შურისძიება (დასრულდა)

☆14☆

ჯიმინის pov:
ძალინ ბევრი რამ მოხდა ჩემს ცხოვრებში...მშობლების დაკარგვა. დედა და მამა როცა დავკარგე იქ დამთავრდა ჩემი ცხოვრება...თავის სიკვდილი მინდოდა მაგრამ გადავრჩი. დღითიდღე ცუდი ადამიანი ვხდებოდი...არავინ მაინტერესებდა, ხალხს გულს ვუტეხდი. ძალინ ბევრი ცუდი რამ ჩამიდენია.

იცით ამას როდის მივხვდი? როცა რიას შევხვდი. დიახ. მართალია მას მე როგორც მესაკუთრე ისე ვესაუბრებოდი, ვექცევოდი....
მაგრამ ასეთი არ ვარ. არასდროს მდომებია რომ ვინმესთვის რამე დამეშავებია. როცა რიამ დავინახე, თეჰიონთან ერთად ცუდად გავხდი. გულში ისარი მომხვდა, მეგონა რომ დროის გასვლის შემდეგ ყველაფერი შეიცვლებოდა და ისევ მასთან ვიქნებოდი მაგრამ ეს ასე არ მოხდა.

მინდოდა მეტაპიებინა ის რომ მან ჩემსზე შურის ძიება გადაწყვიტა. მინდოდა არა...უკვე ვაპატიე...
მაგრამ ის ჩემთან მაინც არ იყო. ამიტომ მის მისაღებად ვიბრძოლე, მართალია ამას დღებში ვერ მოვაგვარე მაგრამ ის ახლა ჩემია. ვერც ის წაიყვანს და ვერც თეჰიონი.

ავტორის pov:
ჯიმინი თავის კაბინეტში იყო და ფიქრობდა, მისი სტუმარი კი ამ დროს სახლიდან არ გასულა და ჯერ კიდევ იქ იმყოფებოდა.

თანაც რიას გისოსებიან ფანჯარაზე ჩამოკიდებული.

-შენ!...აქ რას აკეთებ!
-დამეხმარე და გეტყვი!
-გისოსები მიმაგრებულია!
-არაუშავეს..._გოგოსთან ახლოს მივიდა-რია...მომენატრე_საყავრლად გაუღიმა, რია დაიბნა. ამ მომენტში რია გრძნობდა მონატრებას, სევდას და გაბრაზებას.

-რია საყვარელო როგორ ხარ!_კარიდან გაისმა თბილი და ოდნავ ცინიკური ხმა
-ახლავე დაბლა ჩადი! დროზე
-ჯერ არაა_გოგინას ტუჩებთან მიიწია მაგრამ რიამ ხელით გააჩერა
-არაა!_ბიჭს ხელი კვრა

-საყვარელო გძინავს!_რიამ პასუხი არ გასცა და ლოგინში ჩაწვა. ჯიმინმა კარები შეაღო და დაინახა საწოლში მწოლიარე მძინარე რია.