Suna X Reader

İntikam

Selamün aleyküm. Yeni bölüm geç geldi, lgs saolsun. Umarım beğenirsiniz. Yanlışım olursa eleştiriye açığım.
İyi okumalar~

(Burada önceki bölümün sonu gibi aynı geçmişten devam ediyoruz haberiniz olsun)

-Yn gözünden-

Saat 19'a geliyordu. Yarım saattir abimlerle geziyorduk. Ushijima ve Riko henüz gelmemişti. Çünkü Riko'yla gezmeye asla katlanamazdım, en azından o an için. Zaten katlansam bile Riko kavga çıkarırdı. En iyisi onları sonradan çağırmaktü.

Saat yaklaştığı için Ushijima ve Riko da geliyordur diye düşünüyordum.

"Osamu"

"He" (Kabalığımı Osamu'ya yansıtıyorum)

"Ushijima da gelecek"

"Lan neden baştan söylemedin?"

"Ne bileyim unuttum"

"Tamam. Neyse, evden mi alacağız?"

"Yok kendile-... Kendisi gelecek"

"...tamam"

Sokağa doğru yürümeye başladım. Abimler de peşimden geliyordu ve henüz bir şey fark etmemişlerdi. Sokak ıssız olduğu için muhtemelen birazdan şüphelenmeye başlarlardı.

"Atsumu!"

"Efendim?"

"Sen hiç kaykaya bindin mi?"

"Hayır. Neden?"

"Aklıma geldi de. Bende var. İstersen sürebilirsin."

"Harbi mi?"

"Harbi"

"Duydun mu Osamu!"

"Duydum. Sür de bir yerlerini kır. Bir süre kafamı dinlerim."

"Emin ol, bi yerlerim kırıkken normalden çok daha fazla kafa ütülerim."

Bir yandan gülerken sokağa geldiğimizi fark edip durdum. Baktığımda Suna daha yeni gelmişti. Abimleri durdurdum. Hiçbir şey söylemeden izlemeye başlamıştık.

İnari, Suna'ya sarılmaya çalışmış, Suna ise izin vermemişti.

Ben onları izlerken arkamdan biri omzuma dokundu. Arkamı döndüğümde karşımda iki kişi vardı. Ushijima ve Riko...

Ushijima'ya Suna ve İnari'yi işaret ettiğimde Riko izlemeye başlamıştı. Tekrar Suna ve İnari'ye döndüm.

Suna, planladığımız gibi sorular soruyor, İnari de hiç düşünmeden yalan söylüyordu.

Neymiş; ben Ushijima'dan hoşlanıyor muşum. Yanımda ulan. Kendisi benden hoşlanıyormuş. Benim suçum ne?

Ben kendi içimden yakınırken Suna zorlayınca İnari sonunda itiraf etti. İşte tam o sırada Riko araya girdi.

"Öyle mi?"

-Kısa Bir Time Skip-

Suna: Plan, işte böyle yapılır.

İnari'nin ellerinin titrediğini gördüm. Açıkçası umrumda değildi. Bana yaptıklarından sonra ben bunun on katını yaşamıştım, onlar umursamamıştı.

Daha sonra İnari arkasını dönüp gitmişti. Riko'ya döndüm.

Yn: Şimdi anlamışsındır umarım. Onların ne kadar iğrenç olduklarını.

Riko: Ben... Özür dilerim.

Yn: Umrumda değil biliyor musun... Riko çoktan öldü, benim için.

Atsumu mırıldanarak
Atsumu: Haksız da değil hani.

Osamu: Sus mal

Atsumu: Yalan mı? Daha Yn'yi dinlemeden onlara inanmadı mı? Onlar yüzünden Yn bir aydır depresyonda. Bilmem farkında mısınız.

Evet. Haklıydı. Yaşadıklarım beni fazlasıyla etkilemişti. Bunu unutmam imkansızdı.

Riko: Ben... Gerçekten çok özür dilerim. Biliyorum çok zor ama... Beni affedebilir misin? Ne gerekiyorsa yapmaya hazırım.

(Valla bence Chonun saçını başını yolda fena olmaz)

Yn: Affedebilirim Riko. Ama unutmam mümkün değil.

Riko: Biliyorum ama bunun acısını sadece benden çıkarmak haksızlık değil mi? Neden bilmiyorum... Gözüm dönmüştü. Ne dediğimi bilmiyordum. Çok özür dilerim. O alçaklara güvenmekle hata ettim.

Yn: En azından bunu bilmen güzel...

Riko: Affedildim mi?

Evet arkadaşlar burada bitirelim şimdilik. Yeni bölümün gelmesi uzun sürebilir lgs çalıştığım için o yüzden şimdiden kusura bakmayın. Şimdi düşünmem gereken şey Riko'yla barışsak mı barışmasak mı? Beynim kaldırmıyo. Teşekkürler okuduğunuz için. Bir oyu fazla görmeyin. İyi günler...