ADELAIDE'S POINT OF VIEW:
"Good morning po, Sir. I'm the new student and sorry if I'm late." Naka-yukong sabi ko. Hindi ako tumingin sa lalaking nasa harapan at sa mga bago kong kaklase.
Nahihiya ako dahil super late na ako. Alam ko naman na may pagkasalbahe ang ugali ko, pero may kahihiyan parin naman ako.
Naramdaman ko na lahat sila ay nakatingin sa'kin.
"Come in, Miss?" The Professor asked. "Ms. Lorenzo, Sir." I answered. He just nodded and signal me to come in.
Pumasok na ako sa room namin and I've got goosebumps dahil sa sobrang lamig. Lahat kasi ng classroom ay may sariling aircon, kaya naman nabigla ako sa sobrang lamig dito and I forgot to get my jacket.
"Introduce yourself, Ms. Lorenzo." The Professor said.
Hindi parin ako tumingin sa kaniya dahil naiilang talaga ako. Ramdam na ramdam ko ang titig nang lahat sa'kin, kaya mas lalo akong nailang.
Gosh! I shouldn't feel this way. I'm part of the 'Lorenzo Family' one of the most wealthy and powerful family in the world, pero ito ako ngayon ay sobrang nahihiya dahil lamang sa late ako.
The only reason why I'm late, because of I've got LBM earlier. Sobrang sakit kaya tiyan ko kanina at parang need ko na nga magpahospital. It's must better na mate na lamang kaysa tiisin ko buong araw ang sakit nang tiyan ko. Peste lang, kasalanan ko bang biglang sumakit tiyan ko?
"Time is running, Ms. Lorenzo. I have a lot to discuss about sa experiments niyo next week." Seryosong sabi nang Professor.
"Why can't you look at me, Ms. Lorenzo?" I heard him whispered. Mas lumakas ang kabog nang puso ko dahil sa tanong niya.
I looked at him and our eyes meet. I gulped when I saw his greek God face. His face looks like perfectly made.
Kaagad akong umiwas nang tingin sa kaniya dahil sa paraan na pagtitig niya sa 'kin. For petes sake he's my Professor and that's the most valid reason why should I distance myself from him. Ayokong ma-involve sa kahit anong issue.
Sa sobrang guwapo niya at mukhang bata pa naman ay paniguradong walang nagkakagusto sa kaniya o kaya naman wala itong girlfriend or asawa.
"Ang ganda niya!" Rinig kung sabi ng isa kung kaklase na babae.
Pinaseryoso ko ang ekpresyon nang mukha ko. "I'm Adelaide Eliana Oleastro-Lorenzo, 21, and I want to become an successful Engineer in the future."
After I introduced myself, some of my classmates asked me some random question. Ang iba pa ay hindi ko na sinagot dahil mashado na itong ma-personal.
"May boyfriend ka?" The guy at back asked. Malaki ang ngiti nito at para bang naka-jack pot sa loto.
I nodded. "Yes, I already have a boyfriend." Narinig ko ang pagdra-drama nang iba dahil sa sagot ko. Napailing na lamang ako dahil sa inasta at naging rekasyon nila.
"Ilang taon o months na kayo?"
"I'm sorry, I can't answer that. It's too personal."
Kaagad akong napatingin sa katabi kung Professor nang makarinig ko ang pag 'ehem' nito kanina. Nagtagpo muli ang mga mata namin and this time I acted that I don't care about him at hindi ako attracted sa kaniya.
"May I know why you want to become an successful Engineer, Ms. Lorenzo?" Seryosong tanong niya sa 'kin at mariin siyang nakatingin sa 'kin.
"I don't know, Professor. I just found it interesting and I knew that I can do it better and better. And besides I want to make my parents proud for when I choose Engineering more than being Lawyer, because that's what my parents want me in the future."
