Może kiedyś się odważę
Słowa mej myśli rozważę
Wyznam co nęka serce
Czemu wciąż rozkładam ręce
Czemu pędzę w wirze myśli
Czemu ten świat mi się wyśnił
Czemu wciąż zagubiona
Czuje się osamotniona
Choć dookoła tyle ludzi
Dla nich serce się trudzi
Dla nich zawsze jestem
Myślą, mowa, małym gestem
Chociaż oddałabym dla nich życie
Czasem wyznam wzrokiem skrycie
Tam gdzie zwierciadło mej duszy
Odłamki pamięci wciąż kruszy
Wśród nocy kwiatów woni
Weź mą dłoń ku swej dłoni
CZYTASZ
Morze Duszy
PoetryKażde uczucie, które tkwi w człowieku można wylać na papier. Czasami robi się to spontanicznie, czasami pod wpływem chwili lub też silnego impulsu emocjonalnego. Jest to zbiór wierszy dla starszych, niekoniecznie normalnych osób, lubiących niekiedy...
