အပိုင္း ၆
ယန္က်စ္က က်ိဳင္ရွင္းခ်န္ကို ၾကည့္သည္။
“ မင္းက ဗဟိုအက အကယ္ဒမီက မဟုတ္လား”
က်ိဳင္ရွင္ခ်န္က ေအးခဲသြားသည္။
“ ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“ မင္းတို႕က အခ်င္းခ်င္း သိၾကတာလား”
ေဟာ့ခ်န္းက ၀င္ေမးသည္။
က်ိဳင္ရွင္းခ်န္က ေျပာသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သူ႕ကို မျမင္ဖူးတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီလို နတ္ဘုရားကို ျမင္ဖူးရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေမ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
လူအုပ္က ယန္က်စ္ကို လွည့္ၾကည့္သည္။
ယန္က်စ္က ျပံဳးလိုက္သည္။ထိုအခါ သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ၀မ္ေနာ့၏ နားရြက္မ်ားက နီရဲသြားကာ သူ႕အား ေမာ့မၾကည့္ရဲေတာေ့ခ်။
“သူက ဗဟိုအကအကယ္ဒမီရဲ႕ ေက်ာင္းသားေလ”
က်ိဳင္ရွင္းခ်န္ပင္ ယန္က်စ္ကို စိတ္၀င္တစားၾကည့္လိုက္သည္။တ ဖက္က သူ႕အား ေႏြးေထြးစြာ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ အျပံဳးႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညီမကလည္း ဗဟိုအကအကယ္ဒမီကဆိုေတာ့ ေက်ာင္းကို သြားျဖစ္ရင္း ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တာပါ”
ယန္က်စ္က ယဥ္ေက်းစြာ ရွင္းျပသည္။
သူ၏ ေလသံက ေျဖးညင္းကာ အလြန္အမင္း နားေထာင္ေကာင္းလြန္းလွသည္။ သူ၏ စကားသံထဲတြင္ ရွက္ရြံ႕မႈႏွင့္ သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပမႈတို႕က တစြန္းတဆ ပါ၀င္ေနကာ သူ႕အား ပို၍ စူးစမ္းခ်င္လာေစမိျပီး နားလည္လာေစခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေစသည့္အျပင္ သူ၏ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္မႈကိုလည္း ခံစားမိၾကသည္။
ေဟာ့ခ်န္းက ၀ိုင္ခြက္ကို မယူကာ တစ္ငံုေသာက္သည္။
ေဖးရႊီ၏ အမူအယာက ေလးလံေနကာ မ်က္ေမွာင္ကိုလည္း ၾကဳတ္ထားသည္။ သူ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ေစာင္းကာ သုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ျပစ္ခ်က္ကင္းေသာ ေဘးတိုက္မ်က္ႏွာကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရသည္။
