Writer Of Destiny: The Opposition (On-going)

Chapter 8

Destine's P.O.V

Pikit-mata akong napaungol sa sakit ng aking puwet dahil sa pagbagsak ko. Nang nakabawi, dinilat ko ang mga mata at unang tumambad sa akin ang makintab na inodoro. Anak ng, ang malas ko nga naman. Wala bang ibang pa-welcome diyan? Inidoro pa talaga? Halos maiyak ako dahil sa kamalasan.

Napangiwi ako nang marahan akong tumayo. Shit, my butt. It hurts. Napakapit ako sa dingding para makakuha ng lakas. Nang nakatayo na ako nilibot ko ang paningin. Great, sa toilet pa talaga ako napadpad. Pero okay na rin, para makaayos man lang ako.

I faced to the mirror and I was shocked when I saw myself. Buhaghag ang buhok ko at lantad ang maputi kong cleavage kaya tinaas ko ang white tube na suot ko. Inayos ko naman ang pulang coat dahil halos mahubad ko na. Tumingin ako sa baba at nakita kong mas lalong umiksi ang pulang mini skirt ko kaya hinila ko naman pababa. I looked at my face and I combed my hair using my fingers. When I was satisfied, I took a deep breath and smiled. Ayan, mas lalo kang gumanda Destine.

Napagdesisyunan kong lumabas na ngunit agad akong napatigil dahil sa lamig ng inaapakan ko. Nagbaba ako ng tingin at nanlaki nalang ang aking mga mata. What the hell? Where are my shoes? Oh my God! Did I lost it? No, no.

Taranta akong naglibot ng tingin pero wala talaga akong nahanap. Halos maiyak ako sa frustration.

"Oh God, please not now" Mangiyak-ngiyak kong usal. Wala sa sarili akong lumabas at agad akong naglibot ng tingin. May nakita akong nakatulalang flight attendant sa unahan habang nakatingin sa akin. I didn't bother to pay attention to her because I'm busy searching my shoes. God, my shoes.

"A-ah, ma'am are you okay?" Napatingin ako sa likod at nakita ko ang flight attendant kanina. Nakalapit na pala siya, hindi ko man lang napansin. She has a brown hair and brown eyes. Obviously, she's not filipino. I bet, all passengers here are not filipino. Half filipino, meron pa. Isa na ang subject ko.

"I'm not okay" I said honestly and she gasped. Oh? What's with her? She blinked her eyes for three times.

"What's your problem ma'am? I can help you with that. I'm one of the flight attendants here and it's my responsibility to help and serve" She said. Napakagat ako ng labi. Alam ko namang flight attendant siya.

"I lost my shoes. It's a red shoes" I said. Kumunot naman ang noo at halatang nagtataka. Well, sino bang hindi magtataka? Sinong tangang nawala ang sapatos tapos nakarating na sa toilet? Hindi naman niya alam na kadadating ko lang.

"O-okay, we will find it but please ma'am go back to your seat for safety" She calmly said. I gulped for several times. What if she find out that I'm not really a passenger here? God, this is a mess.

"O-okay" Napilitan kong sabi. Alangan namang sasabihin kong walang upuan ang nakalaan sa akin, diba?

Huminga ako ng malalim saka tinalikuran siya. Nakarating ako sa cabin at agad akong naglibot ng tingin. Sa totoo lang, gusto ko ng tumalon at magpadala nalang sa hangin. Nilingon ko muli ang flight attendant na ngayon naglalakad papuntang unahan at bumalik siya na may kasamang dalawang flight attendant din. Shit, I need to find a seat.

Mabilis akong naglibot ng tingin at halos nag hugis-puso ang mga mata ko dahil may bakanteng upuan sa unahan. Dali-dali akong pumunta doon at umupo. Para akong nabunutan ng tinik. Lintek na kamalasan. Aatakihin yata ako sa puso.

Napaigtad ako nang may tumikhim sa gilid ko. Nilingon ko ito at nakita ko ang gwapong lalaki. I bet, he's Italian.

"Hi" He huskily said. Napalunok ako. Confirm, Italian nga. Iyung accent niya kasi. Damn, he's good-looking. Makapal ang kilay niya at may malamlam na mga mata na kulay itim. Matataas rin ang pilik-mata. Matangos ang ilong. Kissable lips. Umiigting ang panga. Halatang maskulado ang pangangatawan. God, heaven.