☆21☆

229 12 31
                                    

ავტორის POV:
5 წლის შემდეგ:
-დეიდა ჯიუ! დეიდა ჯიუ_შემჩუნი ყველაგან დარბის რომ თავისი ძიძა იპოვნოს, სახლში ვერ იპოვა ამიტომაც გარეთ გადის
-მე დიდი გოგოვარ ამიტომ შემიძლია სეული მოვიარო_ეს თქვა და ქუჩას გაუყვა

დიდი დრო გავიდა რაც შემჩუნი წასულია, მისი ძიძა და ჯიმინი ყველგან ეძებენ  მაგრამ ის არსად ჩანს. ვისთან არ დარეკეს მეგობრებთან, კლასელებთან მაგრამ უშედეგოდ. თითქოს მიწამ ჩაყლაპა

-როგორ ვერ მიხედეთ!
-ჯიმინ მაპატიე!
-გეფიცები ის თუ ვერ ვიპოვე ჩემი ხელით მოგკლავ!_ჯიმინმა სახლი დატოვა

ამ დროს ჯიმინს რიას დაკარგვა გაახსენდა, გაახსენდა ის თუ როგორ მიატოვა რია, ბოლოს კი მის თვალწინ გაუჩერდა გული.

ჯიმინის pov:

Call

-ალოო!
-გამარჯობა შემჩუნის მამა ბრძანდებით!_გაისმა ნაზი ხმა ტელეფონში
-დიახ! თქვენ?
-მე კიმ რია ვარ! მისი ახალი მასწავლებელი...
-....
-შემჩუნი სკოლაში მოვიდა, ატირებული, არაფერს მეუბნება უბრალოდ ტირის
-....
-ოჯახში თუ პრობლემები გაქვთ?
-არაა...არანაირი
-კარგით! სკოლაში მობრძანდით და აქ ვისაუბროთ!

Call end

-რია!....რია....._მაქანა დავქოქე და სკოლისკენ ჩქარი სისწრაფით წავედი

ავტორის POV:
თავ-ქუდ მოგლეჯილი შევარდა ჯიმინი სკოლაში. ყველა კლასს ამოწმებს და ეძებს იმას ვის გამოც ახლა მისი გული სწრაფად ძგერს

-რია!_მხოლოდ ეს სიტყვა აღმოფხვრა კლასში შესვლისას. იმწუთასვე გოგოს სხეული ჩაიხუტა. ესმოდა გულის ცემა რომელიც ერთ დროს შეწყდა, კისერში ესმოდა სუნთქვა რომელიც ბოლოს დიდხნის წინ გაიგონა-მაპატიე! მაპატიე რომ ამდენხანს არ მოგგძებნე!

ცოტახანს ორივენი ჩუმად იყვნენ სანამ პატარა შემჩუნმა არ გააწყვეტინა

-,,ჩახველება" მამა გავიგეთ რომ დედა ძალიან მოგენატრა მაგრამ არაა საჭირო მისი გაგუდვა!_პატარა შემჩუნი აღარ ტიროდა, პირიქით იღიმოდა
-პატარა ანგელოზო რატომ ტიროდი_რია ბავშვს მიუბრუნდა
-აბა მამიკო ისე ვერ მოვიყვანე სკოლაში_სიცილით თქვა
-ყოჩაღ ჩემო გოგო_ჯიმინმა ბედნიერად ჩაიხუტა გოგონა
-ახლა მე უნდა წავიდე! ბოდიშით_რიამ უცებ დატოვა ოთახი

შურისძიება (დასრულდა)Where stories live. Discover now