"នាយនិយាយពីអី?"ធីណាហាក់ប្លែកកាលបើឮដូច្នេះ។
វិភូញញិមស្រាលសម្លឹងមើលមុខធីណា តាមបែបមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ គេឃើញធីណាមិនស្រួលក៏ចេះតែនិយាយលួងលោមទៅក្រែងជាចំណែកដោះស្រាយបន្ទុកបានខ្លះ។
"ពាងទឹកនៅខាងក្រោយផ្ទះណា៎ បើពេលណាប្រើអស់ទឹកស្រែកប្រាប់ខ្ញុំបាន ខ្ញុំមកបូមដាក់ឱ្យ"វិភូប្តួរប្រធានបទ។
ធីណាងក់ក្បាលមិននិយាយអ្វីបន្តទៀត ដោយទុកឱ្យវិភូឈរសម្លឹងមើលអាការៈស្ងៀមស្ងាត់របស់គេមួយសន្ទុះទើបនាយចុះទៅខាងក្រោមបាត់។
ប្រោកប្រាក!
ចាបក្រដាស់ដែលចង់ព្យួរមាត់បង្អួចកាលបើប៉ះនឹងកម្លាំងវាយោក៏បណ្តាលឱ្យរេរាទង្គិចគ្នាបញ្ចេញសំឡេងស្រាលៗបំពេរអារម្មណ៍លោកគ្រូកំលោះដែលកំពុងអង្គុយរៀបចំសម្លៀកកំពាក់បត់ទុកដាក់ក្នុងទូផ្តៅ។
ធីណារៀបចំទុកដាក់របស់របរមួយសន្ទុះគេក៏លើកប្រអប់អ្វីម៉្យាងយកមកបើកមើលរម្លឹកអនុស្សារីយ៍។កែវភ្នែកនាយចាប់ផ្តើមបញ្ចេញកម្តៅក្តៅភាយៗមួយស្របក់ទឹកថ្លាៗក៏ហូរចេញពីកែវភ្នែករំលេចឱ្យឃើញនៅទុក្ខសោកដែលកប់ទុកក្នុងទ្រូងជាច្រើនអនេកដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន។
នាឡិកាអស់ថ្ម ស្ករគ្រាប់សល់តែសំបក និងប៊ិកពណ៌ខៀវមួយដើម ទាំងអស់នេះជាអំណោចបញ្ចាំចិត្តដែលនៅសេសសល់ជាប់ខ្លួនរបស់យុកាដែលបានផ្តល់ឱ្យគេ។នៅមានរបស់ជាច្រើនទៀតដូចជា ខោអាវ កាបូប ស្បែកជើង ដែលយុកាទិញឱ្យប៉ុន្តែរបស់ទាំងនេះត្រូវបានម្តាយរបស់គេដុតបំផ្លាញចោលអស់តាំងពីយប់មុនថ្ងៃដែលយុកាចាកចេញទៅម៉្លេះ។
"តើយើងអាចចួបគ្នាម្តងទៀតទេបងយុ!"ធីណាហាក់ពិបាកក្នុងអារម្មណ៍នាយពោលទាំងអួលដើមកស្របពេលដៃទាំងគូរស្រវ៉ាឱបប្រអប់ដាក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍នេះជាប់នឹងទ្រូងដូចជាខ្លាចវត្ថុនេះបាត់បង់ទៅតាមយុកាដែរអ៊ីចឹង។
ក្រឡេកមកមើលអ្នកកំលោះសង្ហាម្ចាស់ផ្ទះជួលឯណេះវិញ កាលបើរៀបចំឱ្យធីណាបានបន្ទប់ស្នាក់នៅហើយ នាយក៏បែរមករៀបចំដាំផ្កានៅឯមុខក្លោងទ្វារចូលដូចដើមវិញ។មួយសន្ទុះអ្នកគ្រូបរមីក៏ជិះកង់មកដល់។
បរមីញញិមស្រស់តាមបែបមនុស្សរូសរាយសួរទៅកាន់វិភូ៖
"បងភូៗឃើញធីណាមិត្តខ្ញុំទេ គេនៅផ្ទះមួយខ្នងណាដែរ?"
វិភូជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់៖
"ធីណា ណាទៅ? អ៎...លោកគ្រូម្នាក់ដែលមករកផ្ទះជួលអម្បាញ់មិញនោះមែនទេ?"
"ចាស៎! គេជាមិត្តខ្ញុំណា៎បង"បរមីតប។
វិភូរាងភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិចដំបូងនាយស្មានតែលោកគ្រូមាឌតូចនោះមកទីនេះតែម្នាក់ឯងគ្មានស្គាល់អ្នកណាទេតើព្រោះមើលទៅរាងស្ងាត់ៗចម្លែកៗ។
"លោកគ្រូនៅផ្ទះជាប់ដើមខ្នុរនោះ មែនហើយ...អ្នកគ្រូបរមីឆាប់ទៅមើលអ្នកគ្រូម្នាក់ហ្នឹងផងព្រោះអម្បាញ់មិញខ្ញុំឃើញគាត់យំ"វិភូប្រញាប់ប្រាប់ដំណឹងដល់បរមី។
បរមីធ្វើមុខជូរ៖
"អាធីណាមិនចោលចរិតសោះ..."
"កើតអីមែនទេ?"វិភូចង់ដឹង។
"គ្មានអីទេចាស៎ អ៊ីចឹងខ្ញុំចូលទៅខាងក្នុងសិនហើយណា៎"
"បាទ៎!"
តុក! តុក! តុក!
"ធីណាបើកទ្វារ...ខ្ញុំបរមី"អ្នកគ្រូបរមីស្រែកហៅ។
ធីណាដើរចេញមកបើកទ្វារឱ្យបរមីចូលក្នុងទាំងទឹកមុខមិនសូវរីក។បរមីដឹងច្បាស់ព្រោះនាងជាមិត្តតែម្នាក់ដែលយល់ពីអារម្មណ៍ធីណានិងជាមនុស្សដែលធីណាតែងតែប្រាប់ពីអារម្មណ៍សោកសៅមករហូត។
"សុំទោសផង ខ្ញុំជាប់បង្រៀន២ថ្នាក់ទើបមកយឺតដូច្នេះ ផ្ទះនេះនៅបានធម្មតាទេហីមានអីឱ្យជួយទេហ្នឹង?"បរមីប្រញាប់សួរ។
"..."ធីណាគ្រវីក្បាល។
បរមីដកដង្ហើមធំ៖
"បងភូប្រាប់ថា គាត់ឃើញឯងយំពិតទេ?"
"អ្ហាស៎?...គ្មានទេផ្តាំប្រាប់គេផងថាស្រវាំងភ្នែកហើយ"ធីណាប្រញាប់ប្រកែក។
"អ៎...គ្មានអីល្អហើយខ្ញុំទៅទៅបន្ទប់ខ្ញុំហើយណាយប់បន្តិចចុះទៅញ៊ាំអីជុំគ្នា"បរមីនិយាយរួចចុះសម្តៅផ្ទះមួយដែលនៅរំលងគ្នា៣ផ្ទះ។
បរមីទៅបាត់ធីណាក៏ប្រែជាស្រងេះស្រងោចដូចដើម។ម៉្យាងដែរពេលល្ងាចអ៊ីចឹងទើបសភាពនៅទីនេះចាប់ផ្តើមអ៊ូអរព្រោះតែមានគ្រូៗ១០ទៅ២០នាក់ដែលជួលផ្ទះនៅទីនេះត្រលប់មកពីបង្រៀនវិញ។
យប់ម៉ោង៧...
