Unicode
Seoul ကစထွက်ချိန် ဆရာ Shin မောင်းပြီး Namjoon က ယာဥ်မောင်းဘေးခုံထိုင်တာမို့ Hoseok အိပ်လိုက်ခဲ့ရသည်။ ပထမ ယာဥ်ရပ်နားစခန်းကပြန်ထွက်တော့ Hoseok ကမောင်း
ဆရာ Shin က ဘေးမှာထိုင်စကားပြောပြီး Namjoon က အနားယူ .... ခပ်တိုးတိုးဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံက Taehyung ရဲ့ သီချင်း... Namjoon ထည့်ထားခဲ့တာဖြစ်မယ်...
" Hyoseob Hyung သီချင်းမကြိုက်ရင် လဲနော်..
ကျွန်တော်က သီချင်းတွေ သိပ်မသိဘူး..."
" သီချင်းတွေသာ နားထောင်တာ Hyung လဲသိပ်မ
သိဘူး... ဒီသီချင်းက ကျောင်းက တို့ မေဂျာ King
လေး ဆိုထားတာ... Namjoon က သီချင်း
ကောင်းတွေ သိတယ်... သူဖွင့်ထားတာပဲထားလိုက်
မယ် "
နေထွက်လာတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှုခင်းက လှလာသည်။
ဒုတိယယာဥ်ရပ်နားစခန်းမှာ Breakfast စားပြီး ပြန်ထွက်တော့ Driver က Namjoon... ဆရာ Shin
က မိတ်ဆွေတစ်ယောက်နဲ့ နှုတ်ဆက်နေတာမို့ Hoseok ကားစက်နိုးနေတဲ့ Namjoon ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထွက်လာတဲ့ သီချင်းသံကြောင့် Namjoon ပြုံးသည်။
" မင်း အတော်ဖြစ်နေတာပဲ... ပြောရင်တော့ မကြိုက်
တာကြီးပဲ..."
" မင်း ဖွင့်ထားတာလေ...ငါဖြင့်သီချင်းတွေမသိတာ.."
မျက်စောင်းဝင့်ကာပြောတော့ Namjoon က ခေါင်းခါရင်း ရယ်သည်။
" ဒီသူငယ်ချင်းလေးကို သူများပေးလိုက်ရမှာ နှမျော
လိုက်တာ..."
" မင်းကရော တစ်ယောက်တည်း နေမှာမို့လား...
Hyoseob Hyung လာနေပြီ.."
" သူလဲ မင်းကို သဘောကျနေပုံပဲ..."
" ငါ ကြည့်ရှောင်မယ်... တော်တော့ဆို..."
ဆရာ Shin ကားပေါ်ရောက်လာတော့ ကားလေးက Ulsan သို့ ဦးတည်သည်။ ၁၂နာရီ စမဲ့ စာတမ်းဖတ်ပွဲ မှာ ပြင်ဆင်ဖို့ အချိန်ရအောင် ၉နာရီခွဲ နောက်ဆုံးထားပြီး ရောက်နေရမှာ.... ၄ နာရီနီးပါး မောင်းရတဲ့ခရီးအတွက် ၅ နာရီမထိုးခင်ကတည်းက သူတို့ Seoul မှ ထွက်ခဲ့ကြရတာ... ဒီအချိန် Kim Taehyung အိပ်နေတုန်းဆိုတာ သံသယဖြစ်စရာမရှိ... ညက Jeon Jungkook နဲ့အတူပျော်နေတာ အိမ်အပြန် နောက်ကျမှာ အသေအချာ... မတွေးမိ အောင်နေမယ်ဆို တွေးမိပြန်ပြီ...
YOU ARE READING
Doubt
Fanfictionတစ်နေ့နေ့ ထားသွားမှာဆိုတဲ့ သံသယက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အေးစက်မာထန်သွားစေတာ... တကယ်တော့ ငါ ကြောက်နေတာ... အဲ့ဒီ သံသယကြီးနဲ့ ငါ ကြောက်နေတာ..... Jung Hoseok တစ္ေန႔ေန႔ ထားသြားမွာဆိုတဲ့ သံသယက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေအးစက္မာထန္သြားေစတာ... တကယ္ေတာ့ ငါ ေၾကာက္ေနတာ... အဲ့ဒီ...
