Above Her Past

TWENTY - SEVEN

~***~

NADIA

"Para kang inutangan ng isang bilyon tas tinakasan ka, be."

NAKA-SLOUCH AKO SA SWIVEL CHAIR ng aking opisina at nakatanaw sa beige na kisame. Why would I like to torture myself? Pwede naman akong mag-back out—kailangan ko lang ng bonggang dahilan, bakit kasi ako ang pinili ng kampon ng kadiliman na CEO ng Kreall Corporation. Naka-pabor lahat sa kanya dahil siya ang kliyente ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ko.

Nabasa ko sa kanyang message na pinapapunta ako ng ala-sais ng UMAGA! It's morning, A.M.!

"Galit kaagad? Ang aga-aga." I want to remove that sardonic smile on his face. "What makes you think that I'm doing this to irritate you."

Because you're a fucking scoundrel. Wala akong ideya kung ano ang kanyang intensyon para papuntahin ako sa nakasaradong kumpanya ng 6am. Nasira ang tulog at beauty ko dahil sa lalaking ito.

I clenched my fist and gritted my teeth. Konting-konti na lang ay sasabog na ako na parang bulkan. I counted 1-10 to calm myself.

"Check your phone. Baka nagkamali ka lang ng basa, Architect Alexanders?" sinunod ko ang kanyang utos.

"Di mo ba naisip na baka na-typo ka lang? Bakit ba hindi ka nagreply sa akin?" his playful smile appeared.

"Gusto mo bang replyan kita?"

"Syempre." I exclaimed so his playful smile stretched. "Because you're my client. It's pure business, Mr. Kreall."

"Sinabi ko nang tawagin mo ako gamit ang 1st name ko." pagpupumilit pa rin niya.

"Hindi tayo close." iritable kong sagot sa kanya na dahilan ng kanyang pagtawa.

Tinignan ko ang aking cellphone at binasa ang kanyang message.

Kreall Corp tom, 6pm sharp.

6pm?! Did I overlook his message? Ayon sa pagkakabasa ko, 6am ang nakasulat sa message na natanggap ko.

"Anong nakasulat?" Nakangisi niyang tanong.

I am proud of myself because I was about to blurt out profanity but I control my temper. I don't want to get affected by his shenanigans. Kung pwedeng iwasan ko siya o matapos ng mabilis ang proyekto, gagawin ko sa abot ng aking makakaya—mawala lang siya ulit sa buhay ko.

When he's around, I can't understand myself.

"I'm leaving." I uttered.

Tatalikod na sana ako upang maglakad palayo nang magsalita muli ito.

"Have breakfast with me."

His deep voice penetrates my soul causing my body to quiver. Is she asking me on a date? Damn it. He only said dinner, not a date. Baka eat out pa rin ang tawag niya katulad noon na hindi ko na dapat inaalala pa.

"I shouldn't." sabi ko at tuluyan ng tumalikod upang iwanan siya.

Our relationship is an architect-client one.

Pagkatapos ng aking sirang umaga, dumiretso kaagad ako sa architectural firm na pinagtatrabahuhan ko kaya nakatuntong ako ng alas-otso. Ako ang pinaka-una sa mga empleyado. Isang oras akong maaga dahil sa tanginang Daze na 'yon!