Unicode
" အဆောင်မှာ ခဏနားဦးမယ်နော် Namjoon.."
နေ့လည် Seminar ပြီးလို့ ပြန်ထွက်တာနဲ့ Hoseok က ခပ်တိုးတိုးကပ်ပြောတာမို့ Namjoon ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။ စိတ်ပါဝင်စားတဲ့အရာဆို စိတ်နှစ်ပြီး
ကြိုးစားတတ်သူက စိတ်ရောလူပါ ပင်ပန်းသွားပုံ...
" Ulsan Museum မသွားတော့ပဲ Whales
Museum ပဲသွားမယ်လေ... မင်း ကောင်းကောင်း
နားရအောင်... "
" Ulsan museum ပဲသွားမယ်... ဝေလငါးတွေ
နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့... မင်းလိုက်ပို့မယ် မဟုတ်
လား..."
" ကိုယ့် ရည်းစား ကိုယ်ပို့ခိုင်း... "
" သူ့ကို ငါဖြင့်မပိုင်ဘဲ... "
ခုချိန်ထိ ကြောက်ရွံ့နေတဲ့ Hoseok... ' မင်း မပိုင်ပေမဲ့ ဟိုကအပိုင်ကြံနေလောက်ပြီ ' လို့သာပြောလိုက်ချင်
သည်... Namjoon မှာတော့ Hoseok အတိတ်ကို ပြန်တွေးမှာ စိုးရိမ်ပြီး Yoongi Hyung Korea ကို
ပြန်ရောက်နေတာ မပြောရဲ... အဆောင်ပြန်ရောက်တာနဲ့ Hoseok က coat နဲ့ ဖိနပ်ကိုချွတ်ကာ ကုတင်
ပေါ် တန်းလှဲသည်။
" ၁၀ မိနစ် ပဲ Namjoon... မင်း ရေချိုးခန်း မဝင်
ခင် ငါ့ကိုနိုး..."
ပြောပြီး ခေါင်းချကာ အိပ်ပျော်သွားသူက မနက် ၂နာရီထပြီးစာဖတ်နေခဲ့တာ... Hoseok ကို မနှောင့်ယှက်ချင်တာမို့ Namjoon ဖုန်းယူကာ အပြင်ထွက်လိုက်သည်။ Yoongi Hyung အသံကြားချင်တော့လဲ
ဖုန်းဆက်ရမှာ Namjoon တာဝန်...
" Hello Joon... ခဏ အပြင်ထွက်လိုက်ဦးမယ်.."
ပြေးထွက်သွားပုံရတဲ့ အသက်ရှူသံကို ကြားရသည်။
" အင်း ပြော Joon... Seminar ပြီးပြီလား..."
" ဟုတ် ပြီးသွားပြီ... ခုတင် ပြန်ရောက်တာ...
နေ့လည်စာလည်း မစားရသေးဘူး..."
" ၁ နာရီတောင်ရှိပြီ ထမင်းအရင်သွားစားတာ
မဟုတ်ဘူး..."
" ခဏနေအပြင်ထွက်ရင်းစားမှာ... ပွဲမှာ
မုန့်နည်းနည်း စားထားကြသေးတယ်..."
" ငါ မင်းကိုတွေ့ချင်တယ် Joon... "
" ကျွန်တော်ရောပဲ... ပြန်ရောက်ရင် Hoseok ကို
အိမ်ပြန်ပို့ပြီးတာနဲ့ Hyung ကိုလာတွေ့မယ် ..."
YOU ARE READING
Doubt
Fanfictionတစ်နေ့နေ့ ထားသွားမှာဆိုတဲ့ သံသယက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အေးစက်မာထန်သွားစေတာ... တကယ်တော့ ငါ ကြောက်နေတာ... အဲ့ဒီ သံသယကြီးနဲ့ ငါ ကြောက်နေတာ..... Jung Hoseok တစ္ေန႔ေန႔ ထားသြားမွာဆိုတဲ့ သံသယက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေအးစက္မာထန္သြားေစတာ... တကယ္ေတာ့ ငါ ေၾကာက္ေနတာ... အဲ့ဒီ...
