5 Seconds of Summer //One Shots//

Everything I didn't say.

Calum stond voor de spiegel en praatte zichzelf wat moed in. Hij keek zichzelf recht in de ogen aan en kon het niet laten om wat zenuwachtige ticjes te herkennen. Zijn oog trok een beetje en hij stond te trillen. Het zou niet lang duren voor zijn ex-vriendinnetje voor de deur zou staan. Thirza en hij waren nu twee en een half jaar uit elkaar en waren ondertussen wat casual. Maar god... Wat miste hij haar! De situatie was complex. Hij kon niet voor haar zorgen en heeft het uitgemaakt, maar zij was altijd zijn nummer 1! Thirza was het mooiste meisje wat hij ooit was tegengekomen. Ooit via het internet begonnen met kletsen, maar zij had na 3 jaar meer zorg nodig dan dat hij kon bieden. Misschien is het een oud gezegde, iets wat niet meer van deze tijd is, maar Calum was de man in de relatie en moest voor zijn meisje zorgen, maar terwijl hij depressief werd, niet wist wat hij met zijn leven aan moest en geregeld last had van migraine aanvallen, zorgde zij meer voor hem, dan hij voor haar. Het was daarom ook geen wonder dat Calum zich doodschaamde. Hij had dit nooit zo moeten aanpakken.

Nu staat hij hier, voor de deur, te wachten tot het meisje weer met hem af wilde spreken. Ze had ondertussen een andere relatie gehad. Dat wist hij. En dat was niet vreemd voor Thirza. Zij wilde steun van iemand. Steun op een andere manier, dan dat haar familie en vrienden konden bieden. Steun die je juist uit je partner moest kunnen halen, maar wat ze niet bij Calum kon vinden. Hij was teleurgesteld in haar, maar het was zijn eigen schuld. Hij had het uitgemaakt, terwijl hij ook voor haar kon kiezen. Hij koos voor afstand. Hij wilde haar even niet zien. Het was dan wellicht om pijn en verdere teleurstelling te voorkomen. Hij wilde haar door dit besluit beschermen.

Maar verder wist hij dat ze ongelukkig was. Ze was ongelukkig in het leven van nu. Niet in het leven van toen. Toen, toen ze naar school ging, vrienden had, het leuk had met haar hobby en vele knuffels en kusjes kon verdragen. Nu kan ze dat minder. Ze heeft een baan, waar ze het wel leuk heeft, maar niet voldoende voldoening uit kan halen. Vrienden, die ze niet vertrouwd. Een hobby, waar ze voor door het vuur zou gaan (en nog steeds). De knuffels en kusjes zijn lastiger. Hij weet dat zij in behandeling is bij een psycholoog en dat ze trauma's aan het verwerken is die echt in de top behoren. Dat meisje had dingen meegemaakt, waar je van op kijkt. Ze wuift ze zelf weg met een knipoog, een klein grapje, terwijl ze binnen kapot gaat en elke nacht wakker wordt met nachtmerries. Dat wist hij.

Calum keek nog eens naar de brieven in zijn hand. Hij had haar geschreven. Iets wat hij nog nooit eerder had gedaan. Ze kwam zijn kant op en hij moest en zou die brieven geven, maar hoe? Dat wist hij niet zo goed.

TRINGGGGG

Daar ging de bel. Hij opende de deur en zijn adem werd ontnomen. Daar stond het mooiste meisje wat hij kende. Het meisje met blond, stijl haar. Een bril (met jampotglazen) op haar neus. De bril maakte haar ronde hoofd prachtig uitkomen. Ze droeg een spijkerbroek met een prachtig shirt erop. Ze leek haast slank, maar hij wist dat ze een middenmaat had. Niet te dik, niet te dun. Al zag ze zichzelf wel als te dik, maar daar luisterde hij niet naar. Ze is prachtig. 'Uh. Hoi!' begroette hij haar opgewekt. Ze glimlachte terug en werd verlegen. 'Kom verder!' nodigde hij haar uit. Ze liep de gang door, zijn nieuwe huis binnen. Zijn ouders en zus waren weg, hij had het rijk voor zichzelf alleen. 'Mooi huis, Cal!' Ze keek het huis rond en herkende enkele meubels uit de vorige woning. Cal. Zo noemde zij hem altijd. Zelfs toen het uit was, was Cal zijn bijnaam gebleven. 'Wil je wat drinken?'

En zo verliep de middag soepel. Ze kletste bij, lachte wat om oude herinneringen, maar hadden ook diepe emotionele gesprekken. Over hem, over haar. Het was tijd om te gaan. Zijn ouders zouden zo terugkomen. 'Luister!' Thirza draaide zich om. 'Ik heb wat geschreven, want ik...' Hij wist even niet wat hij moest zeggen. 'Luister. Dit is alles wat ik je niet heb verteld. Alles waar ik de afgelopen jaren aan heb gedacht.' Thirza keek naar het briefje en pakte het aan. 'Ik had het echt beter moeten doen. Beter voor je moeten zorgen. Ik had je meer moeten verwennen door bloemen voor je te kopen en ik had je nooit moeten laten zitten. Ik hou van jou en ik snap het, als je het niet geloofd, maar echt, Thirza...' Hij was even stil en keek haar aan. 'Het spijt me zo.' Thirza keek naar het briefje, vervolgens naar Calum. 'Dankje, Cal. Ik zal hem thuis even doorlezen.' Het was even stil. Hij keek naar haar, niet wetend of ze blij was, of in de war. Emotioneel of juist emotieloos. 'Rij voorzichtig.' Ze knikte en zwaaide. Hij bleef staan tot ze uit het zicht was. Hij deed de deur dicht. Zakte er tegen aan en huilde. 

----

Ik heb rust gehad om te schrijven!! 

Geniet van deze one shot! Dikke kus, Ellie (maar dan ondertussen 3 jaar ouder).