The Unwanted Wife's Agony

CHAPTER 15 • Wish

MARIA EVERLEIGH

"Where are we going Hiro?" I curiously asked him.

Pagkatapos kasi naming umalis ng bahay kanina ay agad na hinatak ako palabas ng bahay ni Hiro at hindi naman ako umalma since I wasn't in the right mind earlier I mean I wasn't sane but right now that everything got sink in me I wanted to run back at Zach and immediately apologize to him for saying those words...but I think it wouldn't happened 'coz right now, Hiro is taking me somewhere.

Nanginginig ang mga kamay ko kaya napagdesisyunan kong ipatong ang mga ito sa hita ko at pinaglaruan ang mga daliri ko.

"I'll bring you to a place where you can cry out all the pain you've experienced Leigh...I want to ease the pain you felt, at least in this way I can lessen the pain you felt." seryosong sagot niya sa akin habang palipat-lipat ang tingin niya sa akin at sa daan dahil nagdadrive ito.

I tearfully looked at him and could not speak.

"I don't know what I did in the past and was given a opportunity to meet someone like you Hiro." maluha-luhang saad ko sa kanya.

Kinuha at hinawakan ni Hiro ang mga kamay kong nakalapat sa hita ko at dinala niya sa mga labi niya tsaka hinalikan ito ng malumanay.

"You're too precious Leigh...you shouldn't think about that, actually you deserve all the love not just agony and pain...always remember that alright?" malumanay na pagkakasabi ni Hiro sa akin habang nakatingin yung mga mata sa daan.
"If you're sleepy Leigh, you can sleep for a moment while we're still on the way mmm?"

Tumango lang ako at inayos ang pagkakaupo sa passenger seat tsaka ko inirelax yung ulo ko sa sandalan.

Sana paggising ko okay na ang lahat... I just wish!

Naramdaman ko nalang na unti-unti ng bumagsak ang talukap ng mga mata ko at hinatak na ako ng antok.

Nagising lamang ako ng may naramdaman akong kamay na humahaplos sa mukha ko. Agad kong iminulat ang mga mata ko at tiningnan ang taong gumawa nun.

"Hiro? Oh! sorry nakatulog pala ako? Nandito naba tayo?" tanong ko sa kanya.

"Yes Leigh...actually, you over slept." tumatawang turan niya.

Nahiya naman ako bigla!

"Hiro! why didn't you wake me up right away? We could have gotten out of here earlier in your car! Geez." I pouted my lips after I said it and looked around outside the car.

Madilim ang paligid pero dahil sa may buwan ang langit ay hindi na masyadong madilim dahil nakikita ko parin ang ganda ng paligid.

I got mesmerized by the beauty of the place.

May nagliliparang alitaptap sa paligid, yung mga dahon ng matatayog na kahoy ay sumasayaw dahil sa medyo malakas yung hangin dito at higit sa kitang-kita rin ang buong kamaynilaan mula dito sa kinalalagyan namin.

Agad na lumabas ako sa sasakyan kahit na hindi pa lumabas si Hiro, tinawag pa nga ako nito pero di ko pinansin dahil mas nangibabaw sa akin na makita yung full view ng paligid.

The moment I stepped my feet on the ground, the fresh air from that area welcome me at inilipad yung ibang mga buhok ko na hindi natalian.

"Oh My God! I couldn't believe may ganitong lugar pala dito Hiro? How come you knew about this place eh?" 'di makapaniwalang sambit ko dito.

Hiro just laugh at my statement

"You look adorable Leigh, if you'll get a chance to see your reaction right now, it's very priceless!" ngingiting sabi niya sa akin.