My Bad Girl

Rozdział 1.

Wysiadając z samochodu, byłem mega przerażony. Nie wiedziałem co mnie czeka w tej szkole, jak się zachowywać, z kim będę miał do czynienia. Bo w końcu, nie jestem taki zły, a na pewno nie taki, by tu trafić. Tu naprawdę trafia trudna młodzież, która zadarła mocno z prawem, bądź jest bardzo zdemoralizowana. W tej szkole 'Elitarnej szkole dla trudnej młodzieży' z tego co sprawdziłem, jest duży rygor i mega parcie na dobre zachowanie. Ale czytając na różnych forach, dowiedziałem się też, że uczniowie mają ciśnienie na bójki, wyzywanie, dokuczanie nauczycielom, sobie nawzajem i nowym... Przede wszystkim nowym. Czułem się z tą myślą źle.
-synu, nie zawiedź nas i nie wylatuj po pierwszym dniu- wyrwał mnie z zamysłeń ojciec, który zdążył wysiąść w celu odprowadzenia mojej osoby na rozpoczęcie roku. Stał taki dumny z siebie w tym perfekcyjnym looku tj. Dopasowany garnitur do jego wysokiej sylwetki, z czerwonym krawatem i okularami- jak na biznesmena przystało. Był taki zadowolony, że zgodziłem się na tą szkołę. A ja? Ja tak naprawdę wybrałem mniejsze zło... Przez tą sytuację z narkotykami, sprawa o zgodę na to miejsce toczyła się do połowy wakacji, od początku czerwca... Od tej głupiej zemsty tego dupka! Dlatego zaczynam od początku roku. Podejrzewam że najgorszego roku w moim życiu.
Tym bardziej, że będę w tym dziadowskim internacie. Jeszcze gorzej. W pokoju z trzema innymi chłopakami... I nie wiem czy to dobrze, czy źle, ale nie wiem z kim, a więc co za tym idzie, za co tam są... Wolałem chyba nie wiedzieć.
-dobrze Aiden, ja będę już jechał, mam ważne spotkanie z inwestorem. Twoje rzeczy powinny być już w pokoju, wczoraj podwiózł je mój szofer. No... To powodzenia i nie przynieś nam wstydu okej?- powiedział to do mnie, ale patrzył się na swój telefon- nie chce słyszeć żadnych skarg!
- Tak tato, zrozumiałem- odpowiedziałem , po czym ojciec wsiadł do auta i odjechał. Tak po prostu. Nawet nie podał mi ręki na pożegnanie, ani nic. To trochę...zabolało? Tak, chyba tak.
Ale to i tak lepsze pożegnanie niż z matką. To było najdziwniejsze... Nie odzywała się do mnie praktycznie wcale. Gdy wyjeżdżałem, nie powiedziała nic. Siedziała na kanapie, odwróciła się tylko na chwilę w moją stronę i zgromiła mnie tymi swoimi blyskotliwymi i zimnymi oczami. Trudno było to wytrzymać. Powiedziałem tylko 'cześć' i wyszedłem do samochodu. A teraz stoję przed bramą , za którą znajduje się brukowany plac prowadzący do wielkich drzwi szkoły.
-Dobra, czas na najgorsze- powiedziałem nerwowo sam do siebie i ruszyłem w stronę wejścia.

*******
Cześć, pierwszy rozdział krótki, ale zaczynam pisać dopiero i wgl jest to mój debiut, więc mam nadzieję że będzie coraz lepiej.

Byłabym wdzięczna za każdą ocenę tego, co pisze. Pozdrawiam serdecznie xx