KIVILCIM [GAY]

(0.2) YETMEZ

[[[✒️__]]]

Gözlerimi ne zaman kapamıştım ki şimdi açıyordum. Ne olmuştu?

En son barda Volkan Turan ile konuşuyordum. Ne zaman kendimden geçmiştim?

Yerimde doğrulurken başımı tuttum. Kötü bir şekilde ağrıyordu.

"Al bakalım."

Bir anda görüş açıma giren iki eli gördüm. Birinde hap, diğerinde su dolu bardak vardı. Bunları uzatan kişiye bakınca Volkan şerefsiziyle karşı karşıya kaldım.

Sinirle kaşlarımı çatarak ona baktım. "Gerek yok. Senden gelecek yardımı istemem."

Volkan kendinden emin bir gülüş sergiledi. Ve sonra hapı ağzına atıp sudan koca bir yudum aldı. Bana güvenilir olduğunu mu kanıtlamaya çalışıyordu anlamadım.

Bir anda ensemden sertçe tutulup çekilince ne olduğunu kavrayamadan onun dudaklarını kendi dudaklarım üstünde buldum. Hayretle açılmış ağzımın içine doğru suyla birlikte hapta geçiş yapınca istemeyerek yutmuştum. Dili kısa bir süre dudağımın içinde oyalandıktan sonra dudaklarını çekerek benden ayrıldı.

"Reddedilmek hoşuma gitmez Zafer. Bir daha bir şey dersem yap."

Ağzımın kenarından akan suyla hâlâ şaşkın bir hâlde ona bakıyordum. Baş parmağı suyun izini takip ederek çenemden yukarıya çıkınca alt dudağıma baskı uygulayıp çekildi. Böylece bende kendime gelerek aralık duran ağzımı kapatabildim. Az önce ne olup bittiğini anlayabilmiş değilim.

İçimde daha büyük bir öfke oluştu ve yerimden fırlar gibi ayağa kalktım. Karşısına dikilip konuştum. "Sen ne yaptığını sanıyorsun? Beni öpmek için izin aldın mı?"

Ellerini pantolonunun cebine sokmuş sakince bir kaşını kaldırıp bana baktı. "İzin alsam yapmama engel olmazdın yani?"

"Ne? Evet- yani hayır. İzin vermezdim. Ailemi öldüren adamın oğlunun bana parmağıyla dokunmasını bile istemem. Bu benim midemi bulandırır."

Küstah adam zevkle yüzüme güldü.

"Az önce dilimi ağzının içinde gezdirdim. Bu mideni bulandırmadıysa içinde bana karşı sandığın gibi kötü bir his yok demek. Sen babamdan nefret ediyorsun. Onu öldürmek istiyorsun. Beni değil. Aklınca kalbimi kazanıp beni kendine köle yapacaktın. Babamdan intikamını böyle alacaktın."

Hırslı bir gülüş sergileyerek başımı iyice kaldırdım. "Aynen öyle. Amacımı yerine getirmeden yaptığım planı bozdun. Senin yüzünden başka plan yapmak zorunda kalacağım. Belki de kısa yoldan giderek babanı öldürmeliyim. Hiç dolambaçlı yollara başvurmadan intikamımı daha hızlı alabilirim."

Zevkle güldü. "Bak bu güzel bir hareket olur. Zaten babamda elinde silahla çıkıp gelmeni bekliyor."

"Şaka yapma!" Hayatımda ilk defa kendimi aşırı sinirli hissediyordum.

"Şaka değil. Babam salak biri mi? Sence seni bilmiyor mu? Bunca zaman Marino'ların baktığı çocuğun aslında bir Yetmez ferdi olduğunu bilmiyor mu sence?"

Dişlerimi sıkarak ona baktım. Buna karşı verecek bir cevabım yoktu.

"Adın ve asıl soyadın bir araya gelince ne kadar güzel bir anlam ifade ediyor Zafer. Sanki beni tanımlıyor."

"Ne demek is-" Elinin biri cebinden çıktığı gibi iki parmağı dudaklarım üzerine kapandı. Lafımı bu şekilde bölmüş oldu.

"Bugüne kadar girdiğim her işte zafer kazandım. Düşmanlarımı ezici bir şekilde mağlup ettim. Babamdan bile habersiz güçlü müttefikler elde ettim. Ama arzuladığım birini elde edene kadar bu zaferler bana yetmedi. İhtiyacım olan kişi Zafer Yetmez. Hayatım boyunca işte o zaman zaferlere doymuş olacağım. Anladın mı şimdi?"

Parmaklarının ucu dudaklarımı okşarken içimde tuhaf bir his uyandı. Sürekli o hissin nefret olduğunu söyleyip kendimi telkin ediyordum. Ama o içimde uyanmaması gereken bir duyguyu uyandırmıştı.

Arzu.

[[[✒️...]]]

Volkan'ı düşünürken kanım kaynıyor. Adam zihnimde aşırı ateşli bir karakter.

Bu arada hikâyelerde kelime oyunları yapmayı severim. Belki fark eden olmuştur.