LETTER OF GONE

🧷From Y'

Korkunç biliyor musun?

Ablamın ölümüne üzülemiyorum. Benim duygularımı nasıl yok etmeyi başardınız soobin?

  Ablam seninle konuşmaya başladıktan sonra yanıma gelmişti. İlk defa benimle konuşmak için odama girmişti soobin ve ben o an heyecandan titremiştim.

Ne kadar da acınasıyım, öyle değil mi?

Yatağıma oturmuş ve gözlerini dikmişti üzerime.

"Onu seviyorsun değil mi yeonjun?"  demişti. Kimden bahsettiğini sorgulamama gerek bile yoktu. Senden bahsettiği aşikardı zaten. Ben her şeyi severim, seni bile demiştim ona. İlk o zaman duraksamıştı karşımda.

O gün aslında kendini beni sevmemeye şartlandırdığını düşünmüştüm. Aslında o beni küçükken görseydi severdi. Bunu o zaman anlamıştım. Ve canım yanmıştı. Babamın bize gelip onları tamamen silmesi yüzünden ablamla birbirimizi tanıyamamışım ve ben onun gözünde babasını çalan bir hırsızdım. Böyle düşünmekte haklıydı.

Ablam bana düşman olmamıştı. Ablamı bana düşman yapmışlardı.

Ve ben hayatımda değer verebileceğim iki kadından birini babamın ihmali sonucu ölmesiyle, diğerini babamın nefreti yüzünden daha tanımadan kaybetmiştim.

O seni sevdi soobin. Eminim buna. Çünkü o gün her şeyi severim dediğimde gözlerinde seni gördüm ben. Sana olan sevgisi bana olan nefretini yenemedi sadece.

Ablamdan nefret etme soobin.

Her şey onun olduğu kadar senin de suçun.

Ama kendinden de nefret etme soobin. Senin nefretin can acıtır. Canını acıtma boşuna.

6 Aralık

"Hareket etme sakın düzgün çizemiyorum."

"Neden dönem ödevin için beni çiziyorsun ki Yeonjun?"

Soobin gözleri cam duvarın ardında tuvalle uğraşan venessayı izlerken, kendisini çizen yeonjunla konuşuyordu.

Yeonjun gözlerini tuvalinden kaldırıp önce soobin'e sonra da baktığı yönde oturan ablasına baktı. Tekrar tablosuna dönüp çizmeye devam etti.

"Güzel bakıyorsun çünkü soobin."