Denizler Kadar Parlak/Takemikey

5

Yazar~

Ders biter.Tüm öğrenciler okuldan çıkmaya başlar.Hanagaki ise Koko ile Chifuyu ve İnui'yi beklemek için onların okuduğu okula gitme kararı alırlar.

Timeskip

Hanagaki,arkadaş grubunu tek başlarına bırakıp sahilin yolunun üstündeki markete girer.Okumak için elinde olmayan bir serinin mangasını ve gazoz alıp kasiyere parayı uzatır.

Hanagaki her zaman kafa dinlemek için çıktığı kayalığın tepesine çıkar fakat onun yanında başka biri oturuyordu.Çocuk ayağa kalkma zahmetine girmedi.Hanagaki buna sinir oldu için cocuğa birkaç defa seslendi ama cevap yoktu.

Hanagaki,cocuğun neredeyse baldırlarına oturur pozisyanda çocuğun önüne düşen beyaz saç tutamlarını nazikce kulağının arkasına koydu.Çocuk uyuyordu,Hanagaki onu rahatsız etmemek için yavaşca ayağa kalkmak için pozisyon değişitrecekken birinin onu izlediğini fark etti.

Hanagaki umursamadan her zaman oturduğu yere doğru sakin adımlar atmaya başladı.Oturdu,ayaklarını ne çok yüksek nede çok alçak ama düşse biryerlerini kırabilecek kadar yüksek yerden ayaklarını sallandırmak için ayaklarını uzattı,boşlukta yavaşca ama hafif hızda sallandırmaya başladı.

Yine cebinden düğüm olmuş bir kulaklık ve telefonun çıkardı.Onu kimse rahatsız etmesin diyede telefonunu sessize alıp kulaklığını telefona taktı.En sevdiği bir şarkıyı açık elindeki poşetten mangasını çıkardı ve okumak için özenle sayfaları çevirdi.

Hanagaki bir süre sonra uyuya kalmıştı.Kafasını sert ve buz gibi taşlara koymuştu.Yanında tanımadığı çocuk uyanmış Hanagakiyi izliyordu.

Çocuğun sakin bir ritimde kalkıp inen göğüs kafesini izliyordu.Telefonuna gelen bir bildirim ile çocuk yazılan yazıyı okur.Sessiz bir şekilde uyuyan çocuğa gitmesi gerektigini söyler.

Hanagakinin telefonun alır,telefonun ekranı açık olduğundan çocuk için bir uyanma saati belirler ve yanından sakin ve sessiz adımlar ile cocuğun yanından geçip gider.

Bu olaylar yaşanırken Tapınak:

--Hey,Ukai-senpai ne yapıyorsun,o elindeki de ne?

--Bu mu bir ezikten aldığım kart,çocuk utanmadan Toman simgesi olan bir kart taşıyordu.(Ukai)

Bu konuşma olduğu sırada bölük kaptanlarının toplantısı bitmiş idi.Mitsuya bunları duyunca çocukların yanına gider.
"Hey,o kartı göstersene!?"

--T-tamam, Mitsuya-senpai.(Ukai)

Ukai,cebindeki karta benziyen Toman damagalı kağıdı çıkarır ve Mitsuyaya uzatır.Mitsuya bu kağıdı görünce 1-2 saniye içinde dona kaldı.En sonunda Mitsuya onlara soru sorar.
"Hey,siz hangi bölüktensiniz!?"

--3.tümenden(Ukai)

Manjiro yavaşca Mitsuyanın olduğu alana gitmek için yürümeye başladı.O mitsuyaya yaklaştıkça önünde duran adamlar Manjironun önünden çekilmeye ve saygı amaçlı eğilmeye başladı.En son Mitsuya elindeki kağıdı gizlemeye çalıştı ama başarısız oldu öbür yandan Manjiro ise öfkesi yüzünden belli olana kadar sinirle doldu.

Manjiro~

Mitsuya bir anda yanımızdan ayrıldı.Meraklandım yanına gitmek için birkaç adım attım.Önümdekiler bana yol verip edildiler.En sonunda Mitsuyanın yanındaydım,elinde birşeyi gizlemeye çalışıyordu ama o gizlemeye çalıştığı şey...o kağıd......

Benim Hanagakiye yazdığım mektubtaki kağıd.Ne olduğunu sordum,çocuk bir tane çocuğu benzettiğini ve onun Tomandan olmasa bile toman simgesi taşınmasından dolayı dövdüğünü söyledi.Onlar Hanagakiyi dövmüş olmaları lazım,onlar benim değerli denizime zarar verdiler.Onlar onlar.

En sonunda gözlerimin öfkeden döndüğünü hissettim,Çocuklarda anlamış olması lazım hemen bir kaç adım gerilediler.Baji benim yanıma geldi,Mitsuya ona elindeki kağıdı gösterdi ve hemen beni uzaklaştırdı.Öfkeden yumrukladığım ağaç neredeyse kırılmak üze idi.Ellerimin hali ise benden daha beterdi.Daha sadece adını bildiğim bir kişiye nasıl aşık oldum daha kötüsü neredeyse tüm toman kaptanları biliyordu.Bu dahada kötü en son Ken-chin millete çete toplantısının ertelendiğini söyledi ve beni eve gitmem için ikna etti.

Yatağımda uzanıyorum,ve o cocuğu düşünmeye başladım.O mavi gözleri beni büyüleyen büyük bir özellikti.Daha cocuğu tanımama ramane ondan hoşlandım.Neredeyse çok kız arkadaşım oldu ama onlara hiç gerçek ilği duymadım ama o bir erkek ve ona ilgi duyuyorum.telefonuma gelen bir bildirim ile telefonumu açtım.O fotoğraf...

İzana ile benim Denizim öpüşüyordu.Denizim,İzananın baldırlarında oturyordu.Ve onu öpüyordu!!!

İzana eve geldiğini söyledi.Yatağımdan fırladım ve hemen kapıya yöneldim.İzana beni görünce şaşırdı ve ne olduğunu sordu ona telefondaki resmi gösterdim ona bir açıklama yapmasını istedim.

İzana:
-Bu çocuk,orada uyuyan çocuk.

Orada ne neresi ora,uyuma mı?neyden bahsediyor bu!

Manjiro
-E neden o cocukla öpüştün.

İzana:
-Çocuk geldi ve benim uyuyor muyum diyede kontrol etti.Hem o benim tipim değil.

İzananın bu sözlerini duyunca sakinleştim.Biliyorum benim denizim onu tipi değil yine yatağıma doğru giderken onu aklımdan cıkarmadım.

Wow hafta sonu pek dersim yok o yüzden uzun yazdım.
Hey 271.bölümü okudunuz mu?