ÇİLEK KOKULU PASTANE

Bölüm 7

Zayn telefonun ekranına bakarak mal mal gülüyordu, Richard o an Zaynı öyle görünce ''Yine başladın kendi kendine gülmeye, dostum iyi misin sen ha?'' Zayn bir an Richard ile göz göze gelip ''Dostum, hani bundan bir kaç ay önce Emma'nın doğum gününü kutlamak için pastaneye doğru gidiyorduk da bir kıza çarptık sonra sen özür dile falan dedin, yemek hazırlamıştık ekildik. Şimdi ise o beklesin.'' Richard'ın bir anda yüz ifadesi değişti, ''ZAYN BU BİR SAÇMALIK!! BU SOĞUK HAVADA KIZI DIŞARIDA BEKLETMEN NE KADAR DOĞRU?'' Zayn şaşkın bir şekilde ''Hadi ama Rich, hem dışarıda bekliyor diye bir şey demedim.'' ''Kız nerede şuan lanet olası seni?'' ''Çoktan gitmiştir evine.'' Richard sinirli bir şekilde ''SANA NEREDE DEDİM ???'' Zayn Richard'ın bu tepkisine anlam veremiyordu, ''Tamam dostum sakin ol, ben sana konum atarım.'' Richard öfkeli bir şekilde evden çıktı, çıkarken de kapıyı sertçe üstüne vurmuştu. Richard annesinin ölümünden sonra kızlara karşı daha da bir anlayışla yaklaşıyordu. Richard arabada göz yaşlarına hakim olamamıştı, bir an da gözlerinin önüne annesinin ölümü geldi. Çok sürmeden Zayn'ın atmış olduğu yere gelmişti. Arabadan indiğinde Kristen kaldırımda ellerini dizlerinde birleştirmiş ağlıyordu. Richard bir an duraksadı boğazı düğümlenmişti sanki. Kristen kafasını kaldırdığında, ''LANET OLSUN, TANRIM!! KENDİMİ HİÇ BU KADAR APTAL HİSSETMEMİŞTİM. NEDEN BEN HA? NEDEN.'' Kristen yutkunup gökyüzüne bakarak, ''Tanrım neden ben...?'' diye sanki ciğerleri çıkarcasına ağlıyordu. Richard o an Kristen'a sarıldı ve Kristen'ın saçını okşayarak kulağına,''Tamam şştt sakin ol geçti geçti.'' diyordu. 

Yaklaşık bir yarım saat kadar sokak boyunca yürümüşlerdi. O sırada tüm olup biteni birbirlerine anlatmışlardı. Richard ''Aslında Zayn bu kadar kötü biri değil, neden yemeğe gelmediğin günü hafızasına yer etmiş anlam veremiyorum. Normal de böyle şeyleri çok kafasında kur yapmaz...'' Richard'ın sözünü bölen Kristen olmuştu ''Ah Richard, isteyerek yaptığım bir şey değildi.'' ''Anlıyorum seni Kristen yanlış zamanda karşılaştık. Bak ne diyeceğim istersen yüzleşin ha?'' Kristen yüzleşmenin aslında çok iyi bir fikir olduğunu düşündü, ''Aslında iyi fikir fakat...'' ''Bu olayın fakatı falan yok Kristen. Yarın sabah kahvaltıya senin pastanende buluşalım, buralarda bildiğim çok güzel bir mekan var oraya gideriz.'' Kristen başı ile onayladıktan sonra yürümeye devam ettiler. Saatler üç kırkı gösteriyordu, Kristen kızlara haber verdikten sonra kendi evine geçmişti. Evini ne kadar da çok özlemişti. Bir duş alarak üzerine rahat şeyler giyip yatağına geçti ve güzelce uyudu.

Güneş ışıkları Kristen'ın yüzüne vuruyordu, Kristen gözlerini ovuşturarak yatağında doğrulup  yatağın yanındaki komodinin üzerinden telefonunu aldı. Yaklaşık on dakika kadar telefonuyla vakit geçirdi. Kristen kendi kendine odasının penceresinden bakıp gülümserken ''OLAMAZ KAHVALTI!!'' diyerek yatağından fırladı. Yatağını bile yapmadan direkt gardolabının önüne geçti, ''Immh abartma Kristen önemli biri değil sonuçta. Aha buldum.'' diyerek dolabından siyah mini kadife eteğini çıkardı üzerine krem renginde triko boğazlı kazağını aldı. Son olarak da babasının ona üniversiteye gittiğinde aldığı gümüş renkli saatini taktı. Kristen bir bardak su içerek evden çıktı. Binanın önünde Lina adında orta yaşlarda komşusu kedisi ile oturuyordu birbirlerine günaydın dedikten sonra Kristen arabasına binerek dükkana doğru sürdü. 

Henüz kimse gelmemişti, Kristen 'Acaba yine mi gelmecekler.' diye içinden geçirdi. Çok sürmeden Heather ve Zarina Kristenı görmeye geldiler. Dün geceden beri pek konuşamamışlardı bu yüzden onu görmek için dükkana geldiler. Zarina içeriye henüz girmemişken ''Ahh Kris nasıl oldun ve neler oldu?'' Kristen, ''Ah ha ha kızlar ne güzel bir sürpriz bu böyle.'' Heather Kristen'ın kolundan tutup ''Dün gece ağlayarak aradın gelemeyeceğini söyledin, neler olduğunu artık anlataca...'' Heather'ın sözünü bölen Richard oldu, ''Merhaba Kristen.'' Kristen kızların yanından ayrılıp Richard'ın yanına doğru ilerledi. ''Seni görmek ne güzel, bir an yine... ah neyse hoş geldin.'' Kristen'ın gözleri Zayn'ı arıyordu. Zarina ve Richard zaten üniversiteden arkadaşlardı hepsi merhabalaştıktan sonra bir masaya oturdular Kristen mutfaktaki elemanlarından birine en güzelinden kahvaltı menüsü çıkartmasını söylediği sırada Richard ''Hayır, hayır seni bir yere götüreceğim, hani dünde bahsetmiştim Zarina üzgünüm ama önemli bir konu bu seferlik sen kal.'' Heather söze atılıp ''Biri neler olduğunu artık analatabilir mi yoksa polis mi çağırayım?'' Zarina da Heather'ın söylediğine katılmıştı. Kristen olayı kısa bir şekilde anlattıktan sonra Richard ile oradan ayrılıp dediği mekana gittiler.