I Can't Stop Me [Miraculous] |Omegavers|

9. Bölüm

Adrien'dan

Eyfelin ışıkları yanmaya başlamıştı, şehir sokak lambalarıyla birlikte gecenin karanlığı altında adeta parlıyordu. Derin bir iç çektim. Kara Kedi kostümüm içinde en üstteki balkonda kollarımı balkon demirlerine dayamış her zamaki gibi şehri süzüyordum.

Bu gün savaş sırasında bir şey olduguna o kadar emindim ki. Ruyuko ve Uğur Böceği'nin kurtları adeta şaha kalkmıştı. Kurtların mutluluğunu hissediyordum. Ben çok üzülmüştüm fakat benim omegam... Onda tek bir üzüntü kalıntısı yoktu.

'Neden üzülmedin?'

Onlar bizim eşimiz olamaz.

Yine aklımdan geçirdiğim soruyla yine aynı cevabı vermişti. 'Ama neden?' bunu düşünmekten kendimi alamıyordum.

Ferahlatıcı feremonlar kapsül açıldıktan hemen sonra tüm havuza yayılmıştı ve kokusu başka birinin feromanlarıyla karışmıştı. Asıl beni şaşırtan ve üzense iki kokunun karışımı adeta uyumu simgeler gibiydi, güzel yormayan bir kokuydu. Öylece ona bakmama neden olacak bir kokuydu.

Gözlerimi hayal kırıklığıyla kapattım, açtığımda ise Uğur Böceği sonunda arkamda duruyordu. Bir tüy kadar hafif bir şekilde balkonun demir zeminine kendini bırakmıştı.

"Kara Kedi, ben-"

Arkamı dönmemle konuşması yarıda kaldı ve öylece bana baktı.

"Gözlerin kızarmış."

Siyah maskeden bile belli oluyorsa durum ciddi demekti.

Ona ihtiyacın yok!

Omega adeta bağırır gibi benimle konuştu.

"Kara kedi sen de biliyorsun ki kurdum benimle yeni konuşmaya başladı ve bunu tetikleyen Ruyuko'ydu. O an yapabileceğim başka bir şey olduğunu sanmıyorum. Buna mecburdum! Ben de isteyerek yapmadım. Ama Ruyuko'nun alfası çok ısrarcıydı-"

Bir adım ona atmamla tekrar konuşmayı bıraktı. "Ve karşı koyamadın öyle mi?"

"Söz konusu olan bir sürü insan vardı..."

"Dışarı çıksaydın eminim farklı bir yol bulabilirdik!" Elimde olmadan bağırdım.

"Senin buna ne kadar kırıldığını biliyorum ama ya başka bir yol bulamasaydık. Hem senin hem de Viperion'un aklı karışacaktı! Yaptığım doğru değildi hem kendim için hem de senin için ama şehir ve görev için o anki en mantıklı seçimdi."

Sesi sertleşmiş ve yükselmişti.

"Neden? Madem benimle oynamak istiyordun, neden teklifimi kabul ettin!?"

Onun karşısında ağlamak istemiyordum ama bunu başarmak çok zordu.

"Riskleri olduğunu söylemedim mi Kara Kedi? İşte riski buydu ve bu gayet de yaşanabilecek bir şeydi." Derin bir nefes aldı. "Sırf bir alfa istediği ve kabul etmezsem zorla yapacağı söylediği için ilkimi doğru düzgün tanımadığım birine verdim. Bu ne kadar aşağılayıcı bir şey biliyor musun? Berbat hissediyorum... O hapı yutmak bile neredeyse ağlamama yetecek kadar utanç vericiydi. Normal hayatta nasıl yüzüne bakacağımı bile bilmiyorum."

Bunları söylerken çoktan gözleri dolmuş ve ağlamaya hazırdı.

'Ne yapmalıyım?'

O arkadaşın değil mi? Sarıl ve teselli ver.

'Ama ondan hoşlanıyorum...'

Ondan hoşlanmıyorsun, bu duyguların hayranlık olduğunu artık fark edemez misin?