Taint me, Mommy.

Chapter 3

Chapter 3

A WEEK PAST when she ran away from the hospital. Pagkatapos no'n ay balik na ulit sa normal ang buhay niya, mabuti nalang ay hindi siya nahuli ng mga taong humahabol sa kaniya kundi ay baka wala na siyang trabaho ngayon. Binalikan niya ang motor niya mga dalawang araw dahil nagmamatiyag pa siya kung bumabalik ba doon ang mga humabol sa kaniya, mabuti nalang hindi na kaya nakuha niya ang motor niya pabalik.

Arrissia wounds are already fully healed, ang bilis niya ngang gumaling dahil narin siguro sa sinalin na dugo sa kaniya na nakapagdagdag ng lakas sa kaniyang katawan. Speaking of the man who donated his own blood just to save her, hindi niya maiwasang mapangiti habang iniisip ang binata. Kamusta na kayo ito, hindi kaya ito galit dahil umalis siya?

"Kalerkey ateng, why are you smiling so malaki, parang sinapian ka yata ng espiritu, ito ang unang beses na nakita kitang ngumiti, kyahhhh, end of the world na ba this?"

Nauwi sa ngiwi ang ngiti niya at nawalan ng ekspresiyon ang kaniyang mga matang may kinang kanina lang. Ignacio said was true, it was the first time her gay friend saw her smiling like that, never nitong nakita siyang ngumiti kundi nakabusangot lang o sinasamaan ito ng tingin dahil sa kaingayan.

"Bakit ka ba nandito?"

"Ay wow ateng, kalerke ka, nahuhurt na aketch, binibisita ka lang naman ng one and only friend mo para malook if you're buhay pa ba here,"

One week niya rin palang hindi ito nakita pero hindi niya namalayan because she's too engrossed about her own life and jobs.

"You saw me alive, you can leave now." malamig niyang pagtataboy rito.

Hinawakan siya sa braso nito dahil akmang papasok na sana siya sa kwarto niya. "Ah hehehe, pwede pahatid?" alanganin nitong tanong sa kaniya.

Nakanguso ito while batting his long lashes. Sa sobrang haba ng lashes nagmukha itong tanga. "Tss,"

"Uy ateng sige na please, ngayon lang naman ako humingi ng favor sa 'yo 'e,"

Tumaas ang isang kilay niya bago tinabig ang kamay nito palayo. "Anong ngayon lang?"

Ignacio exhaled exaggeratedly. "Okay fine, sometimes."

"Anong sometimes, sometimes ba ang always? Baka nakakalimutan mong araw-araw kang umaangkas saakin para makatipid ng pamasahe,"

"Oo na!" Pagsuko nito bago padabog na umupo. "Ang damot damot mo talaga,"

"Hinay-hinay lang sa pag-upo baka masira 'yan wala ka pa namang pambayad, kulang pa buhay mo sa presyo ng upuan na 'yan,"

Napahawak ito sa dibdib sa gulat. "Kaloka girl, hindi me nainform ha! huwag mo na pala akong ihatid pero pwedeng iuwi ko na lang tong inuupuan ko?" Inusisa nito ang upuan na parang ito ang pinakamagandang bagay na nakita nito sa tanang buhay nito.