Όταν η αυλαία πέσει.

28. Σημαντικοί άλλοι.

~Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.~

•George Eliot, 1819-1880, Αγγλίδα συγγραφέας.

Τριτοπρόσωπη αφήγηση.

Έχει πλέον νυχτώσει. Τα ζωγραφισμένα χέρια του Άλεκ έχουν τυλιχτεί προστατευτικά γύρω από τη λεπτή μέση της Βάλερι, που απολαμβάνει όσο τίποτα άλλο την τρυφερή τους στιγμή. Είναι ξαπλωμένοι στο μαλακό κρεβάτι, το κεφάλι της είναι χωμένο στο λαιμό του ρουφώντας άπληστα το άρωμα βανίλιας που τον αγκαλιάζει. Η ησυχία του σπιτιού είναι σχεδόν ανακουφιστική.

Έφτασαν για δεύτερη φορά κοντά στο να κάνουν έρωτα, αλλά για ακόμα μια φορά η Βάλερι τον σταμάτησε. Αναρωτιέται σιωπηλά τι της συμβαίνει, μα δεν ρωτάει. Είναι νωρίς, νομίζει, γι'αυτό τον σταματάει. Ναι, αυτό είναι. Από την άλλη πλευρά, η Βάλερι νιώθει πολύ άσχημα. Προσπαθεί σκληρά να αφήσει πίσω το τραυματικό της παρελθόν, όμως δεν τα καταφέρνει.

Όλες αυτές οι αναμνήσεις έχουν τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό της και κάθε μέρα που περνάει, την σφίγγουν λίγο-λίγο. Μόνο τώρα, που βρίσκεται στην αγκαλιά του, αυτή η θηλιά χαλαρώνει και μπορεί να πάρει ανάσα. Θέλει πολύ να του εξηγήσει τον λόγο που την αναγκάζει να σταματήσει, μα δεν μπορεί. Δεν αντέχει να μιλάει γι'αυτό· πονάει πολύ, ντρέπεται ακόμα περισσότερο. Και πάνω απ' όλα αυτά, φοβάται.

«Και τώρα;» ρωτάει σιγανά, αφήνοντας μια βαθιά ανάσα χωρίς να τον κοιτάει. Θέλει να μάθει τις προθέσεις του τόσο για εκείνη και το μεταξύ τους, όσο και για τη Γκαλένα παρόλο που ένα μέρος της φοβάται πολύ για την απάντηση του. Αν μη τι άλλο, την έχει απορρίψει ήδη δύο φορές.

«Και τώρα, τι; Σου είπα, θα είμαι κοντά στο παιδί σε ό,τι κι αν χρειαστεί. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει από το να είμαι μαζί σου.» της χαϊδεύει τρυφερά τον ώμο. Η κοπέλα σηκώνει το κεφάλι της από το στήθος του και τον καρφώνει, εκείνος τα χάνει. Τα κεχριμπαρένια μάτια της του προκαλούν ταραχή.

«Θες να είσαι μαζί μου;» η γλυκιά, βελούδινη φωνή της κάνει όλο του το σώμα του να ανατριχιάσει. Τι του έχει κάνει;

«Μικρό, έτσι εύκολα νομίζεις ότι θα ξεμπερδέψεις; Τώρα που το πήρα απόφαση, την έβαψες!» της ανακοινώνει χαμογελαστός. Χαμογελάει και εκείνη. Γέρνει το κεφάλι ελάχιστα στο πλάι και τον κοιτάει.

«Μικρό;» ο Άλεκ προσπαθεί να κρύψει ένα μειδίαμα. Της άρεσε. Χαίρεται που της άρεσε.