Writer Of Destiny: The Opposition (On-going)

Chapter 15

Destine's P.O.V

"Why you're here anyway?" Pag-iibang usapan ko at naging malikot ang mga mata dahil naiilang ako sa nakadisplay niyang katawan. Pinilit ko rin ang sariling wag magpadala sa naramdaman ko ngayon.

"Put ointment to my bruises" He seriously said and he let go my hand. Napatangu-tango ako.

"Ah ang galing ng timing mo 'no?" Puno ng sarkasmong sabi ko. He just hissed.

"Diba nalagyan ko na 'yan kanina?" Irita kong sabi.

"I took a bath" I leered at him and I went to the bathroom. Kinuha ko ang first aid kit at binalikan siya. Umupo ako sa harapan niya.

"Talikod" Utos ko at sumunod naman siya. I took a deep breath before I started treating his bruises with ointment and it took thirty seconds.

"Alright, all done" I said. Nilingon niya ako at pinilit na makita ang likod niya.

"Don't worry, nilagyan ko lahat" Pag-tataray ko. Para kasing walang tiwala sa akin. Gigisingin niya ako para magpagamot tapos wala din namang tiwala? Gago lang.

"Lumabas ka na nga lang. Nababangasan ako sayo. Patulugin mo na ako, okay?" I hissed and I barely pushed him.

"Okay, okay. I'll go out. I don't want to stay here for long too. There's no sense" Napamaang ako sa sinabi. Wow, just wow. Could he just thank me instead? Not treading my pride. Para lang ding sinabi niya na hindi ako kawalan. Hindi ako maganda para panghinayangan. Kainis!

"Umalis ka na! Dami pang satsat" Asar kong taboy sa kanya. Lumabas siya sa kwarto ko ng wala man lang pasalamat kaya mas kumulo ang dugo ko. Ang Lucifer na 'yun. Ibabalik ko talaga siya sa sinapupunan ng mommy niya.

Pabagsak akong humiga sa kama at huminga ng malalim.

"It's alright Destine. Calm yourself and sleep" Sabi ko sa sarili at pinilit ngumiti ng maluwag saka ipinikit ang mga mata.

NAPANGITI ako sa pagbangon. Ang ganda kasi ng panaginip ko. Pinapahirapan ko raw si Lucas hanggang sa namatay. Pinukpok ko daw siya ng kaldero, kutsara at plato. I feel dissapointed at the same time. Sa dami-daming pwedeng gamitin pang torture ang mga 'yun pa but it's alright. At least I managed to kill him in my dream.

Maaliwalas ang mukha kong pumunta ng banyo at pakanta-kanta pang naligo. Pagkatapos bumaba ako para makapagluto ng agahan. I managed to finish it in twenty minutes. Pumunta naman ako ng itaas para tawagin sila ngunit nakasalubong ko si Tita.

"Good morning Tita, breakfast is ready" Nakangiti kong bungad sa kanya. She smiled back.

"Good morning Destine" She greeted and I nodded.

"Pupuntahan ko lang si Lucas" Paalam ko at nilampasan siya.

"No need, nagpaalam siya sa akin kanina na may Flight daw siya papuntang Las Vegas" Napatigil ako doon. May flight pala siya. Di man lang nagpaalam sa akin. Well, sino ba naman ako sa kanya?

Nilingon ko si Tita na may ngiting pilit.

"Tayo na Tita" Yaya ko at sumang-ayon naman siya. Three days passed, I feel so empty. I don't know why I feel this way. Dinaan ko lang ang lahat sa gawaing bahay. Busy rin si Tita sa restaurant niya.

I heavily sighed while eating popcorn. I'm watching comedy movie but I can't even smile. Napanguso ako. What's happening to me? Pumintig ang tenga ko nang narinig ko ang doorbell ng pinto. Umaliwalas ang mukha ko at dali-daling tumayo. Patakbo akong pumunta sa pinto at mabilis inayos ang sarili. Tumikhim ako bago binuksan ito ngunit bumagsak ang mga balikat ko dahil hindi ito ang taong inaasahan ko.