5 Seconds of Summer //One Shots//

Good Girls

Rennen... Rennen... en nog eens rennen. Hij moest rennen, springen, duiken en vervolgens weer verder rennen. Sporten was iets dat Michael dagelijks deed. Deze manier van ontspanning had hij zo nu en dan even nodig. Het is namelijk zo dat hij, ondanks dat hij in de laatste jaar van zijn opleiding zat, heimelijk verliefd is op Marion, het slimste en mooiste meisje van de klas. Tevens ook zijn beste vriendin. Onbeantwoorde liefde is natuurlijk nooit fijn, maar Michael was de laatste tijd niet te spreken over de manier hoe zijn leven verliep. Marion had namelijk een vriendje gekregen, 2 maanden terug. Zijn naam is Devon en hij was natuurlijk niet de lelijkste. Michael werd niet alleen onzeker van hem, maar hij voelde zich ook nog eens sterk geïntimideerd door hem. Zijn gedachten waren de hele tijd bij Marion en Devon. Hij vroeg zich niet alleen telkens af waarom ze voor hem had gekozen, maar ook waar ze de tijd vandaan haalde voor een vriendje. Marion studeert namelijk altijd super veel. 's Avonds is er nooit tijd om af te spreken of ze is al bezig met een vak. Gelukkig had ze soms wat tijd om met Michael te bellen. Naast dat ze elkaar op school zagen, zagen ze elkaar ook nog elke zaterdag bij hun vrijwilligerswerk. Ze vind het namelijk erg belangrijk om ook persoonlijke groei te maken. Marion vindt het soms lastig om contacten te onderhouden, maar het contact met Devon is natuurlijk niet zo lastig.

Rennen en rennen, was dus het antwoord op al deze vragen. Hij rende het park door en keerde op de skate baan weer om naar huis. Hij rende de wijk in, Marions wijk, en keek onwillekeurig naar haar kamer. De lichten stonden aan en haar figuur stond voor het raam. Iets wat Michael niet van haar gewend was. Hij besloot om maar eens dichterbij te gaan kijken en klom bij het volgende huis, via de regenpijp naar boven. 'Devon?' klonk haar mooie stem. Michael schrok er een beetje van en bleef achter de schoorsteen schuilen. Hij zakte door zijn knieën en keek om de schoorsteen heen. Devon stapte net van het ene dak over naar het andere dak en gaf Marion vlug een kus. 'Ga je mee, schat?' klonk er, alleen stribbelde Marion tegen. 'Ik moet nog even roepen dat ik ga slapen en dan kom ik er aan. Wacht hier.' Michael kon zijn oren niet geloven. Ging ze er nou stiekem met hem tussenuit?

De volgende dag besloot Michael om de situatie even na te vragen. Hij schoof haar tas op zij en nam plaats naast haar op de bank. 'Dus. Wat het gister gezellig met Devon?' Marion draaide haar hoofd verbaasd naar hem toe. 'Je n'étais pas avec Devon hier.' Michael keek weg en schudde lachend zijn hoofd. 'Je was gister wel met hem, Marion. Ik heb jullie gezien.' Marion stond op, pakte haar tas en gooide er gehaast alle spullen in, waarna ze zich nog één keer naar hem toedraaide en zei: 'Misschien moet jij eerst je eigen zaakjes op orde stellen, voor je je met die van mij bemoeit.' Ze draaide zich om, maar bedacht zich. 'Als je me zoekt, ben ik in de bibliotheek.'

De volgende les ging hij naast haar zitten. 'Wil je ergens anders gaan zitten? Devon volgt deze les ook.' Hij draaide zich geïrriteerd om. 'Lieve Marion. Waarom lieg je tegen me? Je was met Devon. Ik heb jullie gezien.' Marion keerde zich naar hem toe. 'Wat dacht je dan? Dat ik altijd maar netjes zit te studeren op mijn kamer, boekenreeksen weg lees, mijn kamer schoon hou en verdorrie ook nog eens viool zit te spelen?' Michael knikte, ergens geschokt van de manier hoe zijn beste vriendin tegen hem te keer ging. 'Dan ga ik je nu één ding vertellen: good girls are bad girls that haven't been caught. En nu wil ik dat je me met Devon lekker met rust laat.' Teleurgesteld en met een gebroken hartje stond hij op. Ze had tegen hem gelogen, dingen achter gehouden. Michael kon het niet meer verdragen, keek haar nog één keer aan en liep vervolgens met tranen in zijn ogen het lokaal uit.

----Niet bewerkt

Jaja, ik zit/zat echt in een writersblock. Hopelijk komt er snel meer.