Wonder

Hoofdstuk 2- Het boek van Draenog

Terwijl Lyia druk aan het praten is over irritante nerds op school, pak ik het boek langzaam uit mijn tas. Bill heeft een boek voor me geschreven? Voor het geval dat? En heel toevallig is dat ook gebeurd...? Ongelooflijk! Ik kijk Lyia aan. 'Lyia, ik ga nog even lezen!' onderbreek ik haar misschien een beetje ruw. Ze schrikt van het feit dat ik er nog ben en knikt. Zelf pakt ze een boek voor biologie. 

Ik begin met lezen. "Lieve Elena, het spijt me zo dat ik tegen je moest liegen over mijn baan. Je dacht dat ik bij het leger ging om in een oorlog te gaan vechten. Dat is deels waar. Ik ga of ging niet bij het leger. Ik ben al langer lid van een magische genootschap. De Academy. Ik leg je later wat meer hierover uit, maar het is een soort opleiding en genootschap tegelijkertijd. Er is een soort oorlog gaande in de wereld van de Academy tussen de magische mensen en de magische mensen die denken dat ze leuk zijn en alles kunnen. Helaas zijn die ook gevaarlijk en willen wel erg graag de wereld overnemen. Ik hoor bij een speciale elite die ervoor gaat zorgen dat die mensen stoppen of in de gevangenis gaan, want ze treiteren de niet-magische mensen. Helaas denk ik dat mama en papa, sowieso papa, lid zijn van de gevaarlijke soort magische mensen. Ik heb mijn vermoeden nog niet met Carwyn en Constance gedeeld. Wel met Cassedy en Cas. Cas is de broer van Cassedy en de oudste zoon van onze oom. Hij zit samen met mij in de elite. Ik wil je wel vragen om niet achter mij aan te komen, want het is gevaarlijk en ik beloof je om terug te komen als ik niet dood ga. Ik weet dat het niet heel geruststellend is, maar het is wel zo dat onze ouders waarschijnlijk hun zoon niet zouden laten vermoorden. Hoop ik tenminste. Liefs van Bill"

Ik kijk op en merk dat Lyia me aankijkt. 'Wat is het?' vraagt ze. 'Bill heeft een boek geschreven voor me als ik te weten zou komen over het genootschap.' zeg ik. Ik ga op bed zitten en trek de dekens over me heen. 'Sorry... Wie is Bill ook alweer?' vraagt Lyia. 'Mijn broer!' zeg ik.  'Maar hij heet toch Draenog?' vraagt Lyia. 'Ja, maar ik noem hem Bill. Net zoals dat hij mij Elena noemt!' zeg ik. Ze lijkt het te snappen. Met een luid kabaal zwaait de deur uit de scharnieren. Sammy heeft de deur lachend in elkaar gebeukt. 'Gast, wat als we nu aan het omkleden waren?' vraagt Lyia boos. 'En wat doen we nu met de deur? Je hebt hem kapot gebeukt!' snauw ik. Sammy grijnst nog steeds. Hij drukt op een gele knop naast de deur. 'Hallo beste mevrouw Darling, mevrouw Gomez en ik zie dat meneer Pennings er ook bij is!' zegt een vrolijke vrouwelijke stem. Lyia gilt en gooit haar boek per ongeluk tegen de kast, waardoor de kaft van het boek valt. 'Rustig aan mevrouw Darling. Er is geen reden om een boek voor biologie tegen de kast kapot te gooien!' zegt dezelfde stem weer. Lyia kijkt heel boos naar Sammy en gooit een boek voor geschiedenis naar zijn hoofd. Sammy duikt net op tijd weg voor het boek en het vliegt de kamer uit. Ergens verderop horen ze een man luid vloeken. 'Mijn naam is Sunny en ik ben de persoonlijke assistent voor alle mensen in de Academy!' zegt een de stem. Hij komt uit een kleine microfoon naast de knop waar Sammy op gedrukt heeft. 'Zie je wel!' grijnst Sammy. 

'Dat gaf trouwens geen antwoord op mijn vraag, Sammy!' zeg ik boos. 'Sunny, repareer de deur!' zegt Sammy tegen het apparaat. 'Het spijt me meneer Pennings. Dit is niet uw kamer!' zegt de stem. Ze klinkt vrolijk en melancholisch. 'Lyia of Elena!' zegt Sammy. Ik kijk naar het plafond. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Lyia erg boos op staat. 'Repareer de deur, Sunny. Nou? Nou?' zegt ze ongeduldig. Na een paar seconden krijgt ze antwoord. 'Met plezier, mevrouw Darling!' zegt Sunny. De stukken van de deur beginnen te trillen. Er verschijnt een gekleurd licht om de stukken. Ze smelten samen als chocolade en worden als een magneet weer in de deur getrokken. 'Claro!' zegt Sunny. 'Bedoel je klaar?' vraagt Lyia. 'Ja, maar dan in het Spaans!' zegt Sunny. We kunnen haar niet zien, maar hebben zo'n vermoeden dat ze grijnst. 'Claro betekent natuurlijk. Acabado betekent klaar!' zeg ik. 'Waarom weet je dat?' vraagt Sunny droevig. 'We krijgen Spaans op school, Sunny!' zegt Sammy. 'School? Wat is school?' vraagt Sunny. Lyia slaat een hand voor haar hoofd. 

Na een tijdje met Sammy gekletst te hebben, betrapt Lyia zichzelf op een enorme gaap. 'Nou, nu we weer een deur hebben...' mompelt ze slaperig. Ze duwt Sammy naar buiten en voordat hij iets kan zeggen, slaat ze de deur voor zijn neus dicht. 'Zeg, Lyia!' roept hij. Daarna horen we voetstappen weglopen en wordt het stil. Lyia knipoogt naar me en knipt het licht uit. Ik had mijn pyjama al aan en dus ging ik meteen slapen. 

De volgende morgen wordt ik wakker doordat Lyia me door elkaar schudt. 'Kijk eens!' gilt ze in mijn linkeroor. Slaapdronken sta ik op en loop naar het raam. Zodra ik zie wat ze bedoelt, ben ik meteen klaarwakker. Buiten is een gangenstelsel van allemaal verschillende gangen. Overal lopen wezens in alle kleuren en maten met grote, kleine of helemaal geen ogen. Soms verdwijnt er een gang en zie je een paar wezens gillend naar beneden vallen en een gang later weer verschijnen. Dan lopen ze verder alsof er niets gebeurt is. Soms ontploft er iets, of zie je een enorme flits, maar niemand lijkt er iets van te merken. Er lopen heel veel grote wezens met een kleinere versie naar een gebouwtje met "Cola" erop. 'Lekker, ik vraag me af waarom ze daar heen gaan. Zullen wij straks ook, misschien hebben ze wel Coca of Pepsi!' zegt Lyia. 'Ik moet aan Carwyn of Cassedy vragen wat het is!' roep ik verbijsterd en trek Lyia de kledingkast in. Snel kiezen we een random topje en broekje zonder te kijken wat bij elkaar past. 'Sorry hoor, Lena, maar dat kan echt niet!' zegt Lyia terwijl ze in de spiegel kijkt naar wat ik voor haar heb gekozen, omdat ze niet kon kiezen. 'Vandaag gaan we backpacken door de Academy!' zeg ik. 'Backpacken? Nee, toch! We hebben net zo een mooie kamer...' zegt ze. Ik onderbreek haar. 'Neem toch niet alles zo serieus!'. 

Sammy staat al op ons te wachten. 'Lets go!' roept hij zodra we aankomen.