Chapter 29

4.6K 25 6
                                    

"Sigurado ako, what's your name again? Sorry nakakalimutan ko agad."  Tumawa pa siya at umiling-iling na nag bukas ng pinto ng bahay niya.

Kinagat ko ang labi ko bago ngumiti.

"Crizza Verdin."

"Oh." Nahinto siya bago tinitigan ako ng seryoso, kinabahan tuloy ako baka alam niya ang tungkol sa pamilya namin.

Base sa katayuan at aura nito malaki ang kita at mukhang kilalang-kilala pa rito sa Ireland.

"You're pregnant?" Nabaling ang tingin niya sa akin.

Mom

Anak, you should take care of yourself okay? We lied to you para lumayo si Range. You're still pregnant. I love you.

I was shook nang mabasa ko iyon nung nasa eroplano ako. I burst out crying while touching my belly.

"Y-Yes, that's why I didn't want to accept your offer na maging model." Napayuko pa ako, ilang saglit ay naramdaman ko ang pag hagod niya sa balikat ko.

"Sagot ko lahat ng expenses and everything for your baby just make sure you'll be a model after your pregnancy."

Now I get him, simula nang mag sama kami sa iisang bahay ay hindi na ako nagtataka kung bakit ganoon na lang siya mag waldas ng pera para sa check ups ko every week.

Pera-pera kumbaga dahil alam niyang marami siyang kikitain pag tapos ng pregnancy ko at mag model ako, bawi bawi lang din. Hindi tuloy ako makapag isip ng maayos, nanatiling blangko ang isipan ko.

Nabalik na lang ako sa katinuan nang makita ko ang pag silip ng lalaki sa akin nang mapadaan siya sa kuwartong ipinahiram niya.

"Are you good?" Simula siyang pumasok sa kuwarto at binigyan nang malaking espasyo ang gitna namin kahit na kinakausap niya ako.

I supposed to held back the tears but it turns out it gets worse and mas lalo pa akong umiyak. He started grabbing my hand before hugging me hindi ako nakaramdam ng takot o kung ano pa man kahit na ganon na siya kalapit.

He remained silent.

"Sorry, I'll pay you back kapag nakahanap na ako ng trabaho." I decided to fake my laugh and wipe my tears.

Bumitiw siya sa pagkakayakap at hinarap ako.

"I told you, everything is fine for me. You'll start working kapag tapos ka na manganak."

Natulala ako bigla, how could he be so kind to me? We just met at the airplane kaya I don't see a reason for him to be this kind.

Nang mapansin niyang bothered ako ay mabilis niyang tinapik ang likod ko.

"Please do realize that I want you to be a model. I think you'll be a great hit." Pag ka clarify nito, napangiti ako dahil duon.

My mind is telling me to go on because why not right? Nasa Ireland na ako and supposed to be na nag fofocus para sa future ng anak ko at sarili ko. It is really hard especially...

"I am living with a person I don't know." Bulong ko pagkaalis nito sa kuwarto, huminga ako ng malalim bago buksan ang cellphone ko.

Sinubukan kong buksan ang cellphone ko upang mag usisa kung sino ba talaga ang lalaking ito? Bakit parang kapag tinititigan ko siya ay wala siyang masamang balak sa akin, na para bang wala siyang ibang gagawin kundi tulungan ako?

Later on I found out that my phone doesn't work in this country, hindi siya useful kapag andito ako sa Ireland. Napasinghap ako at hindi nakapagsalitang ibinagsak ang mga katawan bago tumingin sa kisame.

What would be my life here in Ireland?

Better or worst?

Nabigla ako when he entered my room again, napa ayos muli ako ng upo and I heard him giggled.

"Don't bother to sit it's fine." He started to sit next to me as he grabbed my hand and put a box in my hand.

"What's this?" 

"Just..." Natigilan siya bago umiwas ng tingin at napakamot ng sintido. "Repay me and work for me." Ngumiti siya, nabaling ko tuloy ang buong attention ko sa box na 'yon.

Nang maramdaman ko ang titig niya na para bang nag hihintay ay nag simula na akong gumalaw upang buksan ang papel na naka balot duon.

In my surprise, it's the latest I phone 12. Tinitigan ko siyang mabuti but he just looked away before he stood up.

"Follow me in the table, let's eat." Sabi niya bago dere-deretso siyang nag lakad palabas ng kuwarto, he left me hanging and surprised for what he just did.

"Who are you to be so nice for a someone who's stranger to you?" Hindi ko inaakalang masasabi ko ito dahil sa kuryosidad na bumabalot sa akin.

Sino ba siya? Bakit kaya niyang gawin ito ni hindi nga niya sigurado kung sino ang mabuti at hindi? Why would he trust? Why would he give? Why, why?

My mind is filled by those questions but still I am aiming to be normal as at is. Nag simula akong tumayo at bumaba mula sa hagdan, duon ko siya nakitang nag aayos ng mga pagkain and when he saw me ay mabilis siyang ngumiti.

Lumapit siya at hinawakan ang mga kamay ko na para bang hindi pa rin mawala ang ngiti niya.

Nang nasa tapat na kami ng table ay natigilan ako at napatingin sa kanya.

"Bakit ka ba nakangiti? Ang weird mo Range..." 

"I'm just happy, two of us with these two kids? I mean who wouldn't think I am already a father?"

Parang nag simulang nag flashback sa akin ang ngiting nakikita ko noon kay Range, how he acted as a father of his own siblings nung araw na 'yon. I was hurted, my heart started to ache, when someone just snapped its finger in front of me.

"Hey Crizza, okay ka lang?" He started checking me, and the Range smile fade away. 

Siguro ay napagod ako kaya kapalit ng mukha nitong taong ito ay ang mukha ni Range. I still can't believe what just happened actually and I couldn't forget where did it start and end.

"If you need anything just tell me okay?" Hinawakan pa nito ang braso ko, our eyes met and I could see how serious he is.

"I just remembered something." Umiwas na ako ng tingin, I heard the breathing he let out after he just clarified that I am fine.

Habang kumakain kami ay sinusulyapan ko siya, I wonder what kind of man he is? I never saw in his face that kind of manipulative, aggressive and controlling. He is kind to me, and I think that's how he is.

Nawala ako sa pag iisip nang tapikin ako ng malalambot niyang kamay.

"Hey if you just keep starring the food won't get finished." Duon ako nakaramdam ng hiya when he laughed a bit before paying attention to his food again.

Mabilis kong kinuha ang kutsara at tinidor at umaktong parang walang nangyari but sometimes I couldn't stop starring at him wondering who  he is.

"Thanks for letting me stay." 

"Anything for a deal." He smiled and looked away.


Secret Affair (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon