RENG-U ŞİN

Her gri maviyle örter kimsesizliğini.Ve hiç bir mavi mutlu değildir göründüğü gibi.Bu mavi sanılan gri ruhların hikayesi...

###

Kırılan her eşyada ve atılan her çığlıkta Rengin korkuyla yerine sinerken evin camlarında acımasız bir ay ışığı olanları seyrediyor,açık camlardan içeriye giren hain rüzgar sanki acıyı ve korkuyu buluyordu Rengin'in ruhuna.Annesinin attığı son çığlıkla ne olduğunu korkuyla idrak eden kız yerden kalkıpta annesine veda edemiyor sanki hiç bir şey olmamış gibi dışarıdan gayet tepkisiz görünüyordu.Lakin Kızın ruhu buna tezat bir şekilde acıdan kavruluyor öyleki kızın silgiymişcesine bütün hislerini silmesi pekte şaşırılacak bir durum gibi kalmıyordu.

#

Beyazlara bürünmüş hastane odasındaki kadına baktı küçük çocuk.Küçük ama sert adımlarla ilerledi,kapının önündeki baba müsveddesine baktı.Küçüktü ama o kadar acı çekmiştiki bir sadistin acımasızlığını üstüne giymişti giysi gibi.Kafasını kaldırdı ve nefret bile beslemediği adama baktı.

-"Sana yemin ederim seni bunlara pişman edeceğim.Okula gidememin ,anneme yaptıklarının bedelini ödeyeceksin ."

Sonra bakışlarını vücuduna çevirdi.

-"Ve bedenimdeki izlerinde ..."

Bundan daha fazlası vardı elbet.Bu adam yüzünden asla unutamayacağı acıları tatmıştı.Ve bunları ödetecekti nefretini layık görmediği adama...