Nang Dahil sa Napkin [Completed]

One Last Time

Sorry kung natagalan, busy ako sa pag update ng HIS LITTLE SISTER eh xD paki basa narin.

#NDNTheOneLastTime

************************************
[Neil POV]

"Anak halika na" malungkot na sabi ng mom ni Franchet .

Wala sa sariling tumayo si Franchet at Kinuha ang bagahe niya.

Kahapon lang ng inilibong na si Tito Miguel. Ni hindi maka usap si Franchet kaya tanging kami at si Tita nalang ang kumakausap sa mga bisita.

"Daddy why mommy is so cold?" Malungkot na tanong ni Niall

Nandito kami ng pamilya ko para ehatid sila tita and franchet. Pupunta na sila ng Bukidnon sa Mindanao. May bahay naman daw sila dun kaya may matitirhan sila. About naman sa company nila ay ang Kapatid ni tito Miguel muna ang nag manage pero pag okay na daw ang lahat at si franchet ay ibibigay na nila ang company kay franchet para e-manage.

Kahit nalulungkot ako dahil aalis si franchet pero magiging masaya nalang siguro ako. Para naman magkaroon ng break ang lahat ng nangyari sa kanya. Kahit sobrang layo ng Bukidnon sa Manila ay sisikapin namin silang bisitahin.

Biglang lumapit si Franchet kay niall.

"Niall baby. . call me Tita Franchet. ..tita franchet na ha? Since your mom was Already here you can't call me Mommy anymore. And besides I'm not your real mom, im just your tita" malungkot na sabi ni Franchet habang pilit na ngumiti sa bata

Haay. . sobrang naaawa na talaga ako kay franchet.

"In one condition ,. ..please smile. I want to see you to smile. I want to see you happy tita franchet" malungkot na sabi ng bata at nagsimula ng tumubig ang mata

Nilapitan naman ni Francesca si Niall para patigilin sa pag iyak

"I will. .i will baby. Soon. If I'm already okay. If im already complete. For now, I'll just want to heal the wounds. But I'll be okay" malungkot na sabi ni franchet at niyakap ang bata.

Nagpaalam na si niall at francesca kina Franchet. Hindi ko na sila pinasama sa airport masama lang sa bata.

Sumakay na kaming tatlo sa kotse.

Tahimik lang kami. Ni isa walang nagsasalita.

Nang makarating na kami sa Airport ay bumaba na kami.

Tinignan ko ang wristwatch ko.

10minutes. 10minutes nalang at aalis na sila.

"Neil, thank you ha? Salamat sa paghatid" ngiting sabi ni tita pero halata ang lungkot sa boses niya kahit ngumiti pa siya.

"Naku tita wala po yun. Basta tita tumawag kayo pag may problema o may nangyari ha? You know ,kahit kailan pwede ko po kayong puntahan. Tita. . ingat kayo ha. Magpatatag po kayo." Malungkot kung sabi

Ma mi-miss ko rin si tita. Para ko naring mama si tita noong nasa canada kaya malapit siya sa puso ko.

"I will. . magpapatatag ako lalo't kailangan ako ngayon ni Franchet. We'll be okay niel. At sisiguruin kong sa pagbalik namin dito babalik narin sa dati ang lahat. Babalik na ang Syndey na masiyahin. Salamat hijo. Goodbye for now" sabi ni tita at nagyakapan kami.

Pagkatapus kong kausapin si Tita ay lumapit ako kay Franchet na ngayon ay tulala na naman.

"Franchet" tawag ko sa kanya. Umupo ako sa tabi niya.