បន្ទាប់ពីញ៉ាំអារហារពេលយប់រួច បរមីបានឱ្យកិច្ចការខ្លះៗដើម្បីឱ្យធីណាបំពេញព្រោះស្អែកនេះត្រូវដល់ពេលចេញបង្រៀនហើយ។
ខ្យល់ត្រជាក់ធ្លាក់មក សម្លេងចង្រិតស្រែកយំទ្រហឹងពេញបរិវេណផ្ទះជួលនេះ ម៉ោង១០យប់ទៅហើយធីណានៅមិនទាន់គេងនៅឡើយទេ ពន្លឺព្រះច័ន្ទជះចូលតាមបង្អួចធីណាដើរទៅផ្តេកខ្លួនសម្ជឹងគិតម្នាក់ឯងមួយស្របក់ក្លិនផ្កាចេកទុំក៏រសាយផាត់កាត់ច្រមុះលោកគ្រូកំលោះធ្វើឱ្យនាយរាងធូរក្នុងចិត្តខ្លះៗដែរ។
ច្រាវ...
សំឡេងចាក់ទឹកនៅខាងក្រោយផ្ទះលាយឡំជាមួយសំឡេងត្អូញត្អែរតិចតួចដែលធ្វើឱ្យធីណាហាក់ចម្លែកក្នុងចិត្តក៏ងើបខ្លួនងើយរកមើលប្រភពសំឡេង។
ច្រាវ...
"ន៎ែលោកខ្យល់...មេត្តាស្ងាត់បន្តិចបានទេមិនឃើញមនុស្សងូតទឹកទេឬយ៉ាងម៉េច?ចង់បក់មកឱ្យរងាស្លាប់មែនទេ?"
សំឡេងអ្នកកំលោះដែលឈរបែរខ្នងដាក់ធីណា ពេលនេះនាយស្ថិតក្នុងសភាពដោះអាវស្លៀកតែខោខ្លីត្រឹមភ្លៅឈរដួសទឹកពាងងូតទាំងរអ៊ូជេរមេឃជេរផ្កាយ នាយម្នាក់នេះគឺជាវិភូហ្នឹងឯង។
"ថ្មើរហ្នឹងហើយមិនដេកពួនទេហ៎?"ធីណាឈរមើលទាំងរអ៊ូតិចៗ។
វិភូបន្តដុះខ្លួននិងកក់សក់ទាំងមិនដឹងថាមានមនុស្សកំពុងឈរមើលខ្លួនពីមាត់បង្អួចមកទេ មួយសន្ទុះស្រាប់តែនាយក្រឡេកភ្នែកទៅឃើញធីណាកំពុងភ្លឹកមើលខ្លួនពីចំងាយ។
ក្តុក!
វិភូភ្ញាក់ព្រើតរបូតផ្តិលពីដៃ នាយលាន់មាត់ទាំងយកដៃខ្ទប់ដើមទ្រូងទាំងសង៖
"ហ៊ើយ...លោកគ្រូមកលួចមើលខ្ញុំងូតទឹកតាំងពីពេលណា?"
គ្រាំង!
ធីណាស្ទុះបិទបង្អួចភ្លាមៗពេលនាយម្ទាស់ផ្ទះងាកមកឃើញខ្លួនដូច្នេះ។ ធីណាកើតជាភ័យបេះដូងលោតឌឹបៗ មិនគួរណាឱ្យគេឃើញអ៊ីចឹងសោះ។
វិភូកាលអស់សំណើចពេលឃើញធីណាប្រញាប់បិទបង្អួចដូច្នេះ។ គេចាប់ផ្តើមរាល់ផ្តិលមកដួសទឹកងូតបន្តថែមទាំងឆ្លៀតរអ៊ូឌឺដងថែមទៀតផង។
"ហ៊ើយ! លួចមើលគេងូតទឹកប្រយ័ត្នឈឺភ្នែកណា៎"
ពាក្យឌឺដងទាំងនេះធីណាឮហើយសែនក្នាញ់តែធ្វើអ្វីមិនកើតក៏ស្ទុះទៅដេកវិញ។
"ខ្ញុំគ្មានបំណងលួចមើលនាយទេ នាយប្រជ្រុយដោះ"
