Adımlarımla tanıdık olduğum yolu arşınlarken deniz ufukta görünmüştü.Her zaman oturduğumuz taşlara yaklaşırken Erdem'in çoktan geldiğini gördüm.Yine erkenden gelmişti.Ayak seslerimi duyunca ayağa kalkarak arkasını döndü.Artık birbirimizi çok iyi tanıyorduk.Hiç konuşmadan kollarını açtı ve beni sarmaladı.Sıcaklığı ve tanıdık kokusuyla biraz olsun sakinleşmiştim.
Oturduğumuzda konuşmadı.Benim hazır olunca anlatmamı bekliyordu,hep öyle yapardı.Gözleriyle denizi incelerken olaya bir yerden girmeye karar verdim.
''Annemle babam dün boşandı ve babam evi terk etti.''
Bunu beklemediği kesindi.Ağzı şaşkınlıkla aralanırken bakışlarını bana çevirdi.Konuşmasına fırsat vermeden geri kalan bilgileri de aktardım.Niyedir bilmem onunla göz teması kurmak istememiştim.Onun biraz önce yaptığı gibi kafamı denize çevirdim.
''Annemin başka bir sevgilisi varmış.Hatta bugün akşam tanışmaya gelecekmiş.''
Mutluluktan çok uzak bir kahkaha atarken Erdem hala bana bakıyordu.
''Sezen...Ben ne diyeceğimi bilemiyorum.''
Birlikte bir sürü beladan çıkmıştık.Genelde dik kafalı bir insan olduğum için bizi belaya sokan ben oluyordum.Erdem her seferinde çözüm bulmuştu,bir şekilde kurtulmuştuk.İlk sevgilimden ayrıldığımda kafayı bulunca mekanda yavşayan adamların ağzına yumruğu çakıp karakola düştüğümde beni o çıkarmıştı.İkinci sevgilimin anormal olduğunu her ne kadar Erdem söylese de uyarılarına kulak asmayıp bildiğimi okumuştum.Sonra ne mal olduğunu anlayınca ayrılsam da sapık gibi peşimi bırakmamıştı.O zaman da icabına Erdem bakmıştı.
Sorumsuz biri değildim.Hatta dünyanın en sorumluluk sahibi insanı olabilirim.Ama bazen insan hata yapmak istiyor,o ne der bu ne der korkusu olmadan içinden geleni eyleme dökmek istiyor.Bu da benim literatürümde kalbini dinlemek demek.Ben mantığımla karar veren bir insanım,bana daha az zarar vereceği görüşündeyim.
''İstersen bir süre bende kal kafanı toplarsın.''
''Sen nereye gideceksin?''
''Arkadaşlarımın evinde takılırım.Bana bir dünya borçları var zaten şerefsizlerin.''
''Sana borcu olmayan insan yok ki.''
Kurduğum cümle karşısında gülümserken rüzgardan yüzüme gelmiş saçlarımı eliyle düzeltti.
''Sen varsın.Her şeyi yaparım senin için biliyorsun öyle borç harcın da lafı olmaz aramızda.''
''Biliyorum ve minnettarım.Sen olmasan halim ne olurdu bilmiyorum.''
Başımı omzuna koydum ve düzenli nefes alışverişlerini dinledim.Erdem'in Kadıköy'de 'bekar evi' olarak nitelendirebileceğimiz 1+1 evi vardı.Aile evi okula uzak olduğu için bazı günler orada kalıyordu.Daha önce birkaç kez kalmıştım.Sade ama güzel dizayn edilmiş bir evdi.
''Eee ne diyorsun kalacak mısın?''
''Teşekkür ederim ama bu sorunumdan kaçarak kurtulabileceğimi sanmıyorum.Hem Poyraz da var biliyorsun.Tanışalım bakalım akşama kimmiş,neyin nesiymiş cici babam?''
Erdem yüzünü buruştururken ayağa kalkmış ve yürümeye başlamıştı.Ben de ona eşlik ederken kahkahamı tutamamıştım.
''Anahtar var zaten sende.Bir arıza çıkarsa da mutlaka beni arıyorsun gelip seni alıyorum.''
''Gelip beni mi alıyorsun hangi arabanla acaba?''
Onunla dalga geçerken sahte bir kırgınlıkla kollarını bağlamıştı.
