Kimsesiz Salih hiç durmadan olayın yaşandığı yere gitti. Bir ipucu bulma umuduyla aramaya koyuldu. Eski harabe ve kötü kokan bir yerdi. Olaydan sonrada büyük ihtimal ile kimse gelmemişti. Ama dikkatli bakınca yakın zamanda olmuş ayak izleri gördü. Hemen dikkatlice ayak izini incelemeye başladı. Ayrıntılı bir incelemeden sonra. Burda bulunan kişinin 43 numara düz bir ayakkabısı olduğunu not aldı.
Bu belkide katile değilde başkasına aitti ama en azından elinde birşey olması Kimsesiz Salih'i sevindirdi.
Odaklanacağı bir yer var. Ama bu yeterli değil. Çünkü koca bir şehir ve çoğu insan bu tarz ayak tabanlarını tercih eder. Bu ip ucu ile bulmak neredeyse imkansızdı.
Kimsesiz Salih hiç vakit kaybetmeden uğradığı yerlere gitmeye başladı. Sırayla Aysun Hanımın konağından başlayarak tek tek ipuçları için yola koyuldu.
İlk olarak Aysun hanımın konağına bir buçuk kilometre uzaklıkta yer alan kimsesiz çocukların bulunduğu yuvaya gitti. Orada görevlilere Aysun hanımı sordu. Sorar sormaz gözlerinden yaşlar aktı görevlilerin. Kimsesiz Salih şaşırdı. Ne olduğunu sordu. Görevliler de anlatmaya başladı neden üzüldüklerini.
Aysun Hanımın yıllardır onlara yardımcı olduğunu özellikle de yuvadaki çocuklar için çok şey yapardı. Onları mutlu etmek için çabalardı. O bir anneydi buradakiler için. Çocukları gibi görürdü onları. Ama işte artık o yok. Böyle iyi bir insanı hangi vicdansız öldürmek ister ki. Kimsesiz Salih hemen araya girerek işte bende bu neden ile burdayım diye lafa başlar.
Aysun Hanımın öldürüldüğü gün şüpheli biri veya birilerini gördünüz mü? Gözünüze çarpan bir terslik varmıydı? Görevliler herhangi bir tuhaf duruma raslamadıklarını şüpheli olabilecek birinide görmediklerini dile getirdiler.
Kimsesiz Salih teşekkür ederek oradan aurılacakken görevlilere biri. Onu öldüren katili bul lütfen diyerek ağlamaya başladı. Kimsesiz Salih görevliye dönerek şüpheniz olmasın en kısa zamanda bulacağım diyerek Aysun hanımın gittiği ikinci yer olan Gariptepe mahallesine doğru yola koyuldu.
