"အားးး..ကျွတ်..ကျွတ်..ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ~"
နာကျင်မှုကြောင့် ညည်းညူပြီးပြောလိုက်မိသည် ။
"နိုးရင်လည်းထတော့!အလုပ်လုပ်ရမယ်!"
"ဟင်?"
အခန်းထဲဝင်လာသူက ဂျွန်ဂျောင်ကု ။ဆော့ဂျင် ခုမှသေချာကြည့်မိတယ် ဒါသူ့အခန်းဟုတ်မနေဘူးဆိုတာ..။ေစာင်ကို ဆွဲခြုံလိုက်ပြီး..
"ငါဒီကို ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ?"
"ကိုယ့်ဘာကိုယ်စဥ်းစားပေါ့!!"
"ပြောလိုက်လို့ ဘာဖြစ်သွားမှာလဲ?"
"အဲ့စောင်ကိုဖယ်ပြီး ေရသွားချိုးချေ!"
"ငါ့အဝတ်အစားတွေမင်းလဲပေးထားတာလား?"
"ဒီအိမ်မှာ မင်းနဲ့ငါ နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ..ငါမလဲပေးလို့ ဘယ်သူလဲပေးမှာလဲ?"
Seokjin စောင်အောက်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးနေသည်။ဒါကိုရိပ်မိတဲ့ဂျောင်ကုလည်း ခေါင်းကို အသာခါယမ်းလိုက်ပြီး..
"မဟုတ်တဲ့အတွေးတွေ ရပ်လိုက်တော့~"
"ငါဘာတွေးလို့လဲ!!? "
"မင်းပဲသိမှာပေါ့!!"
"......."
"ရေချိုးပြီးရင် အပြင်ထွက်ခဲ့..ထမင်းစားမယ်!"
ဆော့ဂျင်လည်း ခေါင်းနောက်နေတာမို့ အမြန်ရေချိုးလိုက်တော့သည် ။
ဂျောင်ကု ဆော့ဂျင်အလာကို စောင့်နေသည် ။ထွက်လာပါပြီ သူ့အကျီ..တွေဝတ်ပြီးတော့ ။သူက ထွားတဲ့လူမို့ သူ့အကျီ..တွေနဲ့က ဆော့ဂျင်နှင့်အနည်းငယ်ကြီးနေသည် ။
"ဒါက မင်းပိုင်တာလား?"
"Aစပ်စုတာရပ်ပြီး ထမင်းစား..ပြီးရင် အလုပ်လုပ်ရမယ်!"
"ဘယ်သူကစပ်စုနေလို့လဲ~"
တစ်ကိုယ်ကြားရရုံသာ ပြောလိုက်သည် ။
"ကြားတယ်နော်!"
"နေပါဦး!ဒီနေ့က အလုပ်ပိတ်ရက်မလား..ဘာလို့ ငါကအလုပ်လုပ်ရမှာလဲ?"
"ငါက မင်းဆရာနော်..ပါးစပ်ပိတ်ပြီး ထမင်းစား"
"ပါးစပ်ပိတ်ပြီးနေရမလား?ထမင်းစားရမလား ဆရာကြီး~"
YOU ARE READING
Tom and Jerry
FanfictionJeon Jungkook ဟက်!ပုစွန်ဦးနှောက်နဲ့တက်မလာနဲ့ တောက်ချလိုက်မယ်! Kim Seokjin အဲ့အကောင်!!ဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့ ယုန်သွားနဲ့ကောင်ကို တစ်စက်ကလေးမှလကြည့်လို့ကိုမရဘူး!!
