KIVILCIM [GAY]

(0.6) ÖNCE VİCDANINI TEMİZLE

[[[✒️__]]]

"Afşar!"

Salona öyle bir giriş yapmıştım ki Afşar yerinde sıçrarken, abim beni görünce yerinden kalkmıştı.

"Zafer... Nerelerdeydin? Neden kaç gündür sana ulaşamıyorum?"

Yaklaşıp abime sıkıca sarıldıktan sonra onu bırakıp yönümü Afşar'a çevirdim. Onunla ne işim olabileceğini düşünüyor olmalıydı.

Yanına oturup onu kollarımın arasına aldığımda abim boğazını temizler gibi sesler çıkardı. Ama açıkçası şu anda bu umrumda değildi.

"Ocağına düştüm Afşar! Bana akıl ver! Bende kalmadı çünkü!"

"Zafer abi ne oldu? Tarkan'ın şımarık şarkısından esinlenmişsin gibi üzerime çöktün."

"Ne olmadı ki?"

Omzumda abimin elini hissedince uyarıyı anladım ve Afşar'ı bırakarak ondan birazcık uzaklaştım. Abimin şu anda bir şey demiyor oluşu, kısa bir süredir benden haber alamamasından dolayı endişelenmesine bağlıydı.

"Zafer abim, hadi anlat ne oldu?"

Afşar'ın diğer tarafına oturan abimle ona bir bakış atıp başımı önüme eğdim. "Bu aralar hiç hak etmeyen insanların kalbini kırıp duruyorum."

Bunu söyledikten sonra başımı kaldırıp Afşar'a bakınca yüzünün ifadesinin değiştiğini gördüm. Kızgın görünüyordu.

"Evet, Yaman abime yaptığın gibi. O da yetmemiş bir de Batı'ya demediğini bırakmamışsın."

"Bunu nasıl öğrendin?"

"Evden zoraki beni yolladığın için sonradan Gül ablamı aradım. O anlattı. Yaman abim, Batı'ya dediklerinle onu ağlattığını öğrense durum senin için hiç de iyi olmaz. Ama dua et. Batı kötü biri değil. Ağzını açıp hiç bir şey dememiş. Gül ablam havadisleri bana veriyor."

Yüzümü buruşturdum. Babası yüzünden demediğim laf kalmamıştı. Ona rağmen Yaman'a beni şikayet etmemişti. Bu daha çok pişmanlık duymama sebep oldu.

"Zafer abi! Alooo!"

Afşar sayesinde kısa bir anlığına daldığımı fark ettim. "Ne oldu?"

"Dedim ki, başka kimin kalbini kırdın?"

Abim, Afşar'ın şakağına bir öpücük kondurup araya girdi. "Bebeğim, bana izin ver önce birkaç gündür kardeşime neden ulaşamadığımı öğreneyim. Sonra etiyle kemiğiyle sana veririm."

"Tamam kocacım, öteki yarım, kalbimin ritmini hızlandıran romantik sevgilim, haz kapılarını sonuna kadar açtıran libidolarımın kralı..."

Durumum gülmeme müsait olmasa da güldüm işte. Afşar bu. Ağzından çıkan sözü gülmek olarak saymalıydım.

Abim de gülerek çenesini tuttuğu gibi yüzünü kendisine çevirip dudaklarından öptü. Hiç yanlarında Zafer var, biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar demesinler.

Canım nasıl da Volkan'ın dudaklarını çekti şimdi.

"Volkan Turan tarafından esir alınmıştım."

Evet, pat diye söyleyivermiştim. Keşke demeseydim. Bunu duyan abim Afşar'ı bırakıp ilgisini bana yönlendirirken kaşlarını çattı. Kahveleri koyulaşırken korkutucu bir hâl aldı.

"Sana ne yaptı?"

Afşar da bana ciddi bakışlar atıyordu, hatta gözleriyle vücudumu tarayarak bir yara görmeyi bekliyor gibiydi.

"Aslında ben ona bir şeyler yapmış olabilirim ama teoride o da bana bir şey yaptı dene-"

"Zafer!"

Abimin bağırması ile Afşar ile aynı anda yerimizde sıçradık. Neye sebep olduğunu anlayınca derin bir nefes alıp sakinleşmek ister gibi Afşar'ın saçlarından öptü.

"Sabrımı sınama Zafer. Anlat."dedi keskin bir dille.

Mecburen önce Volkan'ın adamları arasına nasıl casus soktuğum işe yaramaz plan kısmından başlayıp, bara giderek tuzağa düşüşüme, üstü kapalı bir şekilde Volkan'ın bana karşı olan tahrik edici temaslarına, üç yıldır bana karşı duyduğu sevgiye, anlaşmamıza ve benim onu kullanıp sözümü tutmayışıma kadar anlattım.

Konuşmam bittiğinde abimin şaşkın bakışlarını gördüm. Sanırım Volkan Turan'ın sadece sevgiyle hareket edecek kadar aptal biri olmayacağını bildiği içindi.

"Aferin Zafer abi (!) Hala çözemedim; uzaktan mı adamsın, adamlığa mı uzaksın."

"Afşar bu ağır oldu ama."

"Ağırmış, siktir ya! Seni üç yıldır seven birine bir söz vermişsin. Onu sevmek için denemeyi bile düşünmemişsin. Hemen oradan akmaya bakmışsın. Adamla bildiğin, tek kullanımlık peçete gibi götünü silip bir kenara atmışsın. Ulan herif babasını öldürmüş, babasını! Hem de öz lan. Şerefsiz de olsa öz. Üstelik bunu senin için yapmış. İstese annesinin intikamını almak için onu yeraltı piyasasında bitirir, makamını yerle bir edebilir, onu sokaklara düşecek hâle getirip süründürebilirdi."

Afşar'ın sözleri ağırdı ama aynen benim vicdanımın bana söylediği şeylerdi.

Afşar yerinden hışımla kalktı. "Bugün şimşek olup, herkese çakasım var. Delirttiniz beni!"

Yürüyerek salondan çıkarken abimle sessizce onu izledik. Sonra birbirimize dönüp baktık.

"Zafer... Üslubu her ne kadar sert ve küfürlü olsa da Afşar haklı. Volkan Turan'la ikimizin de alıp veremediği bir durum oluşmadı. Her ne kadar babası Şahin Turan aileni katlederek senin hayatını mahvetmiş olsa da."

Abimin kolunu tutup yardım ister gibi ona baktım. "Abi çok kötü vicdan azabı çekiyorum. Ben ne yapacağım? Bana bir yol göster lütfen."

"Önce Yaman ve Batı'dan özür dile. Vicdanını biraz rahatlatınca Volkan konusunu hallet. Onu sona sakla. Çünkü senin bayağı bir zamanını alıp aklını oyalayacak."

Bunu dedikten sonra o da ayağa kalkıp salondan çıkınca tek başıma öylece kalakaldım.

[[[✒️...]]]

akmak : çabucak savuşmak,ortadan kaybolmak