας με τα χέρια της. Η Στέισι αναφωνεί σοκαρισμένη. Η φίλη της ξέρει πως όλα τα υπόλοιπα νέα μπαίνουν την ίδια στιγμή σε παύση.

«ΤΙ;» σχεδόν φωνάζει.

«Από χθες το βράδυ.» αυτό σχεδόν ψιθυρίζει. Η φωνή της κάνει αντίθεση με την φωνή της οικοδέσποινας που ακούγεται παντού μέσα στο σπίτι. Είναι μόλις ένα βήμα μακριά από τον νευρικό κλονισμό.

«Τι πράγμα; Πώς; Τι στον διάολο;» οι ερωτήσεις βγαίνουν ασταμάτητα από το στόμα της, όμως η έκπληξη που νιώθει είναι δέκα φορές πιο δυνατή από τη φωνή της. Ξαφνικά σταματάει. Τα μάτια της γουρλώνουν όσο ποτέ άλλοτε.
«ΤΟ ΚΆΝΑΤΕ!»

«ΌΧΙ!» βιάζεται να αρνηθεί.
«Άκου. Εχθές που...που έφυγα από εδώ, μου επιτέθηκε κάποιος.» αρχίζει διστακτικά. Τα μάτια της καλύτερης της φίλης ανοίγουν διάπλατα και σχεδόν ασπρίζει.

«Θεέ μου, Βάλερι! Σε πείραξε;
Σε χτύπησε κάπου; Προσπάθησε να σου κάνει κακο;» τα χέρια της τώρα είναι στο πρόσωπο της μπαλαρίνας και το γυρνάει δεξιά και αριστερά, προκειμένου να βεβαιωθεί πως δεν έχει ούτε μισή γρατζουνιά. Τα απομακρύνει βιαστικά ξεφυσώντας